2. interview met Freestyle

Stefanie: En we zijn terug voor ons tweede interview. Ik hoop dat jullie van de eerste hebben genoten. Vandaag hebben we het genoegen om Freestyle als gast te mogen ontvangen!
Publiek: *Klapt*
Freestyle: Hallo allemaal! *Komt het podium op*
Stefanie: Zet je maar, dan kunnen we eraan beginnen! *Heeft een grote glimlach op haar gezicht*
Freestyle: Kom maar op met die vragen, ik ben benieuwd.
Stefanie: Voor ik je overrompel met mijn vragen, zou je jezelf even willen voorstellen?
Freestyle: Ik ben dus freestyle, 19 jaar oud en al bijna drie jaar trouw lid van Quizlet! Naast schrijven en lezen hou ik van shoppen, naar feestjes gaan met vriendinnen en ik spendeer een hoop tijd op YouTube en Tumblr. Verder hou ik van muziek en ik ga dan ook regelmatig naar concerten en festivals. In het dagelijks leven probeer ik mijn studie zo goed mogelijk te combineren met de gezelligheid van het studentenleven. Ik heb op het moment geen vaste baan, maar ik heb wel een aantal oppasadresjes waar ik zo nu en dan wat bijverdien.
Stefanie: Wow, dat beantwoordt meteen een paar vragen die ik nog wou stellen. Wel dan gaan we over naar de volgende. Hoe ben jij op quizlet belandt?
Freestyle: Eerlijk gezegd kan ik me niet meer goed herinneren. Op een gegeven moment volgde ik een aantal verhalen op de site, toen nog vooral over onbekende personen en leek het me handig om een account aan te maken, zodat ik een abonnement op die verhalen kon nemen.
Stefanie: Toen ik zelf een kijke was gaan nemen op je profiel, zag ik veel bromance-verhalen staan. Hoe kom je er toch op om die bromance-verhalen te gaan schrijven?
Freestyle: Op de een of andere manier werkt bromance-verhalen schrijven gewoon goed bij mij. Het is echt niet zo dat ik geloof dat de relaties die ik beschrijf ook in het echt aanwezig zijn, maar ik vind de banden tussen de verschillende bandleden gewoon enorm schattig en dat inspireert me.
Stefanie: Heb je al ooit eens een haat of boze berichten gehad vanwege de Bromance?
Freestyle: Voor zover ik me kan herinneren heb ik persoonlijk geen haat gekregen, gelukkig. Wel lees ik regelmatig berichten op het forum waarin er wordt gehaat op bromance-verhalen in het algemeen. Helaas worden bromance-schrijfsters heel vaak automatisch geassocieerd met hysterische Directioners die haat sturen naar de vriendinnen van de bandleden. Dat vind ik jammer omdat ik zelf absoluut niet zo ben. Ik vind het dan ook best wel naar om te lezen dat bromance-verhalen ‘raar‘ of zelfs ‘fout‘ worden genoemd. Vroeger kon ik me daar wel eens aan ergeren en trok ik het me persoonlijk aan, maar de laatste tijd lukt het me steeds beter om het van me af te zetten en het te negeren. Ieder zijn smaak.
Stefanie: Daar geef ik je gelijk in. Niet iedereen is verplicht om het te lezen, dus diegene die het niet leuk vinden om bromance-verhalen te lezen moeten de bromance-verhalen maar overslaan. Het is zoals je zegt, ieder zijn eigen smaak.
Freestyle: Precies, gewoon niet lezen als je het niks vindt.
Stefanie: Toen ik verder keek op je profiel, botste ik op iets ontroerends. De uitleg die er staat omtrend "Slechte smaak bestaat niet" vind ik echt zo mooi.
*Laat een stuk tekst zijn op het grote scherm achter zich*

Ik geloof niet in het bestaan van slechte muziek. Ik geloof alleen in het bestaan van incapabiliteit om muziek die men niet leuk vindt, alsnog te respecteren - en dat is slecht. Niet de muziek.

Dus alsjeblieft,ik smeek jullie: toon een beetje respect voor elkaar. Het is niet moeilijk. Maar vooral: stop met overhaaste generalisaties maken. Ja, ik schrijf One Direction-verhalen, maar dat betekent niet dat ik automatisch niet kan schrijven of dat ik een gillende 'Directioner' ben. Never judge a book by its cover. Want een mens is zoveel meer dan zijn iTunes-bibliotheek.

Publiek: *Is er even stil van*
Stefanie: Hoe kwam je op het idee om dat op je profiel te zetten?
Freestyle: Op het moment dat ik dat schreef, werden mijn frustraties rondom dat onderwerp me een beetje te veel en het moest er gewoon even uit. Ik vind het namelijk echt geweldig dat iedereen zijn of haar eigen muzieksmaak heeft, maar er wordt helaas wel veel gehaat op artiesten. Iedereen kent natuurlijk wel een artiest wiens muziek hij of zij helemaal niet leuk vindt, maar ik snap niet waarom mensen die artiest niet gewoon kunnen respecteren zonder te haten. Vooral artiesten als One Direction krijgen het zwaar te verduren en als 1D-fan irriteerde ik me daar behoorlijk aan, vandaar dat ik besloot om het van me af te schrijven.
Tegenwoordig probeer ik me wat minder van dat soort dingen aan te trekken omdat ik weet dat de haat op artiesten jammer genoeg nooit zal verdwijnen, maar ik laat die tekst toch op mijn profiel staan. Als er ook maar één persoon door aan het denken wordt gezet, heb ik er al iets mee bereikt. En ik krijg er regelmatig positieve reacties op van Quizletters, dus dat vind ik ook heel fijn om te lezen!
Stefanie: Ik ben het met je eens, het is niet omdat men niet van een bepaalde muziekstijl houdt, dat men het meteen moet afkeuren. Ik moet zeggen, ik bewonder je schrijfstijl en fantasie. Hoe vind je dat je zelf schrijft?
Freestyle: Dank je wel! Pfoe, dat vind ik een lastige vraag. *Denkt even na*
Er zijn hoofdstukken waar ik ontzettend trots op ben, maar ook hoofdstukken die ik weer wat saaier vind. Als ik naar mijn schrijfstijl van een paar jaar geleden kijk, merk ik wel dat ik een stuk beter ben gaan schrijven. En er zal natuurlijk altijd ruimte voor groei en verbetering blijven, maar op het moment ben ik tevreden met hoe ik schrijf!
Stefanie: Ik heb wat van je story "Dancing in the dark" gelezen en de proloog vond ik indrukwekkend. Ik moet bekennen dat ik niet erg veel van One Direction hou, maar ik was plots wel in ze geïnteresseerd door je verhaal. Het riep een bepaald gevoel bij me op, waardoor ik vond dat ik verder moest lezen. Was het je bedoeling om een bepaald gevoel op te roepen of was het meer het idee om ons Zayn zijn gevoelens te laten begrijpen?
Freestyle: Hmm… Het is natuurlijk oorlog in dat verhaal en Zayn vecht volop mee, maar ik wilde wel duidelijk maken hoe hij zich eigenlijk voelt. Ik hoopte dat mijn lezers nieuwsgierig zouden worden naar hoe Zayn de strijd vol ging houden terwijl hij eigenlijk niet meer wilde strijden. Allebei een beetje dus.
Stefanie: En welke personage vind je zelf het leukst uit dat verhaal?
Freestyle:Toch Zayn denk ik, omdat hij in dit verhaal het meest groeit. Verder ben ik stiekem ook wel een beetje fan van Zayns generaal Cisser – op sommige momenten haatte ik hem zelf echt vanuit het diepst van mijn hart, maar hij had toch wel zo zijn redenen voor zijn gedrag. Dat maakt hem een interessant personage.
Stefanie: Ik vrees dat we aan het einde van ons interview zijn gekomen. Is er iets dat je zelf nog wilt vertellen?
Freestyle: Ik vind het een eer dat ik ben gevraagd voor dit interview en ik vind dat je hele goede vragen hebt bedacht!
Stefanie: En natuurlijk de grote hamvraag! Hou je van oreo koekjes? *Houdt een oreo koekje vast*
Freestyle: Uiteraard! Een van mijn favoriete schrijfsnacks, haha. *Pakt het het oreo-koekje en eet het op*
Stefanie: Hiermee rond ik het interview af. Ik hoop dat jullie er opnieuw van genoten hebben en tot volgende week!