3.8

Michaël

Ze zag er verschrikkelijk mooi en lief uit terwijl ze sliep, ik had haar gezicht nog nooit zo ontspannen gezien. Mijn vingers jeukten om dichterbij te komen en haar aan te raken, maar Salazar keek me dreigend aan en boog zijn gespierde nek beschermend voor haar langs. Ik kon nog steeds naar haar kijken, maar ik zou van haar af moeten blijven.
‘Wat moest dat met de koning net voorstellen?’ informeerde ik zachtjes.
Salazar rolde met zijn enorme ogen naar me en bromde laag: Dat zou jij zelfs als mens toch wel moeten kunnen raden, Michaël. Ik bescherm wat bij mij hoort, tegen alles, zelfs de koning.
‘Dus hij is echt degene die voor de problemen zorgt?’ Bezorgd keek ik naar Aurora’s slapende gezicht en vroeg me voor de zoveelste keer af wat haar familie haar aandeed. Salazar zou me haar geheimen niet vertellen, maar misschien kon ik haar overhalen het zelf te doen.
Peinzend leunde ik tegen Nyx aan en bleef naar het kleine glimlachje om de mooie mond van de prinses staren. Ik wist best dat ik nu al te veel voor haar begon te voelen. Ik voelde me niet alleen ontzettend tot haar aangetrokken, de drang om haar te beschermen, net als Salazar, werd steeds groter en moeilijker te bedwingen.
Verliefd worden op een prinses was waarschijnlijk het stomste wat ik kon doen en nog gevaarlijk ook, aangezien ik mijn hoofd zou verliezen als iemand ooit te weten kwam dat ik haar had gekust. Toch was het onmogelijk tegen te houden en als mijn hoofd de prijs was voor haar welzijn was dat het misschien wel waard.

Ze sliep bijna drie uur lang en geen van ons drieën wilde haar wakker maken, maar uiteindelijk moesten we wel.
Voordat ik op kon staan, schudde Salazar zijn hoofd en richtte zijn ogen op Aurora. Ik wist dat hij tegen haar sprak en hoewel ik graag mee zou luisteren, deed ik het toch niet. Ik hoopte maar dat ze hem zou horen, dat verdienden ze allebei.
‘Mm… wat? Echt waar?’ Ze knipperde met haar ogen en rekte zich uit als een jong katje. Er trok een flits van pijn over haar gezicht, welke net zo snel weer verdween als hij gekomen was en Aurora opende haar ogen. ‘Is het echt al zo laat?’
Ik kon een enorme grijns niet van mijn gezicht krijgen. Ze praatte tegen hem! En aan Salazars houding te zien sprak hij terug. Het precieze moment waarop dat ook tot de prinses doordrong was overduidelijk; ze schoot overeind en sloeg haar hand voor haar mond.
‘Ooh goden! Salazar, dat ben jij! Ik kan je horen! Michaël, ik hoor hem!’ Lachend als een klein meisje greep ze zijn grote kop vast en drukte een harde klapzoen op zijn rokende neus. Hij bromde lachend en achter me maakte Nyx een hees, verstikt geluid waarvan ik inmiddels wist dat het haar versie van grinniken was.
‘Gefeliciteerd, prinses.’ Loom strekte ik mijn rug en streek even over Nyx’ vleugel. ‘We moeten eigenlijk zo weer gaan, het begint al laat te worden. Deze twee gaan nog even op jacht, dan kunnen wij hier de boel opruimen.’
Ze knikte en ik herkende de ietwat vage, afwezige blik in haar ogen: ze was nog steeds in gesprek met Salazar. Nadat hij haar een klein duwtje had gegeven sprongen hij en Nyx tegelijkertijd de lucht in en verdwenen over de heuvel.
‘Het spijt me dat ik zo lang heb geslapen, dat was erg onbeleefd van me-‘
‘Je was er aan toe.’ Onderbrak ik haar hoofdschuddend. ‘Als ik het vervelend had gevonden had ik je wel wakker gemaakt. Ik… Aurora, liefje? Ik wil je iets vragen.’
Haar prachtige ogen keken me vol vertrouwen aan toen ik dichterbij kwam en mijn armen om haar middel liet glijden. Het was gewoon bijna onmogelijk om van haar af te blijven.
‘Wat wil je weten?’
‘Ik…’ Meestal wist ik precies wat ik moest zeggen, maar nu wilden de woorden niet goed komen. ‘Ik kan je helpen, Aurora. Als je me verteld wat er aan de hand is, kan ik je helpen.’
Er sloop een behoedzame blik in haar ogen en ze zei zachtjes: ‘Dat is geen vraag.’
‘Laat me je helpen, prinses. Ik weet dat ik dat kan, maar dan moet je me vertellen wat er aan de hand is.’ Ik zag dat ze haar mond al open deed, waarschijnlijk om te ontkennen, en ik ging haastig verder. ‘Ik kan het aan je zien, liefje. Je hebt pijn en je bent moe en bang. Salazar wil me niets vertellen, maar ik ben niet gek. Wat… wat doet de koning met je?’ sussend streek ik over haar haren en wenste uit alle macht dat ze me zou vertrouwen.