Louis Tomlinson

Volgens mij is die ene gast niet akkoord met het plan. Al weet ik nog steeds niet echt wat het plan is. Ik heb soms het idee dat ze dat zelf ook niet weten. Nog steeds weet ik niet wie de rest is. Met hoeveel zouden ze zijn? Waarom hebben ze mij ontvoerd? Voor zover ik weet heb ik nog nooit iemand iets misdaan... Deze nacht heb ik redelijk goed geslapen. Met je handen op je rug is dat uiteraard niet altijd even gemakkelijk maar het ging beter nu ik goed gegeten en gedronken heb. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht wanneer ik aan de jongen denk. Hij is echt wel lief en heeft zo'n mooie ogen. Ik schud mijn hoofd. Zo mag ik echt niet denken. Hij is een ontvoerder, hij heeft misschien spijt maar hij laat me niet gaan. Voor ik nog verder kan nadenken gaat de deur open. Zonder waarschuwing gaat ook het licht aan.

Het licht brand in mijn ogen. Meteen weet ik zeker dat het niet mijn bezoeker van gisteren avond is. Die zou mij zo niet pesten. 'Goedemorgen Louis.' Een rilling gaat door mijn lichaam. Het is die gemene gast! Ik ga weer slagen krijgen... Voorzichtig open ik mijn ogen. Ze zijn met twee, zou hij er dan toch bij zijn? Gewoon om mij te beschermen? 'Ik zei: Goedemorgen!' Een slag tegen mijn wang brengt mij terug naar de werkelijkheid. 'Morgen.' Antwoord ik mompelend. 'Dat is al beter.' Zegt hij en de andere jongen lacht een beetje nerveus. 'Wat zie ik nu?' Even ben ik echt bang. Hangt er nog ergens saus? Ruik ik naar frietjes? 'Je touwen zijn niet strak meer.' Opgelucht haal ik adem, als dat het maar is. 'Maak jij hem even los?' De tweede jongen knikt en maakt me los. 'Sta op!' Ik luister meteen, ik weet goed genoeg dat ik met deze gast niet moet spotten. Hij maakt me kapot als hij daar zin in heeft. Tot mijn verbazing krijg ik een harde slag in mijn maag. Ik voel hoe heel mijn maag protesteert en alles naar buiten wilt gooien. Ik probeer rustig te blijven. Als ik nu overgeef verraad ik die lieve jongen en zal hij waarschijnlijk nooit meer komen. 'Dus, laat ons even iets duidelijk maken.' Zegt de jongen met een gemeen lachje. Die bivakmuts staat hem echt niet, volgens mij ziet hij er in het echt niet zo gemeen uit. 'Vanaf nu, als wij je een vraag stellen antwoord je meteen. Goed begrepen?' Met de slag nog voelbaar knik ik snel. 'Ik hoor je niet.' Zegt de jongen en weer voel ik zijn vuist. 'Ja. Ja, ik heb het begrepen!' Roep ik van de pijn. 'Dat is beter.' 'Trek jij de touwen harder aan, we willen niet dat hij ontsnapt eh.' De andere jongen knikt en bindt mij opnieuw veel strakker vast. De touwen snijden in mijn vel en ik bijt op mijn lippen om niet te gillen. 'Goed. Nu Louis. Ik heb wel nog een probleem.' Even dacht ik dat hij mij met rust zou laten. Maar nu hij dit zegt lijkt al die hoop verloren. Hulpeloos kijk ik hem aan. 'Jij probeert te ontsnappen. Ik begrijp het wel, ik zou ook niet graag opgesloten willen zitten maar... Ik zal je er toch voor moeten straffen.' Ik laat mijn hoofd hangen. Dit was te verwachten. Hoe hard ik ook gehoopt had dat het niet zou gebeuren, ik had het moeten weten. 'Ik ben tegen jou bezig.' Zegt hij boos terwijl hij met zijn hand tegen mijn wang slaat. 'Het spijt me.' Probeer ik zachtjes. 'Dat is beter maar veel te laat. Ik laat je wel even voelen waarom je dit beter niet meer doet.' De ene na de andere stamp krijg ik te verduren. Mijn maag protesteert zo hard dat ik weet dat ik het niet meer ga kunnen houden. Wanneer ik begin te kokhalzen doet hij echter een stap achteruit. 'Ah bah, gaat hij vies beginnen doen. Kom we zijn weg.' De andere jongen knikt en ze vertrekken. Net wanneer ze het licht uit doen en de deur op slot draaien hou ik het niet meer. Mijn hele maaginhoud komt naar buiten.

Snikkend blijf ik op de grond liggen. Wie zijn deze gasten, wat heb ik in godsnaam misdaan? Met de tranen op mijn wangen leg ik mezelf zo goed mogelijk in een bolletje. Het is de enige manier om te liggen zonder teveel pijn. Mijn schouder brandt omdat ik er de hele tijd op lig maar het is niets in vergelijking met mijn buik. 'Waarom!' Schreeuw ik tegen het niets en niemand. Hopelijk zijn de jongens naar mij op zoek en vinden ze mij snel.