{45} Arena - Orlando Lumberjack

Deze dag trekken we hard voort.
Bernice heeft de beroeps gespioneerd, en we weten nu dat ze ons willen vermoorden, en de jacht op ons voortzetten.
Dus daarom veranderen we van koers, nog steeds op zoek naar een waterbron.
We stappen niet snel door, we zijn eerder heel rustig bezig.
Omdat we als we sneller zouden gaan, vlugger uitgeput zouden zijn, gunnen we ons bijna geen drinken.
Het is nu het warmste moment van de dag. of eerder het heetste. Ooit heb ik wel eens een ongelofelijke hitte meegemaakt, maar niet zoals nu.
alles is hier zo gemaakt, en het is veel te warm, warmer dan ooit. 50°C, schat ik.
We komen aan een rots die steil naar omhoog gaat, en kunnen niet weg langs een andere kant.
Ofwel teruggaan vanwaar we gekomen zijn, ofwel de rots opklimmen. Natuurlijk begin ik met de rots op te klimmen, en ik help de tributen uit 8.
Ze vidnen het veel lastiger dan dat ik dat vind, maar het is veel moeilijker dan in het trainingscentrum hier, De rots loopt verticaal naar boven, dus het klimmen gaat heel langzaam. Na lang zwoegen en ploeteren bereiken we eindelijk te top.
'Nu hebben we wel iets verdient' hijgt Benoit. Het zweet druipt van zijn Goudblonde haren af.
We nemen elk een broodje, en vele slokken water. Na wat uitrusten begint Bernice met praten.
'Langs waar gaan we nu door?' Ik weet het niet.
Ik kijk even rond over het landschap, maar nergens is er een spoor van water te bekennen.
'Totaal geen idee' antwoord ik, doodop. Ik neem even mijn kaart, die maar half klopt, en ik bestudeer ze.
De jongen uit 8 legt zich neer op de grond, omdat hij echt heel diep is gegaan.
'Pas op!' hoor ik. Op dat moment hoor ik een klap op mijn achterhoofd, heel hard en pijnlijk, ik stuik neer, en het zand stuift op.
De jongen uit district 3 geeft Bernice een klap, en ik krabbel recht, spring op de jongen, die me dan van zich af smijt.
Met een harde klap knal ik op de grond, mijn hart bonst razendsnel, ik voel een schop in mijn zij, waardoor ik van de rots afglijd,
Ik probeer me vast te houden aan de zijkant, maar dan stuik ik naar beneden.
De jongen uit 3 heeft onze kaart gejat, en nu sprint hij weg.
Een helse pijn aan mijn schouder verlamt me, en ik kan niet meer rechtkomen. Benoit gaat naar beneden, en probeert me weer bij mijn positieven te brengen.
Ik tracht op te staan, maar wanneer ik mijn hand op de grond zet verschuift hij weer, De pijn in mijn schouder wordt altijd maar erger.
ik kreun even, en ik vraag me af of ik dit overleef. 'Komaan, je haalt het' fluistert Bernice, die nu ook al beneden is.
Op deze mannier zijn we een makkelijke prooi voor de beroeps, dus mijn arm moet snel genezen.
'Je hebt een gebroken schouder' zegt Bernice stil.