040 Eleanor

Nukkig zit Thorin op zijn troon. Na de stomme opmerking van Dáin, was Thorin samen met mij terug gekomen naar het hoofd van de zaal en heeft hij sinds dan nog geen woord tegen me gezegd. Zo stil als ik kan, ben ik naast hem gaan zitten en daar zit ik nu nog steeds. Mijn ademhaling is erg traag, het lijkt alsof ik haast in slaap ga vallen. Ga naar hem toe, laat de reactie van Dáin jullie avond niet verpesten. Ik knik zachtjes nee, maar zeg niets in de hoop dat Thorin snel positiever wordt.
'Als jij niet met haar danst, dan zal ik het helaas wel doen.' hoor ik een bekende stem tegen Thorin zeggen. Ik kijk naar de persoon als die voor me komt staan en glimlach flauwtjes.
'Natuurlijk Fili, een beetje mijn benen strekken zal me goed doen.' zeg ik hem en neem zijn uitgestoken hand aan. Thorin kijkt ons even na, maar staart vervolgens weer nukkig voor zich uit.
'Wat is er aan de hand? Zo keek hij zelfs niet toen ik ooit iets dierbaars van hem had gebroken.' fluistert Fili mij toe. Hij neemt mijn handen vast en begint zachtjes met me te dansen, gelukkig gaan de mensen nu niet aan de kant voor ons.
'Het is Dáin, hij heeft een rotopmerking gemaakt en sindsdien kijkt Thorin zo. Ik vraag me af waarom hij zich zo laat raken door Dáin.' fluister ik terug. Fili lijkt even over mijn woorden na te denken.
'Thorin en Dáin hebben het nooit goed met elkaar weten te vinden. Als Thorin iets had, dan moest Dáin het ook meteen hebben. Ik denk dat het zo wel weer overwaait bij Thorin hoor, alleen zal hij het even moeten plaatsen. Als hij daarom zo nukkig doet, mag je er zeker van zijn dat hij erg veel van je houdt.' vertelt Fili zachtjes.
'Dank je om dat te zeggen Fili, ik vind het lief van je dat je me gerust stelt.' ik glimlach naar hem, waardoor een brede glimlach me tegemoet komt.
'Het is de waarheid, maar zeg niet tegen mijn oom dat ik het zei. Hij heeft een zwak hartje, maar hij zal het ontkennen.' zegt hij grappend en ik kan het niet laten om even te lachen. Na het dansen geef ik Fili kort een knuffel en ga ik even naar het balkon. De frisse buitenlucht doet me goed, het is niet te koud buiten. Aan de stand van de zon te zien, is het al laat in de namiddag en gaat de zon straks helemaal ondergaan.
'Wat kan Thorin toch zo jaloers doen. Ik zou nooit zo zijn hoor.' hoor ik de verachtelijke stem van Dáin. Ik draai me naar hem om en kijk hem boos aan.
'Ik zou Thorin nooit voor jou laten vallen, ik hou van Thorin. Maak dat je weg bent.' zeg ik met een boze stem. Dáin kijkt me geamuseerd aan, terwijl hij net dichterbij me komt. Ik doe een paar stappen achteruit, tot ik met mijn onderrug tegen de leuning bots. Ik zou gillen als ik van jou was of verander even in een draak en leer hem een lesje. De stem in mijn hoofd maakt dat ik even grijns.
'Als ik van jou was, zou ik weggaan nu het nog kan. Het is niet verstandig iemand in een hoekje te drijven die je niet kent. Wie weet welke krachten ik allemaal bezit.' zeg ik mysterieus tegen hem. Helaas wordt hij slechts nieuwsgieriger dan dat het hem schrik aanjaagt.
'Wel, ik wil dat graag weten. Wie weet kan ik je dan net goed gebruiken.' zegt Dáin wat vals. Nog voor een van ons beiden iets kan zeggen, komen Fili en Kili tevoorschijn en sleuren ze Dáin bij me weg. Beiden glimlachen ze even naar me, waarna ze met Dáin verdwijnen. Opgelucht zucht ik, blij dat Dáin weg is.

Na een tijdje draai ik me om zodat ik terug kan gaan en ik Thorin tegen kom bij het binnen komen.
'Ik dacht dat je weg was.' zegt hij, met enig verdriet in zijn stem. Ik sla mijn armen om en heen en knuffel hem even.
'Ik ben er nog, ik was gewoon even buiten in de frisse lucht.' fluister ik in zijn oor. Zachtjes drukt hij een kus op mijn slaap, hij is echt heel lief voor me. Hij maakt zich wat los uit mijn omhelzing en neemt mijn hand vast. Rustig begeleidt hij me doorheen de zaal naar zijn zus en fluistert iets in haar oor. Vervolgens draait hij zich om en stapt met mij de zaal uit.
'Thorin, waar gaan we heen?' vraag ik hem, maar hij geeft geen antwoordt. Plots stop hij voor een deur, een van de vele hier in Erebor die ik niet ken.
'Even hier blijven staan, ik kom zo terug. Niet weglopen dus.' grapt hij, waardoor ik even moet lachen. Hij gaat de deur door, helaas zonder dat ik iets kan zien. Na een twintigtal minuten komt hij weer naar buiten.
'Ik heb iets speciaals gedaan, maar voor je het mag zien wil ik dat je jouw ogen sluit.' zegt hij, waarna hij me afwachtend aan kijkt. Ik sluit voorzichtig mijn ogen, veel te nieuwsgierig om die eigenlijk dicht te doen. Ik steek mijn handen voor me uit, als teken dat ik helemaal niets zie.
'Je ogen zijn nu toch volledig dicht hoop ik?' vraagt hij me, waardoor ik even moet lachen.
'Ja Thorin, ik heb ze dicht gedaan. Ik zal pas kijken als jij zegt dat het mag.' verzeker ik hem. Ik hoor een deur open gaan, waarna hij mijn handen vastneemt en me naar binnen begeleidt. Even laat hij me stilstaan, waarschijnlijk om iets goed te leggen of weg te schuiven en vervolgens neemt hij opnieuw mijn handen vast.
'Opgelet, nu gaan we drie trapjes naar omhoog.' zegt hij zacht, waarna ik inderdaad drie trapjes omhoog moet stappen. Vol ongeduld wacht ik op het moment dat ik mijn ogen mag openen.
'Ik ga je nu draaien, even ga je de leuning vast moeten houden en dan mag je jouw ogen openen. Ik hoop dat je het mooi gaat vinden.' fluistert hij verder. Hij laat een hand los en legt mijn andere hand op een leuning.
'Kijk maar.' zegt hij, opnieuw zacht en ik doe mijn ogen open.