1.7

Aurora

Omringd door draken voel ik me kleiner dan ooit. In vergelijking met hen ben ik ook kleiner dan ooit. De grijze draak torent nog steeds hoog boven me uit en lijkt niet van plan zich te verplaatsen. Iets waarvan ik niet weet of ik dat erg vind of niet Hij geeft me een veilig gevoel. Zeker nadat hij James heeft weggejaagd.
De man die zich voorstelde als Michaël grinnikt zacht en leunt tegen zijn blauwe draak. Meteen ben ik van de neiging om tegen Salazar aan te leunen beloofd. Dat zou een teken van zwakte zijn. Iets wat ik nooit mag laten zien. Nooit zal laten zien.
“Als u me wilt excuseren.” Met een knikje naar Michaël zet ik een stap naar voren en wordt meteen tegengehouden door een drakenstaart. Met mijn meest hooghartige blik kijk ik de blauwe draak aan. “Zou u zo vriendelijk willen zijn me erlangs te laten? Ik ben verlaat.”
“Wij brengen je wel thuis. Dat is sneller.”
De man zet zich af van zijn draak en loopt langzaam op me af met een, naar mijn mening, arrogant glimlachje op zijn gezicht.
“Dat is heel vriendelijk van u, maar niet nodig.” Weer grijp ik mijn rokken bij elkaar. Dit keer kom ik voorbij de ene draak, maar de andere is sneller dan ik en legt zijn hoofd voor me neer.
“Salazar, mag ik er alsjeblieft langs?”
De enorme draak laat zijn hoofd liggen en staart me met zijn grote grijze ogen aan. Een paar minuten staren we elkaar aan, totdat ik het opgeef en me omdraai om terug te lopen. Michaël is in de tussentijd op Nyx geklommen.
“Ik zou het zeer vriendelijk vinden als u mij naar huis wilt brengen.” Wat zou ik nu graag woedend achterom kijken naar Salazar of de zelfvoldane grijns van Michaël zijn gezicht slaan.
“Dan zijn we maar vriendelijk. Vind je ook niet, Nyx?”
Sierlijker dan zo’n groot dier moet kunnen bewegen buigt Nyx iets opzij. Michaël steekt zijn arm naar me uit en voordat ik één en één bij elkaar op heb kunnen tellen slaat hij zijn armen om mijn middel en zweef ik in de lucht. Gillen lijkt me nu de enige optie en dat zou ik ook doen als ik mijn opvoeding niet had genoten. Hij zet me voor hem neer en in plaats van te gillen stuur ik hem een kille blik toe. Een bevredigend alternatief voor de gil.
“Dank u wel.”