A ranger/traitor 193

De mannen op de voorste rijen hadden ondertussen de wapens bereikt. Nowell daarentegen deed zelfs nog geen poging om een wapen in de handen te krijgen. Hij pakte gewoon een van de gigantische roeispanen waar ze al dagen mee gezwoegd hadden. In een klap sloeg hij er een Skandiër mee overboord, die langs de gewapende voorste rijen was geglipt, met de bedoeling de ongewapende boogschutters aan te vallen.
Ondertussen hadden de boogschutters twee Skandiërs neergestoken voor ze de kans hadden gekregen hadden om met hun enorme bijlen te zwaaien. Tyrs plannetje was goed gelukt, maar hij had er geen rekening mee gehouden, dat hij zichzelf op die manier wel tussen twee vuren geplaats had. Tyr probeerde nog weg te komen, zonder tegen de een of de ander te moeten vechten. En gezien de situatie kon Miko het hem niet kwalijk nemen. Hij had al meer gedaan dan ze van hem konden verwachten. De Skandiërs gaven hem echter de kans niet.
“Dit is allemaal jouw schuld! Draai je om en vecht!” riep er een, maar een ander had beter in de gaten wat er aan de hand was.
“Overloper!” Toen had hij geen keus meer. De dichtstbijzijnde Skandiër stelde geen vragen, maar hief onmiddellijk zijn bijl om Tyr de genadeklap te geven. Hieruit bleek echter hoezeer hij Tyr onderschatte. Voor hij besefte wat er gebeurde, dook Tyr onder het opgeheven wapen door en stak de krijger in de oksel. De krijger liet de bijl vallen en Tyr ving hem behendig op. Een Skandiër die ook was toegesneld deinsde haastig achteruit. Zijn blik schoot even naar de reusachtige schilden die nog steeds aan de reling hingen. Zonder die waren ze heel erg kwetsbaar en dat konden ze nu aan den lijven ondervinden. Als een Skandiër een klap uitdeelde met zijn bijl, werd hij langs de andere kant door drie met messen gewapende boogschutters neergestoken. Een andere wist de roeispaan van Nowell door midden te hakken, maar dat was dan ook meteen het laatste dat hij deed. En de overgebleven Skandiërs kwamen er algauw achter dat Nowell nu zijn wapen maar half zolang was, twee keer zo snel klappen kon uitdelen. Algauw stonden nog maar vier Skandiërs overeind. En die lieten hun wapens zakken en vielen op hun knieën.