× 6

"Louis speaking" Een vrolijke stem klinkt uit het mobieltje. "Ehm, hello. Met Lucy" Het blijft even stil, waardoor ik even nerveus op mijn lip bijt. "Ben je dat echt?", klinkt verbaasd, waarna ik een instemmend geluidje maak. "How are you love? Ik mis m'n boo! Wanneer kom je weer eens hier?" "Is Liam daar ook?", onderbreek ik de jongen. "Ehm, tuurlijk", klinkt teleurgesteld. Na wat gestommel hoor ik een andere stem. "Lucy?", klinkt de stem van Liam. "Ja. Zou jij met Louis hierheen kunnen komen?", val ik gelijk binnen. "Tuurlijk", hoor ik hem opgewekt zeggen. Opgelucht zucht ik eventjes. "Heb je mijn adres nog nodig?" Zacht gelach klinkt. "Die heb ik nog gekkie", herinnerd hij me. Verdrietig laat ik mijn hoofd hangen waarna ik hem gelijk wegklik. Ik gooi mijn mobiel op tafel en probeer tranen weg te houden. Waarom kan mijn hoofd niet even meewerken? Mijn oplichtende mobiel trekt mijn aandacht. 'Loulou calling' staat er. Ik laat het voor wat het is en loop naar boven, zonder nog een blik te werpen op de mobiel.

Na een snelle douche kleed ik me langzaam aan. Ik kijk even vlug mijn grote raam uit, maar zie nog geen jongens. Ik loop snel naar me beneden, nadat ik me bedacht dat ik mijn medicatie nog moest nemen. Op mijn tenen staand open ik het kastje en neem de drie doosjes eruit en neem de pillen. Verbaasd kijk ik achterom als ik gekuch hoor. Met een grote glimlach kijken drie jongens me aan. Een schokje gaat door me heen als ik ze alle drie herken van de foto. "Hallo", stamel ik. Liam is de eerste die in beweging komt. Hij loopt naar me toe en trek me in een knuffel. Een beetje ongemakkelijk laat ik het toe. Na enkele seconden laat hij me los en duwt me zachtjes naar de jongen met het donkerblonde haar. Met een grote glimlach pakt hij me vast en trek me tegen zich aan. Ik glimlach verlegen als ik voel hoe hij me een kus op m'n kruin drukt. "Ben jij Louis?", vraag ik zachtjes. Ik voel hoe hij even zijn armen aanspant, maar toch weer snel onspant. Hij duwt me iets achteruit en knikt als hij me aankijkt met zijn groene-blauwe ogen. Ik glimlach lief om hem daarna weer los te laten. Ik stap onzeker naar de blonde jongen. Lief glimlacht hij en trekt me ook in een knuffel. "Ik ben Niall", fluistert hij in mijn oor, waarna hij me een kus op mijn wang drukt. Ik voel mijn wangen rood worden, terwijl ik vlug mijn blik afwend. "Aangenaam", mompel ik waardoor ze zachtjes beginnen te lachen. Boos kijk ik ze aan waardoor ze snel stilvallen en me verdrietig aankijken als ik ze voorbij loop naar de trap. Een hand om mijn pols houd me echter tegen. "Vergeet dat gelach please, we didn't mean it like that". Boos trek ik me los. Ik kan niet geloven dat deze eikels mijn vrienden zijn. Die Louis weet dat ik mijn geheugen kwijt ben en dan begint hij over vergeten. Eenmaal boven storm ik mijn kamer in en pak het fotolijstje van de vijf jongens. Ik trek mijn raam open en gooi het lijstje naar buiten, waarna het glas in vele stukjes breekt als het de grond raakt. Verdrietig laat ik me neerzakken op de grond en leg mijn hoofd tegen mijn opgetrokken knieën. Als ik voel hoe iemand naast me komt zitten, kijk ik geschrokken in twee mooie ogen.