Hoofdstuk 14

Goudsbloem racete door het woud, achter een konijn aan. Ze nam een flinke sprong en met een snelle uithaal greep ze het konijn en ze kon het doden. Ze begroef het konijn onder het zand zodat ze hem later op kon halen. Ik moet echt meer vangen, zei ze hardop tegen zichzelf, en dook een struik in, want ze rook de sterke geur van muis. En ja hoor, er scharrelde een grote veldmuis rond op zoek naar zaadjes. Goudsbloem dook automatisch in de jachthouding. Ze trappelde met haar achterpoten en stormde op de muis af. De muis zag haar te laat, en Goudsbloem slaagte erin hem te vangen en te doden. Ze ging terug naar de plek waar het konijn lag, en gooide de muis erbij. Ze ving nog wat prooi, en ging terug naar de struik waar de qnderen geduldig wachtten op verse prooi. Ze liep de struik in, en gooide alle prooi op de grond. Mooi werk, snorde Vuurster goedkeurend, en hij en Zandstorm pakten een prooi en begonnen gulzig te schrokken, alsof ze in dagen niet hadden gegeten. Minoes was inmiddels ook wakker, en kwam slaperig aanlopen. Goeiemorgen Minoes, lekker geslapen? Vroeg Zandstorm vriendelijk. Ja hoor. Minoes gaapte, rekte zich uit en liep naar de plek waar alle prooi lag, en pakte de spitsmuis. Ze begon te eten. Zo, Minoes, je kan zo wel even met Zandstorm wat rennen, en de buurt verkennen. Je ziet er slaperig uit, zei Vuurster. Goudsbloem heeft al gejaagd, dus die mag hier blijven. Bedankt, Vuurster. Goudsbloem knikte dankbaar. Mee eens, Zandstorm. Ik vind het wel best, zei Zandstorm. De 2 katten schrokten hun restjes prooi op, en gingen op weg.