Epiloog / Hoofdstuk 15

Er is een maand verstreken in huize Darling. De schok van Maggie’s ouders, Wendy en John was groot toen Maggie niet terug kwam van haar tripje Londen al helemaal toen Emma en Cleo vertelde dat Maggie alleen was gegaan. Michael had die dit al een maand wist had zijn schouders opgehaalt en gezegd dat het geen verrassing was. Daarvoor heeft hij nu al een maand huisarrest en er volgen er nog 2. Cleo en Emma zijn samen met meneer en mevrouw Darling naar de politie gegaan maar die kunnen vanaf Australie niks doen. De taak is overgeschoven naar de politie in Engeland. Mevrouw Darling had daarna naar alle vrienden gebelt die ze in London had om te vragen of ze Maggie hadden gezien. Senior was degene die dit telefoontje had aangenomen en had gezegd dat Maggie een paar dagen op de kermis had geholpen voor geld. Over Peter had hij niks gezegd. Wendy heeft haar bruiloft tijdelijk afgelast en samen met John en haar verloofde Casper weer naar het ouderlijk huis vertrokken. Nu is het net alsof er een donkere wolk over huize Darling is gevallen behalve Michael dan. Die heeft al vrede gemaakt met zijn zusjes verdwijning want hij weet dat ze gelukkig en veilig is.

Het is vroeg in de ochtend en de postbode doet zijn rondes. Bij het huis van de familie Darling gooit hij drie brieven door de brievenbus. Michael loopt naar beneden voor ontbijt als hij de brieven ziet. Een voor hem, een voor zijn ouders broer en zus en een voor Emma en Cleo. Hij herkent het handschrift meteen als dat van Maggie en rent terug naar boven om zijn telefoon te pakken. Hij negeert de tijd en sms’t Emma en Cleo dat er post is van Maggie. Hij rent door het huis en bonkt op iedereens deuren. Boos opent meneer Darling zijn kamerdeur en schreeuwt tegen Michael maar die kijkt hem rustig aan en vertelt hem dat er post is van Maggie. Iedereen hoorde dat en aangekleed of in ochtendjas zijn ze in de woonkamer gaan zitten. Een half uur later zitten Emma en Cleo er ook en overhandigt Michael ieder zijn brief. Mevrouw Darling opent de brief als eerste en begint hem hardop voor te lezen.

“Dear Parents, sister en brother I mean you John.
Well this letter probably took his time to come to you all so you already noticed that I am gone. Atleast I hope you noticed that. Now am I gonna explain all of this. Well pff I am just going to write down litarely everthing I think. This could be a weird letter.
To start with something really important my birthday wish came true and now I can tell all of you. It was to never become a grown up so no eighteen for this girl. In your faces. Next very important thing John your birthday gift sucked and I burned it, same goes for you dress Wendy it was ugly and I don’t need it anyway. I am still happy you found Casper though, he is nice and tryed to make me feel better. And that brings me to the story mother and father Wendy, John and Michael lied about Neverland and now don’t stop reading and think not this crap again. They do remember and Neverland happened and before you say anything. No therapy worked just not permanent.
Okay now that’s off my chest lets start for real. I don’t hate any of you, you where all just blind not to see that I wasn’t happy exept Michael. Therapy worked like I said but it did more it made me forget my therapy. Mother, father you suck for getting me shock therapy and now I remember I also remember that it freaking hurted. So thanks not. To finally get to the point I met a boy at school the day I had an attack again. The reason I got the attack was because the boy was Peter and he tryed to let me remember Neverland. Believe it or not but in that short fiew days I started a searched for the truthed and my memories. Slowly with Peter, Tinkerbell and Michael I started to remember. And I felt HAPPY for the first time in two years yes two years. Again believe it our not but if you read this Peter, Tinkerbell and I are in Never Neverland being seventeen forever and happy. Living our biggest advonture. LIFE. Greatings Maggie
Ps. I didn’t kill myself if you think that just put it out there.”

Halverwege de brief was Mevrouw Darling al in huilen uitgebarsten maar bleef doorlezen. Wendy zit huilend tegen Casper aan die ook wat tranen over zijn gezicht heeft lopen en John kijkt gewoon stomverbaast voorzich uit. “You knew”: snikt mevrouw Darling en kijkt naar Michael. “Yes I am the one who put her on that flight and Peter was there too”: zegt Michael. “What is Neverland?”: vraagt Emma. “And shocktherapy are you insane”: roept Cleo. Michael kijkt ze allebei aan en zegt dan rustig: “What did she wrote you?”. “Ohyes ofcours”: zegt Emma en scheurt haar brief open.

“Dear Em & C. I am sorry I disappeard without telling you but you wouldn’t understand or believe it. Just so you know you where great friends and made me feel a little bit more happy. Still their was this dark whole in my heart and mind but Peter filled it. I am with him now and you won’t see me ever again. I hope you grow up happy get a men, kids, grandkids and live a long happy live. Just because it wasn’t my thing doesn’t mean it can’t be yours. Love you two both like the sisters I never had. Sorry Wendy you where cool until you began to tell me to grow up. Lots of love Maggie.”

“How could we not see this comming”: snikt Wendy “And why did nobody saw how unhappy she really was”: snikt mevrouw Darling. “Because she put on a mask for the whole world to let them think she was happy”: zegt Michael. “That’s not completly true”: zegt Emma dan. “Yes she always said to us atleast that she hated everybody for telling her to grow up”: zegt Cleo. “And that she didn’t wanted to do it”: voegt Michael nog toe en scheurt zijn brief open.

“Dear Mick.
Thank you for everything. You helped me when I was in the dark and you saw what made me truly happy. I just want you to know I forgive you for never telling our parents that I wasn’t crazy. If you ever did that you would have ended up next to me in the madhouse. Michael out of everybody I am you most gratefull. There are no word good enough to discribe it. When I started remembering you believed me and you were a part of me finding the truth even if you didn’t noticed it. Michael I love you thank you again. I wish you all the happiness in the world to and I will never forget you. Loves Maggie”

Michael kijkt op met tranen in zijn ogen en kijkt de kamer rond. Iedereen is stil op wat gesnik na. Michael is de eerst die weer geluid maakt hij lacht en kijkt naar buiten naar de lucht. “Maggie was always right”: zegt hij nog steeds met een lach op zijn gezicht en niemand kan hem daar geen gelijk in geven.