{49} Arena - Orlando Lumberjack

'Ze zijn er!' Bernice's stem klinkt wanhopig.
Mijn schouder is op een of andere mannier beginnen bloeden, en we moeten echt voortmaken.
Ik probeer om weg te strompelen, maar na een paar stappen val ik al vermoeid neer.
'We moeten ons verstoppen, hierheen!' Benoit klinkt moedig, en tracht ons te verstoppen.
'Kijk eens hier, planten!' merkt hij op. 'volgen!' vervolgt hij. Het begint frisser te worden, en Er beginnen meer planten in de Arena te staan.
Ik heb geen flauw idee aan welke kant we zijn, maar dat doet er ook niet toe.
Ik denk aan mijn idee over de hinderlaag. Is het nu het juiste moment om mijn Dynamietstaven te gebruiken?
Of loop ik dan het risico dat ik Jordan kapot maak?
'Kijk eens hier, perfect!' vertelt Benoit blij. Hij wijst naar een grot, waar wat struiken en rotsen rond zijn, het is al prima gecamoufleerd.
'Hierbinnen' commandeert hij ons.
We lopen een ernstig risico dat er al een persoon zit in deze grot, denk maar aan Swaggerboy.
Maar dan hebben we nog altijd een confrontatie met de beroeps vermeden.
Net op tijd zitten we in de grot en horen we ze.
'Waar is het arme schaap?' lacht Vulcan.
'Vast al dood gebloed' lacht Jordan fenijnig.
Ik weet dat haar taktiek is om gemeen over te komen, dus ik zit er niets mee in. Of toch?
'Kijk, een pluisje' hoor ik een meisjesstem zeggen.'
'Swaggerboy.' 'Hierheen!' overduidelijk dat dit Edmund is.
De beroepstroep loopt snel verder, dus we zijn veilig.
Na een uurtje wachten komen we weer tevoorschijn.
'Auww' kreun ik.
Net op dat moment komt er een parachutje aangevlogen.
Benoit doet het open. 'Wonderzalf Veel Geld' staat er op een briefje bij het doosje zalf geschreven.
'Ik neem aan dat dit voor Orlando is.' 'Maar een gebroken been kan je toch niet met zalf genezen, maar met Gips?'
'Jawel, Benoit, het Capitool is tot veel dingen in staat.' snoert Bernice hem de mond.
Nu herstel ik veel beter, en tegen de volgende dag kan ik al weer lopen, of eerder manken, maar ja, alles is beter dan gisteren.