Nurmanon - 21

“Wat is er met uw heer voorgevallen?”
“Een jammerlijk ongeluk, heer, een zadelriem die doormidden brak op het toernooiveld en daardoor slecht neergekomen. Ik kan u niet zeggen hoe dankbaar ik u ben voor uw komst. Als een van zijn kinderen iets overkomen zou zijn terwijl hij machteloos moest toekijken…” Die woorden bezorgden Nurmanon een bittere smaak in zijn mond. En is mij niets overkomen? Omar was echter nog niet uitgepraat. “Hij heeft al een zoon verloren, ziet u. Hij neemt het zichzelf enorm kwalijk. Zijn ene zoon die de twee anderen probeerde te vermoorden… Ik hoef u niet uit te leggen dat het een geweldige klap voor hem was.” Gelukkig waren ze op dat moment bij de kamer aangekomen, want Nurmanon had geen idee hoe hij moest reageren. Hij deed de deur dicht en liet zich op de grond zakken. Hij wist niet waarom dit hem zo van streek maakte. Eigenlijk had hij kunnen voorspellen dat zijn broers zouden liegen, maar toch… Dat iedereen dat zomaar geloofde… Omar, zijn vader…

“Miranda, waar is mijn borstel?” riep Else half in paniek. “De wind heeft mijn haar helemaal in de war geblazen.”
“Die heeft u laatst nog door het raam gesmeten,” antwoordde haar oude verzorgster.
“Oh, wat moet ik nu doen? De groene ridder is hier…”
“Belooft u me dat u me in het vervolg mijn werk laat doen?”
“Ja, ja, natuurlijk.” Miranda haalde de borstel tevoorschijn. “En mijn blauwe jurk, waar is die?”
“Die hangt al klaar.” Het verbaasde Else niet dat Miranda dit voorzien had.
“Wilt u dat ik linten in uw haar doe? Daar staat u prachtig mee.”
“Doe maar.” Doorgaans had Else een hekel aan linten, maar niet als ze net door een beroemde held was gered. Volgens de zangers was hij ook nog knap, helemaal niet zo oud en het belangrijkste: hij was vrijgezel. Jammer dat hij zijn helm niet had afgezet, dan had ze zijn gezicht kunnen zien. Haar juwelen liet ze links liggen. Ze beperkte zich tot een leren kettinkje met een hartvormige kei eraan. Ze had het jaren geleden gekregen, maar de afgelopen vijf jaar had ze het nooit meer afgedaan. Ze deed haar deur open. De gang was gelukkig verlaten. In haar meisjesachtige opwinding vergat ze dat haar ridder om rust gevraagd had.