A ranger/traitor 201

Ze slopen verder door de gangen. Af en toe vingen ze een geluid op van drinkende mannen, als er een deur van de grote zaal geopend werd even verderop. Will omklemde zijn messen steviger, naarmate het geluid steeds luider werd. Svengal aarzelde geen moment terwijl ze door de gangen liepen, maar Will zag dat de knokels om de steel van zijn bijl wit waren. Hij stak zijn hand uit naar de zoveelste deur, maar hij had nog maar net de deurknop vastgepakt toen de deur al opengedaan werd. Een bediende met in zijn handen een reusachtige kruik liep de gang op. Het eerste moment leek hij niet verbaasd te zijn een bende Skandiërs op de gang te zien. –Dat was in Hallasholm natuurlijk niet uitzonderlijk- maar toen viel zijn blik op de bijlen die ze vasthielden. De kruik viel aan scherven. Will, die grotendeels achter de deur uit het zicht gestaan had, sloeg nog net op tijd een hand voor zijn mond.
“Kini, wat heb je gedaan?” werd er vanbinnen geroepen. Will verstrakte zijn greep, terwijl zijn onfortuinlijke slachtoffer zich uit alle macht probeerde te bevrijden.
“Geef antwoord! Of moet ik je komen halen?” De man kwam met grote passen hun kant op. Alleen al het gebonk dat dat veroorzaakte, vertelde Will dat ze hier met een echte Skandiër te maken hadden en eentje die zich niet zo gemakkelijk te verschalken zou zijn, als de bediende van zonet.
Svengal wenkte de eerste twee bemanningsleden dichterbij en vatte post achter de deur. Wills slachtoffer was ondertussen opgehouden met zich te verzetten. Het scherpe Saksische mes tegen zijn keel, zou daar wel wat mee maken hebben.