Hoofdstuk 3

WOW wat was hij knap. die fel blauwe ogen dat blonde haar gewoon WOW. aan zijn schouder voelde ik dat hij trilde en zijn ogen verraden dat hij bang was. ik vroeg hem wie ben je? hij zij dat hij Luckas heette en dat hij 17 jaar was. ik stelde mij ook voor ik ben lusy en ik ben 18 zij ik en ik gaf hem een hand. ik kon wel zien dat hij geen kwaads in de zin had. ik vroeg hem of hij toevallig wist wat er hier was gebeurd en waarom het dorp leeg was en verwoest ?

Luckas (kleine terug blik ) :
ik zag een meisje in het dorp hoe kan dat iedereen was toch weg ? ik besloot haar te volgen. ineens keek ze om ik wilde me verstoppen maar stootte tegen een paar prullenbakken aan. ik hoopte dat ze het niet gehoord had maar ik hoorde haar deze kant in komen en besloot weg te rennen. voor ik het wist pakte ze me schouder beet. hier schrok ik wel wat van dat verwachte ik niet. en wat was ze mooi dat blonde haar met een blauwe gloed er in. prachtig was ze. langzaam stopte ik met trillen. ze vroeg mij wat er hier was gebeurd. oke dan ik vertel je het verhaal maar eerst hier weg voor ze terug komen riep ik haar. ze liep achter mij aan en gingen etage voor etage naar het dak toe. toen we op het dak zaten met uitzicht over het hele dorp begon ik te vertellen. het begon allemaal 3 dagen geleden: ik was rustig mijn stripboek aan het lezen in mijn kamer tot ik allemaal gerommel hoorde buiten. het leek wel of ik glas hoorden breken en mensen hoorde schreeuwen. ik keek door mijn raam naar buiten en wat ik toen zag had ik nog nooit gezien. ik liet mijn stripboek vallen brak mijn kamer raam met mijn bureau stoel. daarna klom via de dakgoot het dak op. ik bleef daar zo stil mogelijk liggen zodat ze me niet zouden opmerken. na een paar uur was het weer rustig in het dorp. maar wel een beetje te rustig. ik durfde niet te kijken maar kwam toch achter de schoorsteen vandaan en gleed langzaam naar de dakrand toe. toen zag ik pas wat er was gebeurd het hele dorp was verwoest en iedereen was gevlucht , sommige waren ook mee genomen. ik besefte toen pas wat ik had gezien. het waren metalen robots van zoon 2 meter hoog met fel gloeiende oranje ogen. zoals ik ze in die paar seconde had gezien leken ze wel onverwoestbaar. politie had ze beschoten maar de kogels deden niks ze gaven zelfs geen schram. en ik zag dat ze iemand haar arm vast pakte en op tilde verder heb ik niks meer gezien. wat je in een paar seconde wel niet ziet. het leek wel of de tijd stil stond toen ik ze zag.

Lusy:
robots ? echte ? werden ze bestuurd of deden ze alles uit zich zelf ? ik zat nu vol vragen. hij zij mij dat hij wel wist dat ze gestuurd waren door iets of iemand maar meer wist hij ook niet. het eerste wat ik mij nu af vroeg was waar zou mijn moeder zijn? ik voelde een druppel op me hand. was dat regen ? ik keek omhoog ja hoor dat was regen. ik moest hier weg want luckas mocht niet zien dat ik een staart heb. een druppel water kon mij al een staart geven ik moest hier zo snel mogelijk weg. ik gleed naar de dak rand sprong door het raam naar binnen en daarna rende ik zo snel mogelijk naar een kamer waar nog een deur in zat. en plof daar was mijn staart. luckas volgde me en vroeg is alles goed? het eerste wat ik riep was niet binnen komen. gelukkig zij hij oke en hij ging tegen de deur aan zitten. ik veegde de druppel van me hand zodat hij sneller opdroogde. hij vroeg wat was dat waarom mag ik niet binnen komen en waarom rende je ineens weg? ik zij hem het is nogal ingewikkeld. toen mij staart weg was opende ik de deur en viel luckas binnen, ik moest lachen haha. hij moest ook lachen. ik keek naar buiten het was al bijna donker en ik moest van me vader eigenlijk al 2 uur geleden terug zijn. ik zij tegen luckas ik moet gaan ik zie je morgen vroeg om 9 uur weer hier op het dak oke ? en ik rende weg. ik zag dat luckas me nog iets wilde vragen maar ja ik was al 2 uur te laat thuis. ik rende de trappen af zo snel mogelijk zodat luckas me niet zou kunnen volgen en sprong het water in.
ik zwom naar het koraal waar we wonen en mijn vader was boos zo te zien. ik wilde me vader uit leggen waarom ik laat was maar ik kreeg geen kans. ik moest meteen naar me grot waar ik altijd slaap en hij wilde mij de hele avond niet zien. toen ik wakker werd van de zwemmende groep vissen was het 6 uur s,ochtends. mij vader kwam net terug van het vissen en me zusje lag nog te slapen. hij gaf mij een vis en vroeg mij waarom ik gisteren zo laat was. tja zou ik mij vader vertellen wat er was gebeurd en dat ik mama nergens kon vinden. na een paar uur had ik hem nog alles helemaal tot de detail uitgelegd. ik kon duidelijk zien dat hij was geschrokken maar zo als ik mij vader ken probeerde hij zich groot te houden voor ons. hij zij mij dat ik voorzichtig moest zijn want hij wilde mij ook niet kwijt. op dat moment zag ik dat er een traan uit zijn ooghoek weg dreef de grootte zee in. hij zij mij ook dat ik toch gewoon om 9 uur naar luckas mocht om samen met hem uit te zoeken waar iedereen was en waar me moeder was. ineens vroeg mij pa wat is dat om je nek ? ik schrok want hij klonk nogal een beetje opgefokt ineens. ik legde hem uit dat ik het in het huis van mama had gevonden. en dat het blauwe licht begon toen ik hem om deed.
ook vertelde ik hem dat er een foto in zat met drie kleine meisjes met een staart er op. ik vroeg mij vader of hij hier meer van wist. hij zij nee maar ik kon zien dat hij duidelijk meer wist ook hoorde ik het aan de toon waarop hij nee zij. en hij wees naar de operavlakte en zij dat ik nu maar naar luckas moest gaan.