039 Thranduil

Verschillende dagen zijn verstreken sinds ik bericht heb overgebracht naar Elrond. Ik heb hem laten weten dat Ëandor niet meer bestaat, door drakenvuur. Zijn antwoordt is dat hij zo snel mogelijk gaat langskomen, maar hij zal net als ikzelf ook druk bezig zijn met het voorbereiden van zijn troepen.
'Vader, ik heb een slecht voorgevoel.' vertelt Legolas me. Ik kijk naar hem, zijn ogen staan bezorgd, alsof er iets erg gaat gebeuren.
'Ik heb hetzelfde voorgevoel, daarom heb ik onze troepen opgedragen om zich voor te bereiden. Binnenkort gaan we naar Erebor, want ik vrees dat er een heus gevecht daar gaat ontstaan.' vertel ik hem. Het is altijd diezelfde droom die ik een paar dagen al heb, sinds Smaug gedood is. Ik zie het nog steeds voor me, een enorme oorlog tussen orks en dwergen.

'Mijn heer, er is hoog bezoek voor u.' klinkt een van de soldaten, waarna de deuren open gaan. Elrond stapt naar binnen, gevolgd door enkele dorpelingen.
'Thranduil, ik ben zo snel als mogelijk gekomen. Waar is de prinses?' vraagt hij bezorg. Het is aan Elrond dat ik het heb gezegd, wat er met mijn geliefde gebeurd is en dat we een dochter hebben.
'Ze is in goede handen, bij de man waarvan ze houdt. Maar er zijn ergere problemen op de baan. Er gaat opnieuw een oorlog uitbreken die heel midden Aarde in gevaar zal brengen. We moet onze legers klaar maken en de dwergen helpen.' leg ik hem uit en zijn gezicht kijkt me meteen verbaasd aan.
'Hoe?' vraagt Elrond.
'Volgelingen van Sauron.' vertel ik hem. Er lijkt plots een duisternis doorheen de kamer te gaan, als ik zijn naam uitspreek. Bedenkelijk kijkt Elrond mij aan, hij denkt vast dat ik waanbeelden heb.
'Ik heb met een van de orks gesproken, ze maken zich klaar om naar Erebor te trekken en daarna zullen wij allen volgen.' spreek ik verder.
'Heeft een ork je dat dan vrijwillig vertelt?' vraagt Elrond verbaasd. Even speelt een grijns om mijn gezicht, zijn vraag lijkt zo overbodig.
'Laten we zeggen dat hij nu verlost is van zijn smerig leventje. Eentje minder die we moeten bevechten.' spreek ik wat duister uit. De grijns op mijn gezicht is er nog steeds, aangezien Elrond me even raar aan kijkt.
'Maar daarvoor ben je niet hierheen gekomen, ik heb mijn dochter gevonden en zij herinnert zich wat er vroeger gebeurd is.' zeg ik hem. Zijn ogen staan meteen vol met blijheid, iets wat ik van hem kan appreciëren.
'Daar ben ik blij om, maar ik denk dat het tijd wordt dat we onze troepen samen brengen en samen naar Erebor gaan. We moeten de orks stoppen, voorgoed.' vertelt Elrond mij. Een kwade blik in zijn ogen, doet me vermoeden dat hij weet wie hier achter zit.

Ik stap naar mijn speciale fontein. Deze staat in mijn kamer, enkel bedoelt om dingen te kunnen zien van andere plaatsen. Het enigste dat ik nodig heb, is een traan en een herinnering aan die persoon of plaats. Ik denk aan Eleanor, alleen in Erebor en voor ik het weet komt er een traan in mijn ooghoek. Die laat ik vallen in de fontein, waarna er grote slierten water doorheen de kamer suist.

Ze dans samen Thorin door de zalen van Erebor, haar gezicht staat vrolijk en ze kijkt verliefd naar Thorin. Plots worden ze verstoord door Thorin's neef, Dáin. Het lijkt erop da hij jaloers is, hij wilt Eleanor van Thorin weghalen maar ze laat haar niet zomaar doen. Ze slaat Dáin zijn hand weg en gaat verder met Thorin dansen. Het verbaasde gezicht van Dáin maakt me aan het lachen, Eleanor lijkt zoveel op haar moeder.

De slierten water verdwijnt weer langzaam, tot alles weg is en ik terug in mijn slaapkamer ben. Het doet me goed om Eleanor gelukkig te zien. De dwergenkoning mag dan niet mijn allerbeste vriend zijn, zolang hij Eleanor maar gelukkig maakt maakt het me niet uit.
'Vader, mag ik binnen?' hoor ik Legolas vragen aan de deur. Snel fatsoeneer ik mezelf een beetje en doe dan de deur open. Legolas kijkt me even verbaasd aan, normaal doe ik nooit een deur voor een ander open.
'Alles goed vader? Je antwoordde niet meteen en je deur was op slot.' vraagt hij. Ik kijk hem even aan, stond hij dan al lang aan de deur?
'Maak je geen zorgen, Legolas. Alles is prima, maar ik wil dat je je klaarmaakt voor de strijd die gaat komen. Bereidt ons leger ook voor, want vertrekken snel.' vertel ik hem. Hij knikt naar me, draait zich om en stapt weg.
'Voor je het weet, mijn zoon, zul je de dwergen nog als vriend gaan beschouwen.' fluister ik zacht, iets dat ik in een visioen had gezien. Hij moet zich niet aantrekken van mijn ruzies, dat hij maar zoveel mogelijk vriendschappen sluit. Dat zal hem helpen als hij ooit koning van Mirkwood wordt.