Hoofdstuk 4

‘Nee, nee, ik wil wel dansen, hoor! Als de twee getuigen,’ zei Romy gauw, ‘lijkt me leuk!’
Haar hart bonsde in haar keel toen hij haar met een vrolijke grijns de dansvloer op trok. Het was wel heel cliché dat er juist op dat moment een zwoel nummer opgezet werd: ‘Speciaal voor het toekomstige bruidspaar!’
Cas blies Wendy een kushandje toe voordat hij zijn armen om Romy’s middel legde en haar aankeek. Zijn blik was overdreven zwoel en Romy wíst wel dat hij alleen maar lol maakte, maar toch maakte het haar week van binnen en wist ze even niet meer hoe ze met haar heupen moest bewegen. Pas toen ze weer bij zinnen kwam, besefte ze dat ze vrijwel stilstond, en begon ze wanhopig met haar voeten op de ritme van de muziek te stappen.
‘Leuk nummer,’ zei Cas ondeugend. ‘Erg romantisch.’ Hij liet haar een rondje draaien.
‘Ja,’ kon ze alleen uitbrengen. Wat was dat toch met haar, dat ze niet eens normaal met hem kon praten nu hij zo dichtbij haar was? Maar ze kon zijn heerlijke geur ruiken en dat bedwelmde haar nogal. Ze wist niet of ze ooit zo dichtbij een jongen had gestaan als nu - in ieder geval niet bij zo’n knappe jongen.
‘Ik heb wel eens verhalen gehoord waarbij de twee getuigen nogal elkaars vijand waren,’ zei Cas. ‘Gelukkig geldt dat voor ons niet, hè?’
‘Nou, dat mag ik hopen van niet. Komen die verhalen soms uit van die films?’
Hij knikte schuldbewust en ze schoot in de lach.
‘Dat zijn toch meestal romantische komedies?’
‘Wil jij nu suggereren dat ik romantische komedies kijk?’ vroeg hij quasi-beledigd.
Romy voelde het bloed naar haar wangen stromen. ‘Ja,’ zei ze, dapperder dan ze zich voelde. Haar maag zat inmiddels al vol vlinders; het kriebelde van binnen.
‘Oké, ik geef het toe. Ik houd van die romantische films.’ Hij grijnsde ietwat beschaamd. ‘Maar dat komt vooral omdat ik ben opgegroeid met drie zussen. Die leren je wel wat romantische komedies zijn.’
‘Ja, dat -‘
Een flits. Romy knipperde verbaasd met haar ogen en was een beetje verblind. Daardoor had ze pas laat door dat Wendy haar camera had gepakt en een foto van hen had gemaakt.
‘Dat moet het bruidspaar vast leuk vinden!’ riep ze vrolijk, terwijl ze de camera in Romy’s hand drukte zodat zij de foto kon zien. Verbijsterd nam Romy de camera aan. Vanzelfsprekend stond Cas perfect op de foto: zijn witte tanden tot een vrolijke glimlach gevormd en zijn bruine ogen die met een twinkeling naar haar keken. Kon ze dat over zichzelf ook maar zeggen…
Haar haren leken hun dag niet te hebben (droeg ze het werkelijk al de hele tijd zo?) en haar make-up was uitgevlekt, en ze had haar ogen half gesloten. Nee, dit was níet bepaald een mooie foto.
Ze had niet door dat haar danspartner werd ingepikt. Het was alsof Wendy iets wilde terug ruilen wat ze van elkaar geleend hadden: als Romy haar camera weer kreeg, kreeg zij haar vriendje weer. Wat moest ze hier nou mee?

Klik hier voor de poll!