Nurmanon - 26

Het was goed om weer thuis te zijn. Zijn moeder en grootvader maakten het goed en ze waren natuurlijk dolgelukkig toen ze zagen dat hij veilig weer thuis was. De hatelijke opmerkingen van zijn broers waren verleden tijd, ze hadden hun lesje geleerd. Er was echter één ding dat Nurmanon dwars zat. Zijn vader was altijd iemand geweest voor wie men ontzag en respect had. Na zijn ongeluk was hij het grootste deel daarvan verloren en toen bleek dat zijn zonen maar belabberde krijgers waren, werd dat nog erger.
Nurmanon wilde daar snel iets aan doen. De oplossing lag voor de hand. Vergezeld van zijn vader en zus ging hij naar het toernooi, waaraan hij vijf jaar eerder ook had deelgenomen. Eigenlijk was zijn plan om het als groene ridder op te nemen tegen iedereen die zijn vader beledigd had. Toen hij bij zijn aankomst merkte hoe men zich verdrong voor de eer om met hem te vechten, veranderde hij van mening. Op de eerste dag liet hij al drie van zijn vaders vrienden in het zand bijten.

Die avond keerde Else dolgelukkig naar haar paviljoen terug. Het was een geweldige dag geweest, alleen was het jammer dat ze haar broer niet kon feliciteren met zijn prachtige overwinningen. Hij zou pas bekend maken wie hij was, nadat hij zichzelf op het toernooiveld bewezen had en tot die tijd moesten ze dus uit elkaars buurt blijven.
Met haar gedachten nog bij haar broer, merkte ze de rozen op haar bed pas op toen ze zich prikte aan de doornen. Verwonderd keek ze ernaar. Haar wangen werden rood toen ze zich realiseerde wat ze betekenden. Ze had een stille aanbidder! Haar gedachten schoten alle kanten uit. Het was goed dat ze over de privacy van een eigen tent beschikte. Ze zou haar vader en broer nog niets vertellen. Eerst moest ze er achter komen wie hij was.