5 - Robin van Persie

De trainingen voor de tweede wedstrijd tegen Australië waren al in volle gang. Ondanks de hittegolf die uitgebroken is in dit gedeelte van Brazilië, bleef ik er vrij kalm onder. Het verbaasde me eigenlijk niet, ik heb wel warmere periodes meegemaakt. "Hey Robin, nu we toch even tijd hebben.." vroeg Arjen met een wenkbrauwwiebel. "Oh, dus je wilt het zo spelen? Mij best," zei ik met een speelse glimlach op mijn gezicht. Ik haalde mijn blik van Arjen af en haalde even diep adem. Ik wilde er niet aan denken om bij dit team weg te gaan, maar ze lieten me geen andere keus. Na het WK zou ik per direct stoppen. Ik keek geluidloos toe hoe Arjen de bal pakte en naar de andere kant van het hotel liep. Ook deze dag voelde een beetje anders. Of het met het weer te maken had, dacht ik eigenlijk niet. Ik deed mijn best om niet teveel na te denken over dingen die normaal gesproken nog niet aan de orde waren. Maar nu wist ik het zeker. Twee mannen, één doel. Arjen voelde zich er ook niet goed bij, vertelde hij me, een paar dagen geleden. Hij was er zeker van dat hij het ook anders wilde. Maar wat bedoelde hij met anders? Tijd was er niet om er over na te denken, toen ik heel acuut een arm om me heen voelde die me probeerde mee te trekken. "Denk er nou niet teveel aan," begon Arjen. "Je maakt het voor jezelf alleen maar moeilijker. Het is niet dat ik er ook niet over na denk, maar ik probeer me wel te focussen op de trainingen en de komende wedstrijden." Het hoge woord was eruit. En ik moet eerlijk zeggen dat hij gelijk heeft.
"Ik weet dat je gelijk hebt," zei ik voorzichtig. "Maar waarom kan ik het dan niet gewoon even uitschakelen?" Hij knikte begrijpelijk, alsof hij wist wat ik ging zeggen. Ik probeerde het gevoel van machteloosheid te onderdrukken, maar dat werd een onmogelijke poging. Dit moest veranderen.
Voor we verder liepen, pakte Arjen mijn gezicht tussen zijn beide handen vast. "Afleiding is de beste oplossing," hoorde ik hem in mijn oor fluisteren voordat hij me losliet en me een aai over mijn hoofd gaf. Ik kon al aan zijn houding en gedrag zien dat hij erg veel om me gaf. En daarom trok ik veel met hem op.
Niet alleen daarom. Hij is betrokken bij ieder detail in het spelsysteem. Wat we beslissen, hij heeft er iets in te zeggen. Het was een andere ambitie dan alleen maar voetballen. "Als we nu nog een potje willen spelen, moeten we wel heel snel zijn," haalde hij me weer uit mijn gedachten. Ik glimlachte voorzichtig. Tijd om stil te blijven staan was er niet. Ik rende over gras naar mijn beste vriend toe, en sloeg enthousiast een arm over hem heen.
"Laten we dit doen!" riep ik. En ik had er geen spijt van. Dit was het beste voor iedereen.

Beide waren we stil toen we aankwamen op het veldje naast het hotel. Het was niet erg groot; twee kleine doelen en een speelveldje. Meer was het eigenlijk niet. Vaak stonden er jonge kinderen rondom het veldje naar ons te kijken hoe we zo'n potje speelden. Maar dit keer niet. Ik duwde de bekende gedachten van me af en concentreerde me alleen op de bal die Arjen in zijn handen vast hield. "Nou, kom maar op," daagde ik hem uit. Mijn enthousiasme was torenhoog, nu ik eindelijk de kans kreeg om mijn beste vriend te verslaan met een simpel potje voetbal. Hij reageerde er echter niet op, maar in plaats daarvan legde hij de bal op het veld. Precies op het punt dat ik hem zo in het doel kon schieten. Gelukkig kende ik hem te goed, en deed hij zoiets alleen om mij af te kunnen leiden. Ik volgde de blik die hij vaak in zijn ogen had staan. Daardoor meette ik ongeveer de afstand waarin hij zou schieten.
"Ik ken je veel te goed hiervoor," zei ik op fluistertoon. "Blijkbaar niet goed genoeg, dan." Voordat ik het doorhad was hij al langs me heen en hoorde ik hoe de bal in het net geschoten werd. "Één nul," zei hij met een enorme grijns. Mijn ogen boorde ik in zijn looppas, en twijfelde niet. Ik legde de bal aan mijn voeten en raasde vlak langs hem heen. Arjen kreeg me in het vizier, maar het was al te laat. Met een klein tikje schoot ik de bal in het doel.
"Erg knap, Robin. Volgens mij heb ik nog wat dingetjes bij te leren," grapte hij, nadat hij de bal uit het doel haalde. "Robin," hoorde ik hoe mijn naam werd geroepen. Ik draaide me om en zag dat iemand me wenkte. Het was Dirk. "Is er iets mis?" was meteen mijn vraag. Hij schudde zijn hoofd.
"Ik dacht dat je dit wel wilde weten. Er is bezoek in het hotel waar we verblijven. Bekend bezoek," vervolgde hij. Ik wist precies waar hij het over had. Ik liet een verbaasde Arjen achter me. Ik moest weten of dit waar was.

----

Zou Dirk gelijk hebben? En wie bedoelt hij nou? ^^