A ranger/traitor 197

Tyr tuurde naar de vlaggen die op het andere wolfsschip heen en weer gezwaaid werden.
“Wat zeggen ze?” vroeg Miko gespannen.
“Ze vragen waarom we van de koers afwijken en er niet geroeid wordt. We moeten antwoord geven, anders komen ze zeker hierheen.”
“Maar wat?”
“Bedenk iets! Ik haal de seinvlaggen.” Miko keek wanhopig het schip rond. Waarom rekende iedereen toch altijd op hem om met ideeën te komen. Terwijl Tyr al weer kwam aangerend, viel zijn blik op de reusachtige zeilen en de touwen die kraakten en piepten in de wind.
“Kunnen we zeggen dat er iets kapot is aan de touwen van de zeilen en we dat eerst moeten herstellen voor we weer de juiste koers varen en roeien?” Hij kende niet genoeg van wolfsschepen om in te schatten of dat wel geloofwaardig was.
“Ja, dat kunnen we doen. We hoeven niet specifiek te zijn, daar is het seinsysteem te beperkt voor.” Tyr begon druk met de vlaggen te zwaaien. Hoewel Miko wist wat er gezegd werd, kon hij er geen touw aan vastknopen. Best een goed systeem om geheime boodschappen over te brengen. Al was het natuurlijk alleen maar effectief als je mijlen in de omtrek kon zien zoals op zee. Nadat Tyr klaar was, wachtten ze met ingehouden adem af. Van het andere schip werd weer geseind.
“Boodschap ontvangen. Ze geloven het!”
“Geweldig!”
“Nu moeten we er nog wel voor zorgen dat ze het blijven geloven!” zei Nowell, die nog steeds aan het roer stond. “Weet iemand hier, hoe men een schip bestuurt?”