9.0

Michaël

Ik vond het haast jammer dat Silvan ons stond op te wachten toen we even later terug kwamen bij de grot. Ik verheugde me op de momenten die ik met Aurora alleen had, maar steeds vaker was hij er om te zien hoe het met haar training ging of kwam de tweeling om mee te doen. Dit keer bracht Silvan echter de geur van vers brood mee, waardoor ik het hem vergaf.
‘Ik hoorde dat jullie bij de jongen gingen kijken. Wat vond je ervan, Aurora?’
‘Het was geweldig!’ Ze had een enorme grijns op haar gezicht, die ze echter razendsnel tot een klein glimlachje liet smelten. Nog altijd bleef ze heel timide in de aanwezigheid van anderen. ‘Ongelooflijk hoe groot ze al zijn. Ik had er zo eentje mee willen nemen.’
‘Als je dat geprobeerd had zou de moeder lang niet zo rustig zijn blijven liggen.’ Glimlachte ik.
Tot mijn teleurstelling draaide Aurora zich onder mijn arm vandaan en keek even naar me op voordat haar blik naar Silvan flitste. ‘Ik ga me even opfrissen en omkleden.’
Ik keek toe hoe ze de grot in liep en liet mijn blik even over haar heen glijden. Zelf was ze dan niet dol op de broeken die ze soms droeg, maar ik vond dat ze haar geweldig stonden. En bovendien had ik zo een heerlijk uitzicht.
‘Het is haast een wonder dat je niet begint te zweven als je naar haar kijkt.’ Silvan gaf me een harde por en lachte. ‘Je bent overduidelijk helemaal gek op haar, ik durf te zweren dat je van haar houdt en zij van jou. Waarschijnlijk ben ik niet echt de aangewezen persoon om je advies te geven, aangezien ik ook nog steeds niet het lef heb gehad bij Kairi, maar waarom zorg je er niet gewoon voor dat ze de jouwe wordt?’
Verschrikt wierp ik een blik op de grot, maar zo te zien was Aurora al binnen en had ze hem niet gehoord.
‘Wat nou? Weet ze niet dat je van haar houdt?’
‘Jawel. Hou je kop.’ Nogal ruw duwde ik Silvan weg bij de grot, richting de plaats waar we altijd het vuur maakte.
‘Wat is dan het probleem? Ze is net zo dol op- Auw!’ beledigd staarde hij me aan toen ik hem een klap verkocht. ‘Wát?’
‘Ze is een prinses, jij idioot, anders had ik haar allang gevraagd om te trouwen. Maar het is belachelijk, een prinses trouwt niet met iemand zoals ik. En bovendien is het ook belachelijk omdat we elkaar net twee weken kennen.’
‘Mensen trouwen ook zonder dat ze elkaar kennen. En als rijder ben je helemaal geen slechte partij, zelfs niet voor een prinses. Ik snap niet waar je zo’n punt van maakt. Als je bang bent om je definitief te binden heb je geen ring om haar vinger nodig, een kind in haar buik is ook- Alle goden!’ vloekend sprong hij achteruit toen ik mijn zwaard trok.
‘Ik hou van haar.’ Siste ik woedend. ‘Ik ben geen achterlijke hufter die haar opzadelt met een bastaard en daarna weg wandelt. Dus houd je ideeën voor je en houd je kop dicht.’
Silvan staarde me even aan, zijn hand bij zijn heup, klaar om zijn zwaard ook te grijpen als hij zich moest verdedigen. Maar toen hij knikte borg ik het mijne weer op en plofte op de grond.
‘Het was niet mijn bedoeling om je te beledigen.’
‘Je beledigde niet mij, maar de prinses. Ze is geen goedkope barmeid die bij elke man in bed springt.’
‘Het spijt me.’ Berouwvol boog hij zijn hoofd, maar we keken allebei weer op toen er voetstappen onze kant op kwamen. We wisselden even een blik en toen ik knikte verscheen er weer een ontspannen uitdrukking op zijn gezicht.
‘Aurora,’ Silvan schoof een stukje op en grijnsde scheef toen ze in plaats van naast hem, dicht naast mij ging zitten. ‘Ik wilde straks na de lunch eens zien hoe ver je gevorderd bent met het zwaardvechten.’ Bij het zien van haar verschrikte gezicht glimlachte hij geruststellend. ‘Niets om je zorgen om te maken, ik sla je niet bont en blauw zoals bij Mica.’
Ik rolde met mijn ogen en wreef over mijn heup, waar hij me de laatste keer nogal hard had geraakt met de vlakke kant van zijn zwaard.
‘Ik wil gewoon zien hoe je ervoor staat. Arida laat op dit moment een zwaard voor je smeden in een drakenvuur, hij zal wat lichter worden dan de oefenzwaarden die je nu gewend bent, meer geschikt voor een kleinere vrouw als jij, maar ook vlijmscherp. Voordat ik het je geef wil ik zeker weten dat je tijdens het oefenen niet per ongeluk iemand een oog uit steekt.’