[002]

Mijn rode cape wapperde achter me aan terwijl ik naar de afgesproken plek reed waar ik Gandalf en de dwergen zou zien. Hij nodigde me eerst uit bij de inbreker maar ik vertelde hem meteen dat het hem niet ging worden. Ik wilde de kleine hobbit niet tot last zijn. Dus kom ik hen onderweg tegen wat voor mij veel prettiger voelde. Mijn zwarte hengst stampte woest met zijn hoeven op de grond waardoor ik een grijns niet kon onderdrukken. Ze waren niet ver meer. Ik liet mijn hengst nog rapper gaan en ging wat voorover liggen. Ik zag pony's tussen een paar bomen en stopte recht voor de hele horde. Mijn hengst stijgerde terwijl mijn capuchon nog steeds over mijn hoofd lag. Ik zag een paar dwergen hun wapens trekken en één nam pijl en boog in handen. Het paard liet zijn voorvoeten met een klap op de grond vallen en snuifde even. Ik zag de dwergen nog steeds wantrouwend naar mijn gedaante staren maar Mithrandir verbrak de stilte.
'Ik dacht al dat je niet meer ging komen'.
'Ik hou me aan mijn beloftes' liet ik hem weten en een paar dwergen keken met een vreemde blik naar me op waardoor ik mijn capuchon naar beneden liet vallen en zo mijn door lange bronzen krullen omringend gezicht liet zien. Mijn lichtgouden ogen bekeken de dwergen met een emotieloos gezicht.
'Een vrouw!!' riep er een uit waardoor ik met mijn ogen rolde. 'Goed gezien, idioot' dat laatste zei ik ietwat mompelend maar ik liet nog maar even weg dat ik een elf was maar Gandalf dacht daar anders over.
'Dit is Adèllyna, ze is niet zomaar een vrouw, ze is een elf' en meteen liep de emmer over. Verscheidene dwergen begonnen meteen te protesteren en te roepen.
'Wat?!'
'Je hebt vast teveel gerookt, Gandalf!'
'Ze is vast een spion!'
Maar één stak erbovenuit, en ik herkende hem meteen als de Koning onder de Berg.
'Ze komt vast niet om te helpen maar om te stelen, vuile elf!'
Ik keek hem met toegeknepen ogen aan terwijl hij mijn gelaat bestudeerde en door al het gemoer keek ik meteen naar Gandalf en trok een wenkbrauw op.
'Mijne heren, ze is hier om ons te helpen bij onze missie!' riep hij er bovenuit maar het kalmeerde ze niet.
'Wat? Helpen?! Ze zal ons vast in onze slaap vermoorden!'
Ik zuchtte even hard en keek toen omhoog en liet mijn paard toen omdraaien en stapte weg.
'Hé, waar denk jij naar toe te gaan?!' en ik hoorde de dravende hoeven van de pony van Thorin Oakenshield.
'Op missie natuurlijk'.
'Jij gaat nergens heen' bromde hij, en ik keek in zijn kwade blauwe ogen.
'Ik ga waar ik heen wil, niemand kan mij orders opleggen' siste ik naar hem.
'Je gaat niet mee Elf'
'Wat een toeval, ik ben hier ook niet voor mijn plezier Dwerg, ik ben hier omdat Gandalf het wil'
Hij gromde wat en keek me kwaad aan. Hij riep zijn dwergen en meteen kwamen ze aandraven. Ik liet ze allemaal voorgaan en Gandalf knikte me even toe terwijl hij passeerde wat ik meteen kopieerde. Toen iedereen gepasseerd was met wantrouwende of verbaasde ogen sloot ik de rij af. Dit zal nog een lang ritje worden, dacht ik terwijl de twee jonge dwergen soms eens achterom keken en weer begonnen te smiezen.