9 Tears

Met een glimlachje ga ik zitten achter mijn bureau. Ik had al door dat het Niall niet goed afging, liegen en verzwijgen voor zijn vrienden, het vele sporten en het weinige eten. Ik genoot van zijn angst, de angst om uit de groep gezet te worden en dan niet zo zeer door het management maar juist door zijn vrienden. Om verstoten te worden door zijn vrienden, eruit geknikkerd te worden en daarna de rest van zijn leven te worden gehaat. Hij gaf veel om zijn vier beste vrienden, dat was van alles af te leiden. Hij schreef veel nummers, gaf de stukken juist aan zijn vrienden en niet aan zich zelf, hij verliet zelfs zijn favoriete thuisland voor ze.

Maar even terug waarom ik zo genoot van zijn slechte momenten. Hij hield zich groot maar in de bus huilde hij stiekem. Hij was boos maar durfde niets eraan te doen aangezien hij zwak en zielig was. Maar zeg nou zelf van de vijf in One Direction kon hij het minste zingen. En niet alleen ik was het daarmee eens, het management en de jongens zelf waren het er mee eens. Niall kreeg niet voor niets zo min mogelijk solo’s en wat meer achtergrond zang stukjes om te zingen. Het management verdeelde de stukken dus hun waren het sowieso met mij eens. De jongens zelf ook, ik bedoel nog nooit zijn ze voor hem op gekomen. Er is niemand naar het management gestapt om te zeggen dat hij meer solo’s verdiende. Niemand deed dit, als hij niet naar Ierland komt vanwege het weer of slechte vliegverkeer, dan was er niemand die zei ‘Goh ik blijf wel hier om met hem wat leuks te doen’. Nee iedereen ging toch weer naar hun eigen familie en huis toe. Ik durfde te wedden dat als Niall mee mocht dat ze er amper naar om keken. Maar waarom zou je eigenlijk ook, je familie zie je amper, de irritante , veel vretende, dikke rot Ier zagen ze dagelijks en in de nacht ook vaak. Het was niet voor niets dat fans niet met hem op de foto wilde, of dat fans bij hem amper gilde en klapte. Het kwam zelfs voor dat zijn microfoon het ‘niet deed’, maar ik geloofde er bar weinig van, dit was georganiseerd door het management. Geweldig zijn die momenten, zijn gezicht op de schermen in close-up, vol verwarring en kinderlijke tranen en degene naast hem die dan maar uit pure wanhoop zijn microfoon wat te laat voor zijn mond hield zodat hij nog iets kon zeggen. Of dat ene moment dat een fan een voorwerp naar zijn hoofd gooide, zijn hoofd, ik heb in een deuk gelegen. Staan ze op een platform, zwevend boven publiek en dan zijn gezicht pure angst en wanhoop. Ja, die momenten zocht ik met alle liefde en plezier op. Geweldig om hem bang, huilen of gewoon pure wanhoop te hebben.

Inmiddels speculeerde op internet allerlei theorieën rond wat er zou zijn. Zo zegt de een dat het management er wat mee te maken had, de ander zegt dat Niall zelf graag wilt sporten en mooier wilt worden, terwijl weer een ander zit te denken aan een vriendin die graag een slank vriendje wil en Niall er alles aan doet om liefde te vinden. Ik pak mijn laptop erbij en typ bij Google de naam Niall Horan in. Gelijk verschijnen er vele zoekresultaten. Ik klik op de meest recente. Verschillende kopjes maar uiteindelijk met dezelfde inhoud verschijnen voor mijn ogen. ‘Niall crying out by Liam, is he gay and in love?’ luid een van de kopjes. Ik gniffel even in mezelf. ‘Niall is sporting, but he also said he doesn’t like sport, is he in love?’ vrolijk kijk ik naar de foto’s. Een foto van Niall die door Liam stevig omhelsd word, je ziet overduidelijk dat Niall huilt. Op de andere foto zie je Niall in sport kleding helemaal bezweet rennen. Rode blosjes sieren zijn lelijke wangen waardoor zijn gezicht alleen maar lelijker word. ‘Niall had a black-out, is it the stress or something more?’ Foto’s van Niall met zijn ogen dicht op de grond, zijn vier vrienden om hem heen. Ik klik terug en scroll wat verder in Google. ‘Niall’s microfone stop working while his solo ‘ luid het en i begin te grijnzen. Hij haalde het nieuws, hopelijk het negatieve nieuws. Als fans dit alles lazen en de jongens ook zouden ze merken dat dit allemaal negatieve berichten zijn. Het gedeelte wat One Direction het minste kan gebruiken is negatief nieuws. Het management zou ze regels voorschrijven, Niall zou meer gekweld worden en de haat van de jongens voor Niall zal groeien , evenals de haat van de fans voor Niall. En dit was precies wat de bedoeling was, Niall in het negatieve beeld, de jongens die argwaan kregen of Niall nu echt wel zo goed was voor ze en zoveel aan ze toevoegde, Niall die wanhopig werd en zichzelf begon te haten, al was dat niet moeilijk om te laten lukken. Met als uiteindelijke resultaat, De jongens zouden Niall weg sturen, Niall zou zich in Ierland opsluiten en de grote pret voor One Direction zou kunnen beginnen, succes word nog groter, nog meer optredens, meer fans en noem maar op. Alleen is er één klein dingetje anders, er zijn vier knappe jongens, vier met een sixpack, vier Britse volwassen jongens.