6.6

Michaël

Het was waarschijnlijk lang niet zo veel of zo goed en lekker als Aurora in het paleis gewend was, maar toch at ze met smaak van alle bessen die ik gister had geplukt. Ze knabbelde op een stukje gedroogd vlees en leunde tegen Salazars zij aan om over de rand naar beneden te gluren.
‘We gaan zo naar beneden.’
‘Wat?’ Ze keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘Dat duurt een eeuwigheid.’
‘Liefje, je hebt een draak. Samen met Salazar ben je binnen een minuut van hier naar daar, zonder dood te vallen.’
‘Oh ja.’ Aurora grinnikte zachtjes en begon haar lange haren te vlechten. ‘Daar moet ik geloof ik nog even aan wennen.’
‘Trek wel een broek aan,’ raadde ik haar aan. ‘Die jurk staat je heerlijk, maar hij is absoluut niet praktisch vandaag.’ Ik zag haar gezicht betrekken en ze wierp een aarzelende blik op Salazars rug. ‘Geen zorgen, zo heel veel gaan we niet vliegen vandaag. Maar je hebt de bewegingsruimte nodig.’
‘Goed.’ Ze glimlachte adembenemend naar me en toen ze langs me liep drukte ze een lichte kus op mijn lippen, waardoor ik een beetje sullig grijnzend achterbleef.
Je bent stapelgek op haar. Bromde Nyx in mijn hoofd. Ik hoop voor jou maar dat zij dat ook voelt en je niet aan de koning uitlevert of je hart breekt.
Pessimist. Ik gaf haar een harde duw met mijn schouder.
Zolang je die blik in haar ogen kunt laten verschijnen zal ik je hoofd op je schouders laten zitten. Salazar blies een wolk stoom uit en liet zijn tanden blikkeren in het ochtendlicht.
Aurora had niet lang nodig om zich om te kleden. Ze kwam terug in een broek en een hemd en ik kon mijn ogen opnieuw nauwelijks van haar af houden. Haar benen leken onmogelijk lang en haar heupen en haar billen zagen er in de strakke stof uit alsof ze smeekten om aangeraakt te worden.
Het was duidelijk dat ze niet doorhad welke kant mijn gedachten opbuitelden, want de prinses klom meteen op Salazar – nog steeds wat onhandig, maar al stukken sneller – en grijnsde opgewekt naar me. ‘Dit gaat steeds beter.’
‘Als een volleerde rijder.’ Ik klom op Nyx en lachte. ‘Van onderen!’
Salazar en Nyx sprongen tegelijkertijd omlaag en ik hoorde Aurora naast me een gil slaken voordat ze begon te lachen. Dat moest haast wel een van de mooiste geluiden op de wereld zijn.

‘Alle goden, waarom ben je dan ook zo groot?’ Mopperde Aurora tegen Salazars achterpoot. Hij bromde en strekte zijn poot verder naar achteren, zodat ze er beter bij kon.
‘Je went er vanzelf aan, prinses.’ Glimlachend keek ik naar haar, er zat een veeg op haar wang en ze was net als ik nogal bezweet. Het verbaasde me hoe sexy ik dat vond.
We waren bezig om de schubben van Salazar en Nyx te scrubben met zand en vervolgens weer af te spoelen met water.
‘Het is goed voor ze, het houdt hun schubben gezond en als ze ergens een wondje of een plekje hebben zie je het direct. Bovendien is het ook voor jou erg goed, het werken maakt je spieren sterker. En dat kun je best gebruiken.’
Ze wierp me een duistere blik toe en mompelde: ‘Ik ben anders sterk genoeg om die grijns van je gezicht te meppen, Michaël.’
Ik schoot in de lach en rolde met mijn pijnlijke schouders. Er verscheen een halve, vermoeide glimlach op haar gezicht en ze stak haar tong naar me uit.
Toen we even later klaar waren plofte Aurora in het zand naast het meer, zonder zich druk te maken over hoe ze eruit zag. Wat opnieuw weer verbijsterend aantrekkelijk was. Ik bleef staan en gebaarde dat Salazar dichterbij moest komen voor nog een klein lesje.
‘Het is vast geen verrassing als ik zeg dat de vleugels van een draak zijn zwakke plek zijn.’ Salazar strekte braaf zijn vleugel, zodat de prinses het kon bekijken. ‘De huid is ijzersterk, maar hier gemakkelijk te doorbreken met een beetje kracht. De rest van een drakenhuid is nagenoegen ondoordringbaar. Alleen een andere draak kan hem daar verwonden. Toch heb je misschien wel eens mensen gezien met spullen van drakenleer.’
Aurora knikte en keek vragend naar Nyx die beledigd snoof en het water in plonsde.
Salazar wist wat er komen ging en strekte zijn gespierde nek hoog de lucht in.
‘Dat komt hier vandaan.’ Ik liet mijn hand langs zijn glimmende hals glijden. ‘Naast de vleugels is de hals van een draak, ongeveer van hier tot hier, het meest kwetsbaar. Het is ook het enige deel waar een mens doorheen zou kunnen komen. Mocht je ooit in gevecht komen met een draak dan doe je er goed aan dat te onthouden. Een zwaard hier,’ ik klopte op de grijze schubben vlak onder Salazars onderkaak. ‘is de enige manier waarop jij hem zou kunnen doden.’
‘Ik zou nooit een draak vermoorden!’
‘Ik liever ook niet.’ Ik klopte Salazar op zijn zij en hij sprong met een haast kinderlijk enthousiasme achter Nyx aan het water in. ‘Maar je moet wel weten hoe het moet. Onthoud alleen wel dat je daarvoor akelig dicht bij de kaken van een boze draak moet komen, iets wat je beter ten alle tijden kunt voorkomen.’