6.0

Michaël

Auroa bleef doodstil staan en vertrok geen spier terwijl ze met haar handen haar jurk omhoog hield en Nyx aan bleef staren.
Nyx was me te snel af geweest en ik had verwacht dat Aurora zou gillen of jammeren of tenminste zou proberen om weg te komen. Maar ze bleef alleen maar staan, onbevreesd en star.
‘Nee. Dat doet ze niet. Achteruit Nyx.’ Ik zag Nyx in elkaar krimpen bij het horen van mijn woedende stem, maar ze bleef nog steeds grommend vlak voor de prinses staan en ik kon het vuur bijna in haar borst horen rommelen.
Ze jaagt je de dood nog in!
Nee, dat doet ze niet. Als dat zo was dan vlogen we nu terug naar het paleis! Ik gaf een harde duw tegen Nyx’ vleugel, niet dat ik haar daarmee opzij zou kunnen krijgen, maar daar voelde ze het tenminste als ze zo kwaad was. Laat haar met rust, Nyx. En bied je excuses aan. Aurora was net zo van streek als ik en ze weet nu dat ik van haar houd. Ik wil niet dat jij de vrouw van mijn leven in gebakken prinses veranderd.
Zwijgend sloeg Aurora onze stille discussie gade. Nyx gehoorzaamde onwillig aan mijn bevel en boog zich naar haar toe, ze liet me niet meeluisteren met wat ze precies zei, maar Aurora gaf hardop antwoord. ‘Ik zou hem nooit iets laten overkomen. Dat beloof ik je.’
Blijkbaar was dat genoeg voor Nyx. Ze rolde met haar groene ogen naar me en stortte zich omlaag van de rotsen. Salazar sprong bijna meteen achter haar aan en ik glimlachte toen ik ze samen omlaag zag zweven naar het meer. Ze was nog steeds niet helemaal blij met de situatie, maar gelukkig ook niet meer boos.
‘Het spijt me echt, Mica.’ Aurora keek onzeker van mij naar de open rotswand en weer terug. ‘Het was echt niet mijn bedoeling om… ik bedoel…’
‘Ik weet het, liefje. En het geeft niet. Het is gebeurd en het is voorbij. Nu gaan we verder, samen.’ Pas toen ik mijn armen zachtjes om haar heen sloeg merkte ik waarom ze de voorkant van haar jurk nog steeds vast had. De sluiting aan de achterkant was nog open en liet een stuk van de zachte huid van haar rug vrij.
Ze ademde scherp in toen ik mijn vingers begerig over haar naakte huid liet strijken, maar dat ging over in een zachte kreun toen ik haar naar me toe trok en kuste.
Heel even verloor ik mezelf en stond ik me toe te genieten van haar heerlijke mond en zachte lichaam tegen het mijne. Voordat ik echter stomme dingen zou doen liet ik haar weer los.
Aurora beet aarzelend op haar onderlip en keek me blozend aan. ‘Ik… ik wilde vragen of je mijn jurk vast wilde maken.’ Ze leek zelfs nog roder te worden.
Glimlachend pakte ik haar schouders en draaide haar voorzichtig om. De sluiting bestond uit een aantal knoopjes die ik handig vast maakte en daarna pakte ik haar hand. ‘Denk je dat je een stukje kunt wandelen?’
‘Ja.’ Ze klonk zelf verbaast met dat antwoord. ‘Mijn benen doen bijna geen pijn meer.’
‘Gelukkig. Kom mee, liefje.’ Ik trok haar met me mee door de gang naar buiten. Ik leidde haar over een smal pad en genoot van de frisse buitenlucht. Zo hoorde thuis te ruiken. ‘Vanuit de grot van Nyx en Salazer kun je het hele dal zien, aan de overkant zie je ’s nachts de lichtjes van het dorp. Beneden komt de rivier uit in het meer, daar kunnen we water halen en ik zwem er graag. Maar voor jou is dit vast veel beter.’
Ik trok haar het pad af, rond een paar bomen en gebaarde glimlachend naar de stomende bronnen die overal opdoken.
‘Is dat warm water?’
‘Ja. Het zijn natuurlijke bronnen, ze zorgen er ook voor dat het in de grotten in de winter niet heel erg koud wordt. Deze eerste vijf zijn vrij ondiep, die daarachter zijn echter diep genoeg om een draak in te kunnen laten zwemmen. Maar voor jou is deze waarschijnlijk perfect.’ Ze keek me een beetje angstig aan en ik glimlachte geruststellend. ‘Alleen daarachter bij de rand is hij diep, daar komt het water omhoog. De rest van de bron is nergens dieper dan heuphoogte. Na een lange dag trainen is er niks lekkerder dan een heet bad. Als je wilt kan ik bij je blijven, dan hoef je niet bang te zijn.’
‘Misschien.’ Aurora kneep in mijn vingers. ‘Als jij erbij bent kan ik het misschien proberen.’
‘Kom mee, nu komt het beste.’ Ik trok haar mee de helling op en hield haar bovenaan stevig vast. ‘Kijk.’
Dit was een van de vele doorkijkjes die de bergen je boden op het dal, maar vanaf hier kon je zien dat er nog veel meer drakengrotten uitkeken over de vallei. De rivier slingerde zich glinsterend een weg omlaag en stortte de laatste meters in een ruisende waterval omlaag. Helemaal beneden zagen we Nyx en Salazar met drie andere draken bij het water en hoog boven ons vloog een zwerm vogels over.