~Seven~

Sephora Dawn Tomlinson

Het eerste straaltje licht van de dag schijnt zwak door een kiertje van het gordijn. Ik kijk met geknepen ogen op mijn mobiel. Half 6. Ik zucht en draai me nog een keer om. Ik heb vannacht bijna geen oog dichtgedaan. Ik ben er niet gerust op nawat er gister gebeurt was. Ookal probeerde Harry me nog gerust te stellen, je weet nooit of hij zich echt aan zijn woord kan houden met al die gillende fans en veel knappere meisjes om hem heen.
Ik kijk weer op mijn mobiel en zucht als er maar 2 minuten verstreken zijn.
Ik zwaai mijn benen uit bed en blijf nog even zitten. Ik pak mijn elastiekje van mijn nachtkastje en bindt mijn haar vast.
Ik zit mezelf alleen maar gek te maken. Waarom vertrouw ik Harry niet gewoon op zijn woord? Waarom ben ik opeens zo bang om hem te verliezen?
Ik sta op en loop naar het raam toe waar ik het gordijn een stukje verder open. Ik kijk over een stukje van Londen uit wat belicht is met gele en oranje gloed. ik leg mijn handen op het koude glas en kijk naar de motregen en de natte straat. Ik moet met iemand praten, maar wie is er op dit moment bereikbaar?
Ik zucht nog een keer en draai me om. Ik ga weer op mijn bed zitten eb kijk nog een keer op mijn mobiel. Er zijn nu 10 minuten verstreken en ik ben nog steeds klaar wakker, maar te moe om te gaan werken. Ik kijk op als ik zacht gejank aan de deur hoor. Ik sta op en open de deur. Laika komt binnen lopen en kijkt me met haar bruine ogen aan. Zij voelt natuurlijk ook dat ik niet lekker in mijn vel zit. Ik til haar op en ga samen met haar op bed zitten.
"Rustig maar, alles komt goed" zeg ik dacht tegen haar en ik druk haar tegen me aan om haar te knuffelen. Ik wil het zo graag geloven maar waarom lukt dat niet?

Als het 8 uur is besluit ik mijn werk te bellen en me ziek te melden. Het is niet helemaal gelogen. Daarna besluit ik Sissi te bellen. De telefoon gaat over en ik wacht tot ze onneemt.
"Het is 8 uur in de ochtend. Ik hoop dat het belangrijk is". Sinds wanneer is zij slecht gehumeurd 's ochtends?
"Ja, dat is het" ik vind het belangrijk.
"Wat is er dan"? Sissi is meteen een stuk serieuzer geworden sinds ik het met een brok in mijn keel zeg.
"Ik heb de hele nacht niet geslapen en ik loop mezelf alleen maar op te jutten".
Ik vertel het hele verhaal en merk dat ik er alleen maar droeviger van wordt.
"Rustig, het komt allemaal goed. Je bent gewoon bang om weer alleen gelaten te worden. Zo is Harry niet en dat weet je zelf ook". Ik weet dat ze gelijk heeft en dat stelt me ook weer gerust. Ik moet Harry gewoon vertrouwen.

---

Zo mijn examens zijn geweest en nu maar hopen dat ik slaag. Voor mijn gevoel ging het wel goed en nu wil ik weer het verhaal oppakken. Sorry dat jullie moesten wachten, en bedankt dat de meeste van jullie trouwe abo's zijn gebleven.

Xxx