Imaginary - Ashton Irwin - Part 1

ASHTON FLETCHER IRWIN

Ik houd nog net zoveel van haar als toen we net met onze relatie begonnen. Al 2 jaar heb ik nu verkering met mijn droommeisje Emily Smith. Ze is perfect voor mij. Ik zie haar nog steeds iedere dag. Ook al kregen we 6 maanden terug het bericht dat ze was omgekomen in een auto-ongeluk. Ik ben op haar begrafenis geweest, maar was niet verdrietig en huilde niet. Ik was alleen kwaad op diegene die deze leugen had verspreid. Emily was helemaal niet dood, ik zie haar nog iedere dag. En dan doen we de dingen die we altijd deden. We bespreken onze dag, we hebben het over onze gevoelens, problemen en geheimen, we knuffelen en kussen en vertellen elkaar wel honderd keer hoeveel we van elkaar houden en hoe perfect de ander is. Hoe kan ze overleden zijn als ik haar nog steeds zie, ruik, hoor en voel? Ik zal degene vinden die deze valse leugen heeft verspreid. En daar zal hij niet zomaar mee wegkomen. Want ik zal Emily altijd verdedigen. Oh god, wat houd ik toch zielsveel van haar. Sinds de dag waarop we elkaar ontmoetten, kan ik niet meer zonder haar leven.

Ik zit op mijn kamer met Emily te praten als mijn moeder binnenkomt. Ze fronst. ‘Tegen wie praat je, Ash?’
‘Tegen Emily.’ Zeg ik glimlachend en Emily zwaait naar mijn moeder. ‘Hallo, mevrouw Irwin.’ Maar mijn moeder lijkt haar niet te horen of te zien.
‘Emily?’ Herhaalt ze. ‘Welke Emily?’
‘Smith. Mijn vriendin. Dat weet je toch wel?’ Ik begrijp haar reactie niet. Hoezo “welke Emily”?
‘Emily Smith? Maar lieverd toch…’ Zegt ze met pijn in haar stem en ze loopt naar me toe. Ze legt een hand op mijn schouder en de tranen wellen op in haar ogen.
‘Mam, waarom huil je?’ Vraag ik verbaasd en bezorgd tegelijk.
‘Emily is toch zes maanden terug overleden, Ash.’ Zegt ze en ik sta kwaad op.
‘Niet waar, dat is een grote, vuile leugen! Ze zit hier toch naast me! Ik praat toch met haar! Ze leeft nog!’ Ik pak Emily’s hand vast en trek haar in een beschermende knuffel.
Ik geef haar een kusje op haar kruin en mijn moeder kijkt me geschrokken aan. Ze mompelt iets onverstaanbaars en loopt dan mijn kamer uit.

Tegen etenstijd laat ik Emily uit. Ik geef haar een afscheidskusje en zwaai haar na. ‘Tot morgen!’ Een man die over de stoep loopt kijkt me aan, zoekt dan met zijn ogen de straat af en kijkt dan weer met een vreemde blik naar me terug, alsof ik net iets heel raars heb gedaan. Zo gek is het toch niet als je je vriendin gedag zegt?
Ik trek de voordeur dicht en loop richting de woonkamer. Als ik de woonkamer nader, hoor ik mijn moeder op een gepikeerde toon tegen mijn vader praten. Automatisch blijf ik staan om te luisteren.
‘Will, het gaat echt niet goed met hem! Ik meen het serieus! En waag het niet te zeggen dat het meevalt. Je weet er niets van.’ Hoor ik mijn moeder op dreigende toon zeggen. Over wie zouden ze het hebben?
‘Leg het me dan eens uit, Anne Marie!’ Mijn vader klinkt kwaad.
‘Hij gaat met Emily om alsof ze nog leeft! Alsof hij zich haar inbeeldt! Hij draait helemaal door, zo raar heb ik nog nooit iemand zich zien gedragen!’
‘Rustig, Anne, hij zit in de ontkenningsfase. Daar komt hij wel overheen. En bovendien…’ Nog voor mijn vader zijn zin af kan maken, kom ik de kamer binnengestormd. ‘Ze is niet dood! Wanneer zien jullie het nou eindelijk!’ De blik in mijn vaders ogen verandert als ik dat zeg en hij kijkt mijn moeder aan, die terugkijkt alsof ze wil zeggen: “Zie je nou wel”.
‘Ashton, luister. We gaan met je naar een psychiater om…’ Zegt mijn vader en maakt met zijn handen een gebaar dat ik moet kalmeren.
‘Ik hoef helemaal naar een psychiater, pa! k heb nergens hulp mee nodig! Laat me gewoon met rust!’ Ik draai me om en ren snel naar mijn kamer, waar ik de deur met een harde klap achter me dichttrek. De tranen rollen geruisloos over mijn wangen en ik pak de foto van mij en Emily op van mijn bureau. Ik ga ermee op bed zitten en strijk met mijn vingertoppen over Emily’s gezicht. Wat houd ik toch van haar lach, van de sprankeling die dan in haar ogen komt en hoe ze haar lieve neusje dan een beetje optrekt. ‘Je bent er nog wel.’ Zeg ik stug en druk de foto tegen mijn borst aan.


Ziet ernaar uit dat het toch meerdere delen worden, jongens
xxx