Gebaseerd op Lisa's droom in de nacht van

29/10 - 30/10

Reacties.

Het is maar een spel.

Een vies drankje suddert in een groot glas, dat op zijn beurt de zon reflecteert. 'Komaan, verstand op nul en drink!' moedig ik mezelf aan. Ik zie in m'n ooghoeken hoe Niels z'n glas in het bloemperk uitkiept. 'Nee, niet doen!' denk ik paniekerig. 'Het is de laatste proef!' Maar hij kan natuurlijk mijn gedachten niet lezen, en loopt teleurgesteld weg.

Snel zet ik het glas aan mijn lippen en drink het zonder na te denken leeg. Als iedereen zijn drankje op heeft, worden we naar de kleine speelplaats geroepen. Rustig slenter ik, met Niels in m'n gedachten, naar de plaats waar de winnaar bekend gemaakt wordt. Ik weet eigenlijk niet meer waarvoor we strijden, ik wil gewoon zo snel mogelijk bij hem zijn.

En daar staat hij dan, teleurgesteld met z'n rug tegen de muur. Snel ren ik naar hem toe en kijk hem hulpeloos aan. Hij slaat z'n ogen neer. Maar dit laat ik niet gebeuren. Hij mag niet triest zijn, het is maar een spel. Ik hou z'n hoofd stevig vast, en verplicht hem in mijn ogen te kijken. Hij wil zich terugtrekken, maar op dit moment ben ik sterker.

'Het is maar een spel.' zeg ik hem, terwijl z'n kastanjebruine ogen vochtig naar me kijken. Ik schud zachtjes m'n hoofd. En hij lijkt het te begrijpen, want hij haalt diep adem en is sterk nu. Ook wrijft hij moedig de traantjes uit z'n ogen. Ik knik en een klein lachje verschijnt op z'n gezicht. Maar de lach verdwijnt snel, als we bij elkaar moeten komen om de uitslag bekend te maken. Nog steeds weet ik niet waarom we deze wedstrijd houden.

Ik ga dicht bij Niels staan en neem z'n hand vast. Het voelt koud en klam aan. Zachtjes probeer ik het te verwaremen. Plots neemt een grijze man het woord. Niels staat er maar bij, zonder hoop. Ik por even in z'n zij, en hij schrikt op. Hij lacht even, maar ik denk dat hij meer lacht om mij gelukkig te maken.

'En de winnaar is...' De stem van de man haalt me uit m'n gedachten. Ik knijp hard in Niels' hand en hoop met heel m'n hart dat hij wint. Weer haalt hij de micro naar zijn mond. 'Lisa!' roept hij luid. Een zucht van teleurstelling verlaat m'n mond.

Ik kijk Niels even aan, en loop dan met een gefakete lach naar de man die een blinkende beker omhoog houdt. 'Proficiat.' lacht hij, en overhandigt me de beker. Ik knik lachend, en slenter terug naar Niels. Ik zie hou hij terug heel triest wordt. Ik kan het niet meer zien dat hij ongelukkig is. Ik zet de beker even op de grond en als ik me terug omdraai, is hij al gaan zitten.

'Perfect.' denk ik, terwijl ik me op de stoel naast Niels neerplof. Hij kijkt star voor zich uit, maar ik zie hoe hij me vanuit z'n ooghoeken in de gaten houdt. Hij wiebelt heen en weer op z'n stoel, elke keer een beetje meer mijn kant uit. Het is alsof hij zit te wachten op me, wanneer ik een arm op hem heen sla, hem bij me neem. Ik kijk hem medelevend aan. 'Ach, kom hier, jij.' zucht ik en Niels laat zich op m'n schouder vallen.

Ik leg m'n arm in z'n nek en m'n hand op zijn hoofd. Ik strijk zachtjes met m'n vingers door z'n haar. Dit voelt gewoon zalig. De streling van z'n gladde haren, z'n lieve hoofd dat op mijn schouder rust, z'n warme adem in m'n nek en gewoon de vonken die overslaan. 'Het was maar een spel.' probeert iemand Niels te troosten. 'Laat hem.' verdedig ik hem.

Ik wil gewoon dat hij nu even blijft zitten, met z'n hoofd op m'n schouder. Weer glijd ik eens door z'n haren. Magisch... Maar hij moet er zich overzetten. Ik wil weer die betoverende lach zien.

'Komaan, makker.' zeg ik, en ik laat voorzichtig merken dat ik wil opstaan. Hij gaat rechtzitten en ik sta op. Ik wenk met m'n hoofd dat hij moet meekomen. Hoewel hij star voor zich uitkijkt, staat hij op.

Ik neem de beker van de grond en Niels kijkt me doordringend aan. Het voelt helemaal niet goed om de beker vast te houden. Ik kijk Niels diep in die prachtige ogen van hem en het is alsof er een klik in m'n hoofd wordt gemaakt.

Ik steek m'n armen naar Niels uit. 'Pak maar aan.' lach ik. Nu worden z'n oogjes fonkelend, veel vrolijker dan voorheen. Dat is wat ik wou zien, dat was m'n doel. Daarom wil ik hem de beker geven. Het is ook maar een stuk ijzer, en als ik hem daar gelukkig mee kan maken.

Hij neemt aarzelend de beker aan, met een mooie lach op z'n mond. Ook dit zie ik veel liever, dan dat beteuterd gezichtje. Ik zucht diep en lach naar hem. 'Jij verdient hem meer.' zeg ik. 'Voor de mooiste lach van de wereld.'

Reageer (8)

  • Dazzled

    Mooooi ^^
    En lief (:

    1 decennium geleden
  • SharonaTom

    geweldig (':

    1 decennium geleden
  • Sweetgoodbye

    Schön!!! ;)

    1 decennium geleden
  • KiliXxEagle

    mooi (flower)

    veel meer weet ik niet te zeggen xD


    kus!

    1 decennium geleden
  • Kroosable

    Aah hoe mooi en vooral zo lief!Jij droomt inderdaad wel nice maar je weet zelf ook wel wat ik er van vind(van dat Niels geval hé [a])Nouja daarover ga ik nu niet zeiken ;]
    Maargoed,mooi en leuk geschreven!:'D
    xLYX<33

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen