A ranger/traitor 231

“Waarom zou dat een nieuwe staatsgreep veroorzaken?” vroeg Gundar. Halt trok een wenkbrauw op.
“Aangezien dat het de vorige keer ook gedaan heeft”, zei hij.
“De vorige keer was anders.”
“Ja, toen ging het over het terugbrengen van de prinses en een Verdrag met Araluen. Dit is meer.” Het was even stil, maar toen zei Gundar:
“Ik kan niets zeggen over de verre toekomst. Zo zijn Skandiës nu eenmaal niet, maar gezien wat er hier gebeurd is, denk ik dat niemand er de komende jaren zelfs nog maar aan zal denken om jullie een strobreed in de weg te leggen.” Halt knikte.
“Dat valt te hopen, want er zullen altijd Grijze Jagers zijn om eenieder die er anders over denkt, tegen te houden.”
“Dat is ondertussen wel gebleken.” Plots stond Halt op.
“Goed, ik denk dat we het voornaamste eigenlijk wel besproken hebben. Op de details kan later nog wel uitgebreid ingegaan worden. Sean, breng jij de andere koningen op de hoogte van wat hier besproken is?”
“Doe ik. Al zullen ze wel hun bedenkingen hebben.”
“Laat gerust doorschemeren dat jij desnoods in je eentje het akkoord in naam van heel Hibernia wil ondertekenen”, zei Halt nog steeds doodernstig. Sean knikte.
“En wat ga jij dan doen?” vroeg Gundar.
“Ik zoek een snel schip dat ons terug naar Araluen kan brengen. Er is daar iets dat we onmiddellijk moeten ophelderen.” Miko staarde met open mond naar de oude Jager. Hij had hen nog niet kunnen vertellen, wat die gewonde hem zo dringend had moeten zeggen. Blijkbaar was het iets heel ernstigs geweest, maar wat Halt daarna zei, bezorgde hem helemaal de rillingen. “Anders vallen er waarschijnlijk nog meer slachtoffers en de kans is groot dat daar op zijn minst één Grijze Jager tussen zit.”


Aangezien ik het gevoel heb dat iedereen het vergeet tijdens het lezen als ik het in het beginpost zet. (Dat komt natuurlijk door mijn awesome hoofdstukken )
Hier nog eens de link naar een nieuw verhaal van mij: Schurk en Moordenaar