Like Fire and Ice - Ashton Irwin for 4everNiall

Eindelijk was het zo ver, je eerste werkdag als assistente bij 5 seconds of summer. Het was dan wel alleen maar een stage maar alsnog je kon niet wachten totdat je de jongens kon ontmoeten. ‘Joyce?’ vroeg een vrouwelijke stem, ‘Ja dat ben ik.’ Zei je zacht, een vrouw met donkerbruine krullen kwam op je af gelopen. Ze stak beleefd haar hand uit, ‘Hoi ik ben Stephanie, welkom. Zal ik je even rondleiden en je uitleggen wat de bedoeling is?’ vroeg ze. ‘Ja lijkt me leuk.’ Gaf je als antwoord, ‘Super volg mij maar.’ Zei Stephanie. Je liep vrolijk achter haar aan, toen Stephanie de uitleg had gegeven mocht je eindelijk de jongens van 5SOS ontmoeten, op dit moment had je al de hele dag gewacht. ‘Ik ben even de jongens halen hoor, wacht hier maar even.’ Zei Stephanie, nog geen minuut later stond ze er weer maar dan met vier jongens achter haar die je kenden als Luke, Micheal, Calum en Ashton. Je bleef rustig ondanks dat je van binnen gigantisch aan het fangirlen was, ‘Hey jij moet Joyce zijn, ik ben Luke.’ Zei de knappe blonde jongen, zo ging je ze alle vier af. Gek genoeg zei Ashton niks behalve een simpele ‘hoi’ toen hij zo reageerde deed je hetzelfde terug. Zijn ogen leken wel vuur, was er vooraf wat gebeurt of zo? Dacht je bij jezelf.

‘Komen jullie?’ vroeg Stephanie, de jongens knikte gehoorzaam en volgde haar. Voorzichtig liep je richting Luke, ‘Is er iets met Ashton of zo?’ vroeg je voorzichtig, hij schudde zijn hoofd ‘Nee waarom denk je dat.’ Vroeg Luke verbaasd. ‘Nou hij komt niet zo vriendelijk over naar mijn idee.’ Zei je zacht, ‘Oh gewoon niks van aantrekken zo doet hij altijd als hij nieuwe mensen ontmoet.’ Zei Luke lachend. Hij liep naar Ashton en fluisterde iets, je kon niet horen wat het was maar aan Ashtons houding te zien was het niet zo leuk om te horen. Ashton keek je even boos aan totdat hij een stomp op zijn schouder kreeg van Calum, ‘Doe nou niet zo chagrijnig Ash, we weten nu wel dat je een hekel hebt aan nieuwe mensen.’ Grapte Calum. Ashton trok simpelweg zijn schouders op en liep verder.

‘Nou ik denk dat jullie het wel redden zonder mij.’ Zei Stephanie, de jongens knikte gehoorzaam Stephanie gaf een kleine glimlach en liep de kamer uit. ‘Dus Joyce, vertel eens wat over jezelf?’ vroeg Micheal, ‘Euh nou ik ben 18 jaar, ik hou van tekenen, lezen, schrijven en muziek. En heb verder niet zo veel te melden.’zei Joyce voorzichtig, hopende dat de jongens haar hierdoor niet zouden afkeuren. ‘Jongens ik moet er even vandoor jullie zullen mekaar niet vermoorden toch?’ grapte Luke, hij liep rustig de studio uit.
‘En Joyce, wat vond je van je eerste dag?’ vroeg Stephanie onderweg naar de uitgang, ‘Leuk, ben benieuwd wat er verder op me staat te wachten.’ Zei Joyce vrolijk. ‘Nou mooi dan zie ik je morgen weer.’ Zei Stephanie.

De tweede dag verliep heel anders, je was al als eerste bij de studio. Dus zette je maar koffie en thee voor iedereen, ‘Hoi’ hoorde je zachtjes achter je. Ashton was er ook al hij plofte neer op de bank die in de studio stond, ‘Ja doe mij maar een nespresso, stagiair’ zei Ashton op een gemene toon. ‘Ik heb alleen gewone koffie je doet er maar melk en suiker bij.’ Zei je op dezelfde toon, ‘Ik zou maar niet zo’n toon aanslaan als ik jou was.’ Zei Ashton, hij stond op en stond nu nog geen meter van je verwijderd. ‘Waarom doe je zo tegen mij? Heb ik iets verkeerds gedaan of zo?’ je voelde woede opkomen, wat niet echt een goed teken was. ‘Ja je hebt zeker iets verkeerds gedaan, door hier te komen.’ Zei Ashton vals, ‘En bedankt, zal ik eens even duidelijk maken waarom ik hier ben dan? Ik doe dit voor mezelf, om iets te leren en ik ben hier zeker niet voor jou!’ riep je. Het moest niet langer duren of je verloor jezelf in je woede, ‘Oh ja, nou ik ben hier om gewoon mijn liedjes in te zingen en niet om jou een goeie tijd te geven.’ Zei Ashton. Dit was de druppel voor je, het hield je een brandende hand over maar Ashton had nu een mooie handafdruk op zijn wang. ‘Bitch!’ riep hij, een pijnkreet verliet je mond. Nu trok je aan zijn mooie bos krullen, terwijl Ashton je maar bleef slaan ‘Wow jongens relax!!!’ riep Luke.

Je rende de studio uit, je moest nu echt alleen gelaten worden anders ging het niet goed komen. ‘Joyce gaat het wel?’ je hoorde de stem van Luke in de verte, ‘Trek het je niet aan Joyce, hij trekt wel bij.’ Zei Luke geruststellend. ‘Ik snap gewoon niet waarom het zo moet.’ Zei je gefrustreerd, ‘Ik had zo gehoopt om hier twee weken wat nuttigs te doen en het naar mijn zin te hebben maar nu wil ik er gewoon mee stoppen.’ Tranen vulde je ogen, je probeerde ze weg te slikken maar het lukte niet. Luke sloeg zijn arm voorzichtig om je heen, ‘Het komt wel goed Joyce, geloof mij maar.’ Zei hij geruststellend. ‘Ga maar naar huis dan kunnen we morgen weer opnieuw beginnen.’ Je schudde je hoofd, ‘Nee de aanhouder wint.’ Zei je vastbesloten. Je stond op tot Luke zijn verbazing en liep met opgeheven hoofd weer richting de studio, eigenlijk was je super onzeker over wat de rest ervan zou vinden maar dat boeide je even niet zo veel. Nu was het tijd om te laten zien dat er niet met je te sollen valt.

Zo ging het de hele week door elke keer kon Ashton wel weer iets doen of zeggen wat jij weer niet kon hebben van hem. Dit was je laatste stagedag, je hoopte dat het vandaag eindelijk een keer goed zou gaan tussen jou en Ashton. Je was alweer erg vroeg zodat je koffie kon zetten voor iedereen, je hoorde de deur van de studio zachtjes open gaan. Je keek even vanuit je ooghoeken, toen je zag dat het Ashton was rolde je met je ogen en ging je verder waar je mee bezig was. Ashton schraapte zijn keel alsof hij bang was voor iets, ‘Euhm Joyce, Kan ik je even spreken?’ vroeg hij zacht. Zijn stem klonk onzeker, ‘Als je me niet weer gaat slaan vind ik het goed.’ Zei je terwijl je wat koffie in de mok schonk. ‘Ik beloof het.’ Zei Ashton overtuigend, eigenlijk schrok je van zijn reactie. Je draaide nu toch maar om, hij stond pal voor je nu je kon zijn adem bijna voelen. ‘Ik moet mijn excuses aanbieden, ik ben echt een zak geweest en alleen maar omdat ik je leuk vind.’ Ashton schrok van wat hij zei, hij sloeg zijn hand voor zijn mond. ‘Serieus?’ vroeg je verbaasd, Ashton knikte onschuldig. Een kleine glimlach verscheen op jou gezicht, ‘Ik heb wat voor je meegenomen.’ Zei Ashton, hij haalde een super schattige teddybeer achter zijn rug vandaan. Je begon nu alleen maar meer te glunderen, ‘Het spijt me.’ Zei hij zacht, langzaam kwam hij dichter naar je toe. Hij stak zijn hand uit en legde hem voorzichtig op jou wang, zijn warme hand deed jou blozen. ‘Joyce, ik vind je echt een super meid, zullen we een keer afspreken?’ vroeg hij voorzichtig aan je, vlinders fladderde vrolijk door je buik. ‘Ja echt wel!’ riep je vrolijk, Ashton lachte zoals alleen hij dat kon naar jou, voordat je het wist voelde je zijn warme, zachte lippen op die van jou. ‘Hé Ash!! – oh euh sorry ik zal jullie met rust laten.’ Giechelde Calum en sloeg de deur weer achter zich dicht. ‘Zijn jullie klaar!?’ werd er vanaf de andere kant van de deur geschreeuwd. Je lachte even ‘Zullen we maar weer naar de jongens gaan voordat ze door het lint gaan?’ zei je lacherig, Ashton knikte even. ‘Na u mevrouw.’ Zei Ash op een bekakte toon, ‘Zo zo wie had dat gedacht, de aartsvijanden hebben het meer dan goedgemaakt met elkaar.’ Zei Micheal met een brede glimlach op zijn gezicht.


~~~~~~~~~~~

Yay eerste one shot, let me know if you like it (;