Sprookje

“Wil je nog een verhaaltje voorlezen, Sirius?”
“Natuurlijk. Welk wil je horen?”
“Knabbeltje Babbeltje!”
“Maar dat heb ik gisteren al voorgelezen. En eergisteren ook.”
“Weet ik, maar ze kan zichzelf in een dier veranderen net als jij en dat is cool.” Sirius lachte en woelde door Harry’s haar.
“Fijn dat we het daar over eens zijn, maar is het goed als ik vandaag een ander verhaaltje voorlees? Volgens mij heb je ‘Het verhaal van de drie gebroeders’ nog niet gehoord.”
“Ja, dat is goed”, zei Harry en hij kroop wat dichter tegen hem aan. Sirius sloeg het boek open en zocht naar de juiste pagina. Toen begon hij te lezen.
“Er waren eens drie gebroeders die over een eenzame kronkelweg reisden, net toen de zon begon onder te gaan…”

Sirius sloot het boek. Normaal was Harry half in slaap tegen het einde van het verhaal, maar niet vandaag.
“Bestaat die steen echt?” Sirius schudde zijn hoofd.
“Nee, Harry, alleen in het verhaal.” Harry keek teleurgesteld.
“Ik dacht dat ik met de steen, misschien mijn ouders zou kunnen zien al was het maar voor heel eventjes. Ik herinner me niets van ze. Ik heb alleen maar foto’s. Sirius trok zijn peetzoon tegen zich aan.
“Weet je, Harry, zelfs al kan je ze niet zien, ze zijn een deel van jou, ze zijn bij je. Altijd. In je hart.”
“Echt waar?”
“Echt waar en daar zullen ze altijd blijven. Ook zonder Steen.” Daar leek Harry even over te moeten nadenken.
“Dan denk ik dat ik de onzichtbaarheidsmantel wil. Dat zou leuk zijn. Dan zou ik tijdens verstoppertje eronder kunnen kruipen en dan vindt jij me nooit!” Sirius glimlachte.
“Dat zal voor een andere keer zijn. Nu moet je gaan slapen.” Harry pruilde, maar ging toch liggen. Sirius trok zijn deken recht.

Sirius liep naar zijn eigen kamer. Hij opende de deur van de kleerkast en taste naar de bovenste plank, daar vond hij een platte doos. Hij nam hem eruit en legde hem op zijn bed. Hij had de doos niet meer open gedaan sinds de dag Perkamentus het hem gegeven had. Hij tilde het deksel op en ging met zijn vingers over de mantel. Onmiddellijk besprongen hem duizend en één herinneringen over alle keren dat hij die samen met James gedragen had. Hun nachtelijke tochten door het kasteel. De keren dat ze het schoolterrein hadden overgestoken op weg naar het Krijsend Krot tijdens volle maan…
Misschien was het tijd om hem aan Harry te geven. Dit was het enige van James’ spullen dat niet aan stukken geblazen was.



Ik heb nog een andere fanfic geschreven ivm het fotoalbum dat Harry van Hagrid krijgt. (en waar oa Sirius op James en Lily's trouwfoto staat)
Deze kan je hier vinden: fotoalbum