Tiberium

Hallo lieve abonnees!

Ik merk (helaas) dat ik mijn inspiratie voor dit verhaal ben kwijtgeraakt. Ik heb heel weinig kunnen schrijven door school en daardoor zit ik niet meer in het verhaal. Het spijt me, misschien dat ik het op een gegeven moment weer ga oppakken, maar dat kan ik nog niet beloven.
Tot die tijd wil ik jullie heel erg bedanken voor de lieve berichtjes die jullie onder mijn hoofdstukken hebben geplaatst en ik wil jullie echt mijn excuses aanbieden dat ik het zo laat varen. Jullie zijn lieve, trouwe abonnees en ik heb het een klein beetje verpest .

Wel wil ik jullie melden dat ik een nieuw verhaal ga schrijven. Dit verhaal zal ik niet in mijn eentje schrijven (met vier anderen maar liefst), dus dat scheelt weer wat qua inspiratie. Het verhaal heet Tiberium en ik zet hieronder een korte samenvatting neer van het verhaal. Het eerste hoofdstuk staat nog niet online, dus als het jullie de moeite waard lijkt, kunnen jullie een kijkje nemen. Jullie zijn natuurlijk niets verplicht en ik ga ook niets van jullie verwachten, want ik heb het met dit verhaal wel een klein beetje verpest .

Het is het jaar 2289. De Aarde is al tweehonderd jaar onbewoond verklaard en dat wat er van de mensheid over is, leeft op het ruimtestation Pangea Nova. Het is er krap, oncomfortabel en er heersen voedseltekorten. Mensen worden gemiddeld niet veel ouder dan 55 door de droge lucht en de slechte medische verzorging.
Daarom keert een speciaal team voor het eerst in tweehonderd jaar weer terug naar de Aarde. Geen van allen is daar ooit geweest en hoewel ze allen goed getraind en voorbereid zijn, hebben ze dit geen van allen in de praktijk kunnen brengen. Zijn ze opgewassen tegen de bloeddorstige wezens die moeder natuur tijdens hun afwezigheid gecreëerd heeft? Kunnen ze de mutaties van hun voorouders, veroorzaakt door de vrijgekomen stof Tiberium, terugdraaien of eindigen ze net zoals zij?

Heel veel liefs,

Javelin/Marjanne.