SF ~ 22

Ik sta weer achter mijn desk waarvoor ik ben aangenomen. Ik heb vrij gevraagd voor Alieke omdat ze 'ziek' was.
Mijn vingers gaan over het toetsenbord terwijl Louis nog steeds in mijn achterhoofd zit. Ik wil niet toegeven aan mijn hart, maar ik weet dat mijn brein overuren maakt met het proberen te laten stoppen.
''Delain'' hoor ik naast me en ik kijk Merida recht in haar donkere ogen aan. Ze lijken verschrikt te staan.
''Ja''?
''Heb je het nieuws gezien van vandaag''?
Ik schud mijn hoofd.''Nee nog niet''.
''Iedereen speculeert over het geval tussen jou en,-''
''Delaina''! buldert Mr. Morales door de Lobby en een aantal gasten kijken verstoort op.
''Ja''? vraag ik kalm maar zijn ogen staan alles behalve kalm.
''Kantoor, Nu''! buldert hij en ik loop het achterna.

''Uitleg graag'' vraagt Mr. Morales nadat hij het nieuwsbericht van deze ochtend heeft laten zien. Blijkbaar lag er een journalist en fotograaf op de loer op het moment dat Louis onze bungalow uitliep.
Eigenlijk schaam ik me een beetje en ik weet ook niet zo snel iets te zeggen. Ik had het kunnen weten.
''Het is niet wat u denkt'' zeg ik zacht maar Mr. Morales slaat met een vuist op tafel.
''Ik had nog zo gezegd dat je de jongens met rust moest laten. Hoe wil je dit gaan verklaren? Straks denken ze dat Miami Beach een resort is die alleen hoeren aanneemt''.
Pardon? Hij mag dan wel bij mij in bed zijn gekomen maar ik weet begod niet hoe hij daar kwam en we hebben niks anders gedaan dan slapen.
''Er is niks gebeurt. Hij was zo vriendelijk om te helpen met Alieke,-'' ik houd snel mijn mond voordat ik haar nog verraad.
''Vertel op''.
''Met Alieke.. te verzorgen. Ze was echt niet lekker geworden gister avond en hij kwam toevallig even langs en hielp met haar op bed te krijgen'' zuig ik snel uit mijn duim maar ik zie aan hem dat hij weet dat ik lieg. Beveiligingscamera's, stom.
Hij gaat voor me zitten.''Delaina, ik weet dat je het allemaal goed bedoelt en je bent echt een hele goede werknemer. Daarom krijg je nu een waarschuwing''.
Ik haal opgelucht adem. Hij wenkt me dat ik kan gaan en ik sluit de deur van het kantoor achter me.
Onderweg naar mijn werkplek heb ik het gevoel dat alle ogen op me zijn gericht. In stilte neem ik mijn plek en laat mijn beeld weer oplichten. Ik wil verder gaan met mijn werk als Merida weer naast me komt staan.
''Wat zei Morales''? vraagt ze nieuwsgierig.
''Niks'' antwoord ik maar ze dringt aan.
''Er word gezegd dat je een nacht met Louis hebt geslapen'' ik kijk haar aan als waarschuwing dat ze haar mond verder moet houden. Ik wil niet eens weten wat de media over ons zegt.
''It's no big deal'' zeg ik zacht en focus me weer op mijn werk.
''Dat is het wel. Elk meisje droomt ervan om een nacht met Louis Tomlinson te slapen. Wat jij hebt gedaan is awesome'' ze springt nog net niet op en neer en ik zucht geïrriteerd.
''Nee, het is niet awesome. Ik schaam mijn ogen uit mijn kop. Mag ik nu weer aan het werk'' blijkbaar sprak mijn toon haar aan aangezien ze gelijk stopt en verder gaat met haar werk.

Als ik die avond terug ben in de bungalow, zit Alieke op de bank tv te kijken. Ze ziet eruit alsof ze onder een brug vandaan is gekomen.
''Je bent populair meid'' zegt ze als ik bij haar kom zitten.
''Nou fijn'' antwoord ik sarcastisch en open mijn laptop.
''Het nieuws is over de hele wereld'' antwoord ze zonder op te kijken.
''Fijn, nog meer mensen die kunnen denken dat ik een hoer ben, terwijl er niks is gebeurt''. Mensen diagnosticeren veel te snel.
Ik start mijn skype op en Jesse komt in beeld. Ik zie een witte achtergrond, wat kou en killte uitstraalt. Hij is duidelijk niet thuis.
''Heey'' groet ik mijn broer en ik maak mezelf comfortabel.
''Heey zus, hoe is het''? vraagt hij zacht.
''Naast dat er allemaal sprookjes over mij worden verteld gaat alles prima. Met jou''?
''Met mij gaat het prima'' antwoord hij kort.
''En met mam''?
Een stilte volgt. Hij staart naar het beeld zonder antwoord te geven.
''Mam is deze middag in een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Ze was zo benauwd dat Laila de ambulance heeft moeten bellen'' antwoord hij dan eerlijk. Een schok van ongerustheid gaat door me heen en ik weet even niet wat ik moet zeggen. Een korte stilte overheerst.
''Alles gaat nu goed'' zegt hij om me gerust te stellen maar zijn ogen spreken boekdelen.
Na een tijdje praten sluiten we het gesprek af, aangezien een arts hem op de hoogte wilt brengen. Ik hoef me volgens hem geen zorgen te maken en alles komt goed. Ik heb er weinig geloof in.
Ik wil weer terug naar Nederland, hoe dan ook.