017 Eleanor

Als ik naar de grond kijk, merkt ik mijn handen en benen op, dus wilt het zeggen dat ik mijn transformatie nog iets onder controle heb. Een brede glimlach siert mijn gezicht, ik sta recht en kijk Legolas aan.
'Je straalt helemaal Eleanor, hoe voel je je nu?' vraagt Legolas me verwondert. Ik draai even een rondje, kijk hem opnieuw glimlachend aan en knuffel hem.
'Bedankt Legolas, om me te helpen. Ik zou het alleen niet gekund gedaan hebben. Laten we naar het dorp gaan, we moet het volk veilig onderbrengen in de ondergrondse tunnel.' zeg ik hem en hij knikt. Samen lopen we snel naar het dorp, waar ik een wachter het bevel geef om het noodsignaal af te laten gaan. De dorpelingen komen meteen allemaal naar het plein toe en kijken me verbaasd aan.
'Goedemorgen allemaal. Ik weet dat het nog erg vroeg ik de morgen is, maar ik zou graag willen dat iedereen het hoogstnodige meeneemt en naar de ondergrondse tunnel verhuisd. Er is een draak onderweg, die waarschijnlijk alles zal proberen te vernielen. Er is meer dan genoeg plaats voor iedereen, dus neem maar wat kledij en voedsel mee, maar geen dieren meenemen. Smaug zal anders doorhebben dat jullie gevlucht zijn en zal hij zeker alles platbranden.' meld ik en meteen schiet iedereen naar hun huis toe, om wat spullen te halen.

Na een half uurtje is het dorp leeg en verlaten, op de dieren en werktuigen na. Het is vreemd om het dorp plots zo leeg te zien.
'Eleanor, wat gaat er nu gebeuren?' vraagt er iemand me. Als ik me omdraai, zie ik Gandalf achter me staan. Zijn gezicht staat wat bedrukt, het is duidelijk dat hij zich zorgen maakt over dit alles.
'Ik ga straks transformeren, Gandalf. Ik kan daarbij niet riskeren dat ik het volk zal verbranden, gewoon omdat ik mijn transformatie niet onder controle kan houden. Ik heb aan Legolas al de voorbereidingen doorgegeven moest ik niet meer terug veranderen.' leg ik hem kort uit, waarbij er tranen in mijn ogen vormen bij de laatste zin. Ik ben bang, erg bang zelfs. Ik wil er niet aan denken dat ik Thorin, Legolas en Gandalf zal vermoorden, samen met de rest van hun compagnie. Ik weet dat het moment is aangebroken, ik moet nu veranderen of anders zal het niet meer werken. Als ik op kijk, zie ik Legolas op een van de daken zitten. Hij heeft het mes dat ik hem heb gegeven in zijn handen en als hij me ziet, glimlacht hij even naar me. Ik glimlach terug, waarna ik me omdraai en naar een open plek stap. Al mijn concentratie gebruik ik, zodat ik snel kan veranderen. Een enorme pijnscheut gaat door heel mijn lichaam en even ben ik bang om flauw te vallen. Als ik mijn ogen open, lijkt het alsof alles rondom mij gewoon gekrompen is.
'Wauw...' hoor ik een stem achter me en zie daar een van de dwergen staan. De dwerg heeft een kleine katapult in zijn handen en zijn ogen staan erg groot om me bewonderend aan te kijken.
'Dank je Ori, maar nu moet je jezelf gaan verstoppen. Straks komt Smaug eraan en we willen niet dat het plan mislukt, toch?' zeg ik met een verzwaarde stem. Ik schrik zelf een beetje, aangezien ik mijn eigen stem niet meer herken. Ori knikt hevig en loopt weg, om zich naar het ondergrondse te begeven. Enkel Legolas blijf op een van de daken zitten.
'Ook jij Legolas. Je weet dat ik vierentwintig uur de tijd heb. Als ik daarna nog steeds zo ben, weet je wat je te doen staat.' zeg ik hem, maar hij blijft op zijn plaats zitten.
'Ik ga niet weg Eleanor. Zeg tegen Smaug desnoods dat ik je hulpje of slaafje ben, maar ik laat je niet achter. Tauriel is in Lake town, waar ze de inwoners zoveel mogelijk gaat helpen. Ik ben hier omdat we allebei weten dat een van de dwergen niet bij je kan blijven, want anders gaat Smaug je snel doorhebben.' zegt Legolas en ik knik even naar hem. Ik voel me raar, aangezien ik het niet gewoon ben om als draak te zijn. Inderdaad, een draak ben ik geworden. Net zoals mijn moeder en haar moeder dat waren. Het is niet meteen de meest trotse transformatie die er is, maar ik ben allang blij dat het nu in ons voordeel kan spelen. Ik ga naar een van de grote stallen en leg er me neer, als teken dat ik nog lig te rusten. Als ik mijn ogen sluit, hoor ik iedere beweging, de wind dat door het gras gaat, de bladeren die zachtjes schommelen en zelfs in de verte hoor ik het klappen van vleugels. Met een harde plof komt Smaug op de grond terecht en stap naar me toe.
'Wordt wakker en sta op.' brult hij en ik open langzaam mijn ogen. Ik kijk hem wat vermoeid aan, als teken dat hij me net uit mijn slaap heeft gehaald.
'Mijn meester wordt niet graag brutaal wakker gemaakt. Gun haar een minuut rust.' hoor ik Legolas zeggen, hij is blijkbaar op het dak van de stal gaan zitten.
'En wie denk jij wel dat je bent, elf? Wie weet ben jij wel een lekker hapje, dat zich voordoet als een slaaf.' brult Smaug opnieuw en wilt vuur spuwen.
'Stop, laat hem met rust. Ik heb iemand nodig om me hier in de open vlakte te beschermen. Trouwens hij is al een hele tijd mijn slaaf en gehoorzaamt me steeds. Wie ben jij en wat kom je hier doen?' vraag ik aan de draak voor me. Zijn ogen schitteren even en hij stopt met zijn aanval. Hij kijkt me even aan, alsof hij mijn vorm ergens van kent.
'Eleanor is jou naam hé? Wel prinses, ik ben Smaug de verschrikkelijke. Ik ben op zoek naar dertien dwergen en een tonnenrijder. Ook moet er een tovenaar bij betrokken zijn, aangezien ik over deze kleine afstand veel te lang heb moeten vliegen.' zegt Smaug met enige minachting. Even geschrokken staar ik hem aan, blijkbaar kent hij mijn naam al.
'Natuurlijk prinses, je hoeft niet zo raar te kijken. Ik heb jou moeder erg goed gekend, alleen spijtig dat ze er niet meer is. Zou ik hier kunnen overnachten? Daarna verlaat ik jouw dorp weer en ga ik naar een ander dorpje iets verderop. De tonnenrijder moet zeker en vast daar belandt zijn.' zegt Smaug en kijkt me afwachtend aan. Natuurlijk kan ik hem afwijzen en dan onder vuur belanden, maar als hij toch besluit om morgenvroeg al weg te gaan kan ik er maar beter mee akkoord gaan.
'Afgesproken, maar ik wil niet dat je hier iets stuk maakt. Alles behoord aan mij toe, dus wil ik alles zo houden. Het goud dat hier ligt, is van mij.' sis ik hem toe en hij kijkt me even verbaasd aan, maar knikt goedkeurend.
'Legolas, vannacht hebben we een gast. Let goed op dat er geen dwergen passeren, zodra je ze ziet waarschuw je ons meteen.' beveel ik Legolas en hij knikt, waarna hij zich naar het bebost gedeelte begeeft.