Nurmanon - 6

Het maakte niet uit. Hij kon beter vechten, simpelweg omdat hij veel meer tijd besteedde aan oefenen en minder aan drinken. Zijn onverstoorbaarheid deed Siebe aarzelen.

“Leer hem een lesje, Siebe!” Siebe sprong op hem af. Zijn speer ging omhoog, overduidelijk met de bedoeling Nurmanon een mep te verkopen. Nurmanon ontweek hem moeiteloos. Met zijn oefenstok sloeg hij de speer nog wat verder uit de richting. Siebe leek niet te beseffen dat hij met hetzelfde gemak tegen hem had kunnen slaan.
Steeds opnieuw viel zijn halfbroer aan. Nurmanon hield hem zonder moeite op afstand. Met elke mislukte uithaal steeg zijn woede. Zonder waarschuwing zette Nurmanon een stap naar voren. Met een snelle uithaal sloeg hij de speer uit Siebes handen.
“Wat denk je? Heeft Thijs me goed leren dansen?” Een moment staarde Siebe hem verbluft aan. Dat moment dacht Nurmanon dat hij eindelijk zijn waarde en hun ongelijk bewezen had. Het volgende moment kwam de woede en verachting terug op het gezicht van zijn halfbroer. Archibald sprong nu ook van zijn paard.
“Kom op, broer, we leren dat koekoeksjong een lesje.” Nu werd het serieus. Eén tegen één won Nurmanon gemakkelijk, maar als ze met zijn tweeën waren, kon hij daar niet zo zeker van zijn. Nurmanon moest verschillende keren incasseren en zelf begon hij ook klappen uit te delen.
“Hou op! Alsjeblieft hou op!” klonk de stem van Else, hun twaalfjarig zusje. Nurmanon wilde niets liever dan doen wat ze vroeg, maar hij kon niet. Het ritme van het gevecht was veranderd. Eerst vochten ze om hem pijn te doen, maar toen bleek dat ze niet in één-twee-drie konden winnen van een jongere, alleenstaande bastaard, was dat veranderd. Nu vochten ze om hem te doden. Hij had geen andere keus dan zich af te sluiten voor de smeekbedes van zijn zusje en zich te concentreren op het gevecht.