SF ~ 11

Ik neem mijn plek weer achter de computer en Alieke komt naast me staan. Ik kijk haar aan terwijl zij een enorme glimlach opzet.
''Amuseer je je''? vraag ik haar en ze knikt uitbundig.
''Je stond met Louis Tomlinson in de lift'' zegt ze met een brede grijns. Ik haal mijn schouders op.
''Dat kan best. Hoe weet jij dat trouwens''?
''Ik was met die knappert van de beveiliging aan het lunchen in zijn kantoor en toen zag ik het op beeld van de beveiligingscamera in de lift''.
''Lunchen? Was z'n worst een beetje smaakvol''? vaag ik onbeschaamd.
''Delain''! roept ze door de lobby en als een paar toeristen opkijken doet ze alsof ze hard aan het werk is.''Zo goedkoop ben ik nou ook weer niet. Ik mag hem trouwens niet afleiden tijdens zijn werk'' zegt ze op fluistertoon.
''Ow dus ik moet koken voor 3 mensen''? vraag ik gelijk en mijn vingers bewegen weer over het toetsenbord
''Heel geestig'' ze rolt met haar ogen en gaat weer verder met het werk.

Die avond heb ik niet voor 3 personen hoeven koken aangezien meneer beveiliger later op de avond kwam.
Ik liep op mijn birkenstocks over het betegelde pad naar de pianobar. Ik had geen zin om thuis te zitten en me te vervelen terwijl Alieke zich amuseert. Ik had een jurkje aangetrokken en mijn haar los gedaan. Ik kijk wel of er een leuk iemand aan de bar zit.
Ik neem plaats op een kruk en bestel een cocktail terwijl ik naar de live muziek luister.
Ik mijn ooghoek zie ik dat iemand naast me komt staan. Ik kijk op en dezelfde mooie blauwe ogen als die in de lift ontmoeten die van mij.
''Mag ik je vergezellen''? vraagt hij maar gaat gelijk zitten.
''Dat mag'' zeg ik aangezien hij toch al zit. Dat is dus die Louis waar Alieke het over had. Hij besteld ook een cocktail en kijkt me aan.
''Gaat het weer''?
''Met mij gaat het de hele dag al prima'' zeg ik zo overtuigend mogelijk.
''Zo zag het er niet uit vanmiddag'' hij neemt een nipje.
''Mijn vader is vandaag 10 jaar geleden overleden'' ik zou niet weten wat hij daar een boodschap aan zou hebben.
''Nog gecondoleerd dan'' zegt hij dan en ik hoor dat hij het meent. Lef van hem, maar wel 10 jaar te laat.
We hebben best een gezellige avond gehad. Louis heeft een leuke, bepaalde humor. Ik voel me verwonderlijk op mijn gemak bij hem en hij is minder verwaand dan ik eerst dacht.
''Ik moet nu gaan. Ik zie je wel weer'' hij staat op, schud me een hand en vertrekt dan. Zo zie je maar weer, je moet nooit iemand zomaar oordelen.