De Wegisweg deel 1

“Sirius, ben je bijna klaar? We gingen toch naar de Wegisweg vandaag?"
“Ja, een ogenblikje nog”, zei Sirius. Hij bestudeerde aandachtig de motor van een lichtblauwe auto. Harry had geen idee van welk merk. Als het een bezem was geweest, had de zaak natuurlijk anders gelegen. Sirius mompelde een paar woorden en sloot de motorkap.
“Goed, ik stuur nog even een uil naar Dirk Kramer om te laten weten dat hij morgenavond zijn auto kan komen ophalen. Oh ja en ik moet Ouwe Jaak zijn grasmaaier nog terug brengen. Ga jij al maar even aanbellen.” Harry haastte zich naar buiten, naar het huis van hun buurman. Ouwe Jaak was een dreuzel en hij had geen idee dat hij naast twee tovenaars woonde. Hij dacht dat Sirius een doodnormale garagist was die auto’s herstelde en die voor zijn peetzoon zorgde nadat zijn ouders bij een gasexplosie om het leven waren gekomen. In werkelijkheid waren de meerderheid van Sirius’ klanten tovenaars die magische verbeteringen aan hun auto wilde laten aanbrengen en Harry’s ouders waren vermoord door een duistere tovenaar genaamd Voldemort. Soms vond Harry het jammer dat hij de vriendelijke oude man niet kon vertellen over de looping die hij had gemaakt op Sirius’ bezem en hij had er geen idee van dat Harry en Sirius helemaal geen zwarte hond genaamd Sluipvoet bezaten, maar dat dat in wezen Sirius zelf was.
Harry belde aan en even later deed een man van eind de tachtig, maar nog heel kwiek voor zijn leeftijd, de deur open.
“Wie we daar hebben, de jonge Harry. Volgens mij ben je toch nog iets te vroeg om je verjaardagscadeautje te komen halen, je was toch pas morgen jarig?”
“Ik kom niet voor mijn verjaardag,” zei Harry, “Ik moest van Sirius zeggen dat hij je grasmaaier gerepareerd heeft.”
“Dat is snel. Willen jullie even binnenkomen om iets te drinken?”
“Een andere keer, we gaan zo meteen mijn schoolspullen kopen!”
“Oh dat is waar ook. Jij gaat dit jaar naar de grote school, is het niet?” Harry knikte enthousiast. “Ik heb net mijn brief gekregen.”
“Goed zo, waarheen ga je?” Harry wist niet wat hij nu moest zeggen.
“Hij gaat naar mijn oude school,” zei Sirius die over het tuinpad kwam aangelopen. “Daar hebben zijn ouders ook gezeten.”
“Dan zijn ze vast heel trots op je.”
“Dat zijn ze zeker”, zei Sirius.