A ranger/traitor 233

“Ik heb nog altijd geen idee, hoe ze wisten dat we daar waren, maar in ieder geval hebben we het er levend van afgebracht, al was het op het nippertje”, besloot Gilan zijn verhaal. De prinses knikte.
“Jullie zullen wel opgelucht zijn om te horen, dat in de tijd dat jullie langs de kust trokken, geen enkele Grijze Jager het leven gelaten heeft.” Dat was inderdaad een hele opluchting voor Gilan.
“En is er nog nieuws van Will en Miko?” Evanlyn schudde haar hoofd.
“Maar Halt heeft de laatste tijd wel behoorlijk wat gepresteerd.” Gilan spitste zijn oren.
“Hij heeft het plan bedacht, waardoor we de laatste weken zo goed als geen aanvallen van Skandiërs te verwerken hebben gehad.”
“Wat voor plan?” De vraag kwam niet van Gilan, maar van Corn. Het was de eerste keer in lange tijd dat Gilan hem had horen praten, zonder dat er hem eerst een rechtstreekse vraag gesteld was.
“Als eerste zijn we erachter gekomen waar de Skandiërs zich schuilhouden.” Gilan boog zich naar voren. “Hun verzamelplaats ligt in Hibernia.” Gilan sloeg met zijn hand tegen zijn voorhoofd.
“We hadden het kunnen weten!” Prinses Cassandra glimlachte. Gilan had er geen idee van maar zijn reactie was bijna een exacte kopie van die van Halt. “Hoe is het ontdekt?”
“We kregen een brief van Sean enkele weken geleden…” Evanlyn zag een spiertje trekken in Gilans gezicht bij ‘enkele weken’. Ze ging lang genoeg om met Grijze Jagers om te kunnen raden wat er in hem omging.
“Het spijt me dat we je het niet eerder hebben kunnen vertellen, maar we wilden het zo geheim mogelijk houden, gezien de eerdere incidenten. We konden je dus moeilijk een bericht sturen en het je persoonlijk vertellen was er ook nog niet van gekomen, want uiteraard is iedereen direct in actie geschoten.” Gilan knikte. Hij begreep het wel, maar daarom vond hij het nog niet leuk.
“Dus Halt is naar Hibernia?”
“Ja en Arnaut is met hem mee.” Gilan kreeg de tijd niet om zijn verbazing te uiten over het feit dat Arnaut als echtgenoot van de kroonprinses op zo’n gevaarlijke missie mee mocht, want op dat moment vloog de deur open. Gilan sprong overeind met zijn Saksisch mes in de hand. De prinses stond eveneens op haar voeten, met haar slinger in de hand, waar ze die dan ook vandaan gehaald mocht hebben.