WhyWasHisHairWet? xD

Heel erg voorzichtig wikkelde hij de handdoek om me heen. Ik zou het nu gewoon moeten zijn dat hij me aanraakte, maar mijn huid tintelde weer toen hij het stukje laatste handdoek er tussen stopte bij men borst.
“Nou, je hebt me niet pijn gedaan,” zei ik en knuffelde hem.
“Niet helemaal waar,” zei hij zacht en keek me doordringend aan.
“Oh, dat…”
“Waarom zei je niet dat je nog maagd was?” vroeg hij, zijn stem doordringend.
“Dat deed er niet toe,” mompelde ik, men ogen op de grond gericht.
“Das niet waar, ik zou… het zou anders moeten zijn?”
“Anders?” vroeg ik verbaasd, mijn ogen terug bij de zijne.
“Bijzonder,” mompelde hij.
Ik lachte zacht, bijna onhoorbaar, buiten voor hem dan.
“Lieve, Lieve Jasper. Dit moment… was bijzonder. Niets was beter dan dat. Voor mij dan toch…”
Ik keek hem aan, zijn reactie peilend. Één van zijn mondhoeken krulde omhoog in een glimlach en hij keek naar me neer. “In mijn honderden jaren, heb ik me nog nooit zo gelukkig gevoeld” grijnsde hij.
Ik giechelde en keek blozend naar beneden. Hij tilde me kin op en drukte een kus op men mond.
“Kleed je aan, je zus komt zo thuis.”
Hij verdween door de deur en nog geen seconde later was hij terug, helemaal aangekleed.
Ik keek hem met open mond aan,”Ik wou dat ik dat kon!”
Hij lachte en hielp me mijn shirt aandoen van mijn pyjama.
Als ik klaar was trok ik hem mee terug naar men kamer en duwde hem weer het bed op. Hij trok me bij zich, zijn armen om mijn middel heen. Zijn adem in men nek deed me voor de zoveelste keer huiveren.
“Charlotte, we zijn er, kom je eten. We hebben pizza voor je meegebracht!” schreeuwde Sophie door de gang. “Ik moet maar eens gaan,” mompelde hij.
“Nee, Jazzy, niet weg gaan,” zei ik, als een klein meisje mijn armen om zijn borst klemmend. Hij lachte en verslapte zonder enige probleem men greep.
“Ik kom vanavond terug, hou het raam dan open, goed?”
“Deal” zei ik en nam zijn hand. Hij liep met me mee naar beneden waar men zus en Lus voor de haard zaten met een reuze pizza. Hun ogen werden groot toen ze Jasper zagen, maar dat negeerde ik.
“Morgen dus” zei ik met men rug naar hun toe, zodat ze mijn knipoog naar Jasper niet zagen.
“Morgen,” lachte hij en drukte een kusje op mijn lippen.
Zijn ogen keken even naar hun, wende snel terug af en wandelde de deur uit. Ik huppelde naar het raam en keek hoe hij z’n auto in stapte. Hij keek me aan vanuit zijn auto, lachte en scheurde de straat uit. Ik zcuhte diep, men buik nog steeds te keer van zo even geleden.
“Dus, pizza.” Zei ik opgewonden en nam een stuk van het karton. Ze staarden me allebei aan.
“Was het leuk?” vroeg Sophie subtiel.
Ja!“Ging wel.”
“Leuke dingen gedaan?”
Ja! Je hebt geen idee“Niet echt,” zei ik schouder ophalend.
Ze wisselde al lachend een blik en keken me terug aan,”Waarom was zijn haar nat?”
Ik verslikte in mijn stuk pizza en staarde geschrokken naar hun grijnzende gezichten.“Hij… euhm… Ik… Ik had cola over hem gemorst” mompelde ik.
“Oh, natuurlijk!” zeiden ze in koor, zwaar sarcastisch .
“Daarom droeg hij zijn zelfde kleren,” mompelde Luc lachend.
Ze barste beiden in lachen uit en men hoofd kleurde vuurrood van schaamte.
“Goed, genoeg gegeten ik ga maar eens, euhm, slapen.” Mompelde ik, met veel moeite het stuk doorslikkend. Ze knikte, allebei nog na schuddend van het lachen.
“Sukkels,”mompelde ik, terwijl ik de trap op kroop. Ik sloot snel de deur en ging in men bed liggen, onopvallend aan mijn lakens ruikend. Ze roken naar hem, ik rook naar hem. Ik giechelde en klemde de lakens tegen me aan. Ik was van gedacht veranderd. Deze dag was perfect.