4.8

Michaël

Breed glimlachend zette ik me af van Nyx’ flank en keek de prinses aan. ‘Waarom vraag je zo niet aan je kamermeisje of ze kan helpen met pakken. Ze heeft vast nog genoeg energie over.’
Aurora’s ogen glinsterden vrolijk en haar mondhoeken trokken omhoog. ‘Alice kan erg fel zijn ja.’
‘Gianna kan je helpen de pakjes omhoog te brengen. Vraag Alice om de boel zo compact mogelijk te pakken, geen onnodige dingen, alleen praktische. Ken je het lijstje nog wat ik je heb gegeven?’
Ze knikte en keek me vragend aan. ‘Wat ga jij dan doen?’
‘Ervoor zorgen dat een zekere hoge pief geen problemen gaat maken als ik je mee neem. Geen zorgen,’ haastte ik me te zeggen toen ik haar ogen groot zag worden. ‘Ik weet wat ik doe, vertrouw me.’
Kan ik mijn vleugels gaan strekken of heb je me hier nodig? Nyx duwde met haar neus tegen mijn schouder.
‘Ga maar, schoonheid.’ Ik klopte op haar hals en glimlachte naar Gianna. ‘En jij, kleintje, breng mijn groeten over aan je moeder. Ik zie je gauw weer.’

Ik was altijd al goed geweest in het veranderen van rol, volgens Nyx was ik net een kameleon, maar dit keer haatte ik mezelf er echt om.
Van de bewakers had ik gehoord dat de koning in de zaal was die ook als eetkamer gebruikt werd en nogal onwillig liep ik die kant op. Ongewapend, hoewel ik heel graag alle vier mijn dolken tussen zijn ribben had geduwd.
Zelfs de ontspannend glimlach op mijn gezicht was een leugen en de buiging die ik maakte nadat ik binnen was gelaten voelde als hoogverraad. Niet dat het me iets kon schelen dat ik een enorme hekel had aan de koning, ik kon het me op dit moment gewoon niet veroorloven dat hij het merkte.
‘Rijder.’ Zijn stem klonk koud en lijzig, maar hij had als eerste gesproken, dus waagde ik het om dichterbij te komen. Hij zat met een beker wijn voor zich en gebaarde dat zijn vrouw weg moest gaan, wat ze met neergeslagen ogen haastig deed.
Heel even bleven de woorden hangen in mijn keel, alsof ze weerhaken hadden. Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar om hem majesteit te noemen… dus begon ik maar anders, hopelijk viel het hem niet op.
‘Heer, ik wilde het graag even met u hebben over de prinses.’
‘Heeft ze zich misdragen?’ Hij nam een grote slok en keek me strak aan.
‘Nee! Nee, absoluut niet. Ik doelde op haar training. Heer.’ Voegde ik er nog maar weer eens een keertje overbodig aan toe. ‘Ik realiseer me dat ik misschien oneerbiedig over ben gekomen gistermiddag, wat uiteraard niet mijn bedoeling was.’
Terwijl ik praatte was ik langzaam blijven lopen, waardoor ik nu vlak bij de tafel stond. De koning had het ook door en keek me met samengeknepen ogen aan. Wijselijk bleef ik staan.
‘Toch ben ik wel van mening dat de prinses zo snel mogelijk aan haar training moet beginnen. Eerder zal ze maar weinig nut hebben als rijder.’ Dat was een schot in de roos, ik zag zijn ogen oplichten bij die woorden.
‘Mijn nichtje zal haar verplichting nakomen, maar ik ben het met je eens dat ze als rijder nogal nutteloos is op dit moment. Wat stel je voor?’
Ik wilde hem er het liefst op wijzen dat Aurora absoluut niet nutteloos was, maar ik beet hard op mijn tong en speelde het spelletje mee.
‘Zelf heb ik mijn training jaren geleden al afgerond in de bergen, waar de eerste rijders ook leefden en trainden. Ik wil de prinses daar naartoe mee nemen, zodat ze ook een aantal andere draken kan ontmoeten die mee zullen werken aan haar opleiding.’
‘Je begrijpt toch wat voor praatjes er rond zullen gaan als ik haar alleen met jou de bergen in laat gaan, rijder?’
Ik drukte mijn nagels hard in mijn handpalmen en schakelde nog een tandje bij de leugens bij.
‘Ach heer, het spijt me dat ik het moet zeggen. Maar denkt u echt dat haar eer gevaar loopt? De prinses heeft een geweldige bloedlijn, maar de meeste normale mannen zoeken eerder een zachte, lieve en gewillige vrouw, met een mooi gezichtje. De prinses is geen van dat alles.’
De ogen van de koning fonkelden en heel even dacht ik dat ik een fout had gemaakt. Maar in plaats van woedend te worden, knikte hij slechts en lachte kort. ‘Je hebt gelijk. Toch zou ik dit liever niet aan de grote klok hangen. Wanneer haar training afgerond is wil ik niet dat er iemand twijfelt aan haar onschuld, dat hebben we namelijk nog nodig. Ik zal met mijn nichtje gaan praten en zorgen dat ze met je mee gaat. Als je denkt dat ze voor problemen zorgt of als ze je niet gehoorzaamd…’
De blik in zijn ogen was veelbetekenend en het was maar goed dat ik mijn wapens bij de draken had laten liggen.
‘Ik weet zeker dat ik de prinses onder de duim zal kunnen houden.’ Met opeen geklemde kaken dwong ik mezelf nogmaals te buigen en naar buiten te lopen. Eenmaal in de gang sloeg ik hard met mijn vuisten tegen een deur en vloekte gesmoord. ‘De hufter…’