9.4

Michaël

Ik wist dat het niet aardig was om te lachen, maar de situatie was gewoon hilarisch. Hoewel hij heel wat minder grappig zou zijn geweest als ze had blijven kijken terwijl ik me aankleedde, mijn lichaam reageerde onwillekeurig op haar. Hoe ongepast en onhandig het ook was.
Aurora had het echter niet gezien, wat maar goed was ook, want ze voelde zich nu al ongemakkelijk en dat had nog veel erger kunnen zijn.
‘Ik… was Silvan boos dat ik geen gedag heb gezegd?’ Nog steeds blozend keek Aurora naar me op, in een dappere poging van onderwerp te veranderen.
‘Nee, liefje.’ Ik besloot maar met haar mee te praten, wat een stuk veiliger was dan wat ik zou willen doen. ‘Hij had gelijk, trouwens, wist je dat? Je bent echt heel erg vooruit gegaan.’ Ik pakte haar hand en begon haar mee te trekken, vanuit mijn ooghoeken zag ik haar blik omlaag flitsen, voordat ze half naar me glimlachte.
‘Dank je. Jullie zijn beter.’
‘Silvan heeft getraind vanaf zijn jongste jeugd en hij heeft al ruim dertig jaar ervaring. Ik train al bijna zeven jaar, dus het is niet te vergelijken.’
Ze bleef zwijgen tot we terug waren bij de grot en toen ik in de schaduw van een boom ging zitten zag ik haar blik omlaag glijden. Ze beet op haar lip en zakte toen een en al elegantie naast me in het gras.
‘Prinses?’
‘Ja?’ Met een lieve glimlach keek ze me aan en leunde ontspannen tegen mijn schouder.
‘Je wilt wel een antwoord, he?’
‘Wat?’ Ze fronste en werd opnieuw rood toen ze begreep wat ik bedoelde. ‘Oh, dat. Nee hoor.’
Ze loog en nog behoorlijk slecht ook. Ik grijnsde even naar haar en leunde achterover tegen de boom. ‘Liefje, je vroeg me wat… wat dat was. Heb je nog nooit eerder een naakte kerel gezien?’
Haar ogen werden rond als schoteltjes en ze staarde me even verbijsterd aan voordat ze gesmoord begon te lachen. ‘Een… wat? Een naakte man? Náákt? Waarom zou ik?’
Tja, daar had ze misschien wel een goed punt. Waar moest een prinses een naakte man zien? In de achterbuurten waar ik opgegroeid was hadden we geen badkamers of zelfs maar de privacy om jezelf even te wassen. Het was bijna normaal om af en toe naakte mensen te zien.
Ik haalde mijn schouders op en keek Aurora aan. ‘Ja, goed dan. Maar hoe dacht je dan dat kinderen gemaakt werden?’
Er verscheen een frons tussen haar wenkbrauwen en ze beet opnieuw op haar onderlip. ‘Eh…’
‘Oh goden.’ Het drong ineens tot me door en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. ‘Je weet het niet, he? Je hebt geen flauw idee hoe baby’s gemaakt worden.’
‘Ik ben er een paar keer bij geweest toen mijn neefjes geboren werden.’ Protesteerde ze blozend.
‘Dat is alleen de geboorte, liefje. Daar heb ik het niet over. Heb je je nooit afgevraagd hoe die baby’s daar gekomen zijn?’
Ik wenste heel hard dat ze ineens zou zeggen dat ik niet zo dom moest doen, dat ze heus wist waar ik het over had. Maar ze bleef zwijgen en keek me een beetje hulpeloos aan. Shit… waarom was ik er ook over begonnen? Nu had ik geen andere keus dan dit af te maken en het haar uit te leggen.
Aurora had door dat ik me ongemakkelijk voelde en keek me onzeker aan. ‘Je hoeft het niet te vertellen hoor. Het maakt niet uit.’
‘Natuurlijk maakt het wel uit.’ Was ik het met haar oneens. ‘Er komt een dag dat je zult trouwen en dan moet je dit verdorie weten. Ik snap niet waarom niemand je dit ooit heeft verteld.’ Hoe moest ik dit in godensnaam aan haar uitleggen zonder voor gek te staan? Ik dwong mezelf diep adem te halen en staarde maar naar mijn voeten zodat ik haar niet aan hoefde te kijken. ‘Wat je net zag, dat is gewoon zoals mannen zijn. Wanneer ze… opgewonden raken veranderd dat iets. Jij bent anders, maar dat weet je zelf ook wel.’
Dit werd echt een ramp… ik gluurde opzij en zag dat Aurora me nieuwsgierig aan zat te kijken. ‘Ik snap niet helemaal wat dit met baby’s te maken heeft.’ Gaf ze toe.
‘Als een man en een vrouw seks hebben dan… goden… dit is lastiger dan ik dacht…’ Zelfs ik hoorde de licht wanhopige klank in mijn stem. ‘Een man kan in een vrouw zijn.’ Besloot ik een beetje onhandig.
‘Dat klinkt raar.’ Ze fronste nog steeds. ‘Is dat fijn?’
Oh goden… ‘Ja.’ Ik kon het niet laten en liet mijn blik over haar heen glijden. ‘Ja, dat kan zelfs beter dan fijn zijn.’