~Three~

Ik loop de personeelsdeur door om de volgende bestelling af te geven en de vorige te serveren.
''Alstublieft, eet smakelijk'' zeg ik zo vriendelijk mogelijk en ga door naar de volgende tafel om het op te nemen. Ik loop weer naar achter om aan m'n pauze te beginnen en ik ga naast Jamie zitten.
''Zó, vertel eens'' ik kijk Jamie nieuwsgierig aan en het duurt even voordat hij het door heeft. Jamie heeft sjans met een vriendin van zijn nichtje. Hij heeft haar ontmoet tijdens kerst maar ze willen rustig aan doen aangezien Jamie nog niet helemaal over mij heen is.
''Ze heet Jolene, ze is 18 jaar en ze is heel aardig, lief, zorgzaam en intelligent'' brengt hij een beetje dromerig uit.
''Waarom ga je er dan niet voor. Als je nog langer wacht is ze weg. Zo iemand vind je zelden''.
''Je weet mijn reden'' zegt hij zacht en ik kijk hem aan.
''Maar een nieuwe liefde kan een gebroken hart helen'' adviseer ik hem.

Het is al donker als ik over de galerij loop. Ik kijk nog een keer bij Myra en Ingrid naar binnen en zie een lichtje branden. Ik twijfel even maar bel dan toch aan. Het duurt even als Myra open doet.
''Hey Myra'' groet ik haar vriendelijk.
''Hey Sephor'' ze geeft me een knuffel en ik kijk langs haar heen de gang in.
''Ik kom net van m'n werk en ik dacht, ik wip even langs om te zien hoe het met jullie gaat'' ik kijk naar het meisje en zie een kleine bezorgdheid in haar ogen.
''M'n moeder had het vandaag weer erg benauwd en van de dokter moest ze rusten. Je mag wel binnen komen'' Myra laat me binnen en ik loop de smalle gang in naar de woonkamer waar Ingrid op de bank ligt.
''Hey Sephor'' groet ze me en ik schrik even van haar stem. Ik ken Ingrid vanaf dat ik hier woon, en ik heb haar hele ziekteperiode meegemaakt, vanaf het begin. Maar om haar nu zo zwak en gebroken te horen. Tippy komt uit zijn mand om me te groeten.
''Hey Ingrid'' ik geef de teckel een aai over zijn kop en ik geef Ingrid een hand. ''Hoe is het met je''?
''Die verdomde pijn hé'' Ze kucht en trekt een grimas om de pijn te maskeren. ''Maar er is weinig dat er gedaan kan worden''. Myra komt de woonkamer in met een glas en geeft het aan mij. Ik mompel een 'dank je' en Myra neemt weer plaats voor de tv.
''Als ik jullie met iets kan helpen hoor ik het wel hé''?
''Hoeft niet hoor schat, lief van je maar ik wil je niet opzadelen met onze dingen''.
''Maak je daar maar geen zorgen over. Daar zijn we toch buren voor''
Ingrid knikt en begint weer hevig te hoesten en ik zie de pijn die door haar lichaam gaat.