Ongeloofelijke bevel_002

Ik had net genoeg tijd om ver genoeg het bos in te stormen en mijn schoenen uit te trappen. Toen ik veranderde, voelde ik meteen hoe Jared zich bij mijn gedachten voegde. Ik klauwde boos in een boom en gromde. ‘wow kalm down bro. Wat is er gebeurt?’ Ik liet Jared het hele verhaal zien vanaf het moment dat de bel was gegaan.
‘wow dat is klote. Wacht even’ ik voelde hoe Jared terug veranderde.
‘wat deed je?’ vroeg ik toen Jared weer terug was.
‘Juul bellen of ze wat kleding naar je kon brengen, aangezien jij niet naakt door het clubhuis wil lopen denk ik.’ Ik knikte denkbeeldig.
‘maar ik ga terug veranderen. Kun jij heel even tot rust komen. Houd je wel een oogje in het zeil?’
‘is goed, bedankt man, ik zie je zo meteen.’
‘is goed. Ik zal Sam vertellen over wat er is gebeurt.’
‘Oke’
Ik voelde hoe Jared uit mijn gedachten verdween. Ik draaide in het rondt. Het was toch vreemd om op vier poten te staan. Ik drentelde wat heen en weer en hoorde van alles om me heen. Ik ging liggen om een zacht gedeelte en deed mijn ogen even dicht. *pof* Er viel iets op mijn kop. Grommend sprong ik overeind om te kijken waar de bedreiging vandaan kwam. In het stuikgewas stond een meisje van een jaar of 7/8, met haar handen vol dennenappels, die ze grijzend naar mijn kop gooide. Ze leek helemaal niet bang. Maar dat lijken de meeste kinderen van haar leeftijd niet.
‘jij bent vast Collin’ zei ze terwijl ze de dennenappels neerlegde. ‘ik ben Sarah-Jane, het zusje van de tweeling.’
Ooh ze lijkt inderdaad best veel op Julianna. Die gooide ook altijd dennenappels op ons.
‘klopt, dat zeggen meerdere mensen. En ja, dat trucje heb ik van Juul geleerd. Ze vertelde me dat jullie dat altijd wel grappig vinden’
‘he!? Jij kan mij ook verstaan? Kun jij ook gedachten lezen en we vinden het niet grappig. Het doet eigenlijk best een beetje pijn’
Ze lachte. ‘aawh, ik zal het aan haar door geven en ja, ik heb ook een gave, ik kan dieren verstaan en zij mij. Het is best handig. Ik heb kleren voor je meegebracht.’
Ze legde een van mijn broeken uit het clubhuis voor mij neer
‘dankje. Je bent veel aardig dan je oudere zus. Die had de broek waarschijnlijk boven op mijn hoofd gegooid’
‘waarschijnlijk wel. Graag gedaan, maar ik ga weer. Ik zie je zo in het clubhuis’
Ze aaide over mijn snuit heen.
‘tot dan!’
‘doei’
Ze zwaaide nog een keer en huppelde weer het struikgewas in. Net zo soepel als haar oudere broer en zus.
Ik probeerde me te ontspannen en langzaam voelde ik dat ik weer terug veranderde in een mens. Ik trok de broek aan en zette koers richting het clubhuis.