A ranger/traitor 188

“Dan kan iedereen terug naar zijn familie… Iedereen behalve ik. Want ik heb geen familie en in Hallasholm zullen ze me ook niet meer binnenlaten.”
“Jawel, tegen dat je terug bent, is daar al lang een nieuwe Oberjarl, die je als een held zal onthalen,” zei Miko en hij probeerde zelfverzekerd over te komen. “Daar zal Will wel voor zorgen.”
“Will? Grijze Jager Will Verdrag? Meen je dat?”
“Ja en Svengal en de rest van Eraks bemanning zijn bij hem. Grootte kans dat er ondertussen zelfs al een nieuwe is.” Tyr staarde naar de lucht. Duidelijk in tweestrijd. “En als het niet zo is, kan je nog altijd met ons mee naar Araluen.”
“Goed, ik doe het. Ik ben Erak en Grijze Jager Will Verdrag wel het een en ander verschuldigd.” Miko slaakte een zucht van verlichting. Hij had zich meer zorgen gemaakt dan hij had willen toegeven.
“Fijn, denk je dat je ons kunt bevrijden?”
“Dat wel, maar hoe denk je dat met de rest aan te pakken? Jullie zijn ongewapend en ze zijn misschien lui, maar vechten kunnen ze nog.”
“Ik heb mijn messen nog. Dus ik ben alvast niet ongewapend.” Miko genoot van de verbijsterde uitdrukking op Tyrs gezicht, toen hij de dubbele messchede liet zien. “Ik ben een grijze jager voor iets. Maar de anderen hebben inderdaad niets. Dus zou het handig zijn als wij meer wapens hadden en zij minder.” Tyr knikte.
“Wanneer wil je het doen?”
“Zo snel mogelijk. De andere schepen zijn er ook nog. Ik wil hen niet aan hun lot overlaten.” Tyr glimlachte.
“Je bent echt een grijze jager, weet je dat?”
“Mag ik iets vragen?” vroeg Nowell plots. Tyr en Miko schrokken op. Ze hadden geen van beide gemerkt dat hij wakker was. “Ben jij de zoon van Aric?” Tyr staarde hem met open mond aan, maar knikte toen.
“Kende je hem?”
“Ja, hij was een goed man. Altijd bereid om anderen te helpen. Ik weet zeker dat hij trots op je is.”