Prologue

Ik strijk een ontsnapte lok achter m'n oor en druk m'n vingers weer op de letters op het toetsenbord. Sommige mensen zijn echt niet te geloven. Hebben ze een suite gehuurd voor een paar mooie centjes, zetten één stap binnen, vinden het niks en komen zich dan bij mij beklagen waarom de kamer er zo anders uitziet dan op de site en eisen vervolgens een andere kamer. Dat heet nou reclame mensen. Het is dan ook echt heel makkelijke een andere suite voor ze te zoeken terwijl alles bijna volgeboekt is. En bovendien vind ik het niet eens zo verschillen, maar sommige denken er anders over. Blijkbaar is de kamer totaal anders als het bewolkt is terwijl op de site de zon schijnt.
Na lang zoeken vind ik eindelijk een kamer en ik zucht opgelucht.
''Waarom die zucht''? Alieke sluit de personeelsdeur achter zich en komt naast me staan om te kijken waar ik mee bezig was.
''Ik ben al de hele tijd bezig om een andere suite te vinden die aan de eisen voldoet dan dat pasgetrouwde stel''.
''Waarom zou je in hemelsnaam een idioot luxe kamer willen als je er toch alleen maar in slaapt en vrijt''? Alieke trekt een wenkbrauw op en ik haal m'n schouders op.
''Heeft u een kamer kunnen vinden''? ik kijk op naar de jonge man voor me aan de andere kant van de balie.
''Jazeker meneer. Dit is de pas van de suite en ik zorg dat al uw bagage naar uw suite word overgeplaatst'' zeg ik zo beleeft mogelijk en de man knikt. Ik hoor zijn jonge vrouw zuchten en ze kijkt me een tikkeltje arrogant aan.
''Dat werd tijd'' hoor ik haar zacht zeggen tegen haar man terwijl de richting de lift lopen en ik kijk ze na. Het is maar dat deze baan me heilig is, anders had ze het geweten hoor.
Ik kijk Alieke aan die verstoort door de lobby zoekt. Mijn oorschelp vangt het gegiechel van een aantal meisjes op en de zware stem die ons maar al te goed bekend is.
''Moet je kijken, zeker vier meisjes aan elke arm en dan heb je zijn kontlikkers nog niet eens meegeteld'' zegt Alieke geïrriteerd als de jongenman van de strandtent de lobby binnen komt.
''Meisjes meisjes, alsjeblieft. Ik ben nog steeds aan het werk'' ik kijk de jongen door mijn wimpers aan.
''Maar gaan we vanavond nog wel uit''? vragen de meisjes aan hem en hij begint te lachen.
''Tuurlijk dames, maar niet allemaal te gelijk. Helaas bestaat er maar één iemand zoals ik op de wereld en ik kan me niet in tienen splitsen, hoe graag ik dat ook wil'' de meisjes laten zijn armen los en maken een teleurstellend geluid. Ik zucht en klik een dossier open. Eén iemand zoals jou is al meer dan genoeg, ik moet er niet aan denken als er meer van dat soort rondloopt.
Ik kijk op van het beeldscherm als ik hem voor me zie staan.
''Tjonge, die meiden zijn niet van me af te slaan'' zegt hij me trots en ik kijk hem geïrriteerd aan.
''Jij denkt echt dat je god ben ofzo hé''?
''Ik ben inderdaad goddelijk dus dan zal ik vast wel de Zeus van deze tijd zijn''. Hij begint te lachen maar ik zie de humor er niet van in. Dit is Austin, hij is best knap en is zich er een beetje... heel erg bewust van. Hoezo narcist. Hij is 28, heeft 10 strandhuizen in 5 verschillende continenten, 8 verschillende auto's, maakt de lekkerste drankjes van Miami Beach en hij haat opscheppers.
''Austin, moet je de narcissen in de tuin geen water geven? Dan hoef je je meisjes daar alleen maar neer te zetten'' zegt Alieke zonder van het beeldscherm op te kijken.
''Of ik geef jou gewoon een verwenbeurt'' Austin hangt over de balie en Alieke kijkt met vlammende ogen op. Ik moet mijn lach inhouden als Alieke hem geïrriteerd uitlegt dat hij weg moet wezen en ze lijkt kalm, maar aan haar Brabantse accent kan je horen dat ze hem nu het liefst opknoopt.
Als Alieke klaar is loopt Austin met zijn meest arrogante maar verslagen kop terug naar zijn bar, waar hij thuis hoort en ik kijk Alieke aan die verder is gegaan met haar werk maar twee tellen later galmt onze lach door de lobby.