Fin (Story 50)

pov Maartje
ik sta voor het podium te kijken hoe de jobros hun optreden oefenen voor zaterdag (het is maandag). de microfoon moet iets harder! roep ik naar de technicus. joe, jij moet de woorden wat beter uitspreken, en kevin, probeer eens een klein tikje sneller te spelen op een 4,4 maat, roep ik. ze gehoorzamen, en merken zelf ook op dat het een stuk beter klinkt. we hebben de rest van de ochtend nog geoefend, en ik ging samen met een paar werknemers posters ophangen door de stad, voor het concert.

pov katja

ik wordt wakker om 2 uur en begon gelijk te stressen, toen besefte dat ik gisteren het laatste examen had gemaakt, dus vandaag vrij had. ik doe mijn haar goed, en doe mascara op. als ik mijn droomhuis uitloop (best een oud huis, veel bloemen, muren met klimop en een grote begroeide tuin) pak ik mijn scooter om op de brug te gaan zitten. ik zit daar een tijdje en bedenk ineenkeer dat het 23 augustus is. mm.. de dag dat ik hierheen kwam... laat ik dat maar eens vieren... ik loop naar mijn favoriete restaurant en bestel afhaal loempia's. ik ga langs de rivier op een rand zitten, en ga rustig mijn miniloempia's opeten. ik weet nog dat ik het verschrikkelijk vond om hier naartoe te komen. niet zozeer omdat ik de stad haatte, maar meer mijn vader en ik mijn vrienden verlies. nu zou ik eigelijk niet meer weg kunnen. ik ben een soort van verliefd geworden op deze stad. ik ken elk hoekje van venetie, elk kleine plaatsje, ik ken zelfs de geheime hoekfonteintjes en bloementuintjes (dat zijn prachtige plaatsjes waar vroeger een klein pleintje was, maar wat eigelijk helemaal vergeten wass en nu volstaat met wilde bloemen). ik heb eigelijk maar 1 echte vriendin, mijn kat. verder ga ik wel eens stappen, maar ik weet dat het geen echte vrienden zijn. ik zit vaak alleen met mijn kat, en ik vind het prima zo. ik denk nog wel vaak aan vroeger, maar heb geleerd het achter me te laten, omdat ik weet dat ik ze niet meer zal vinden. ik heb al vaak hun adressen nagetrokken via mijn familie (ik heb echt een HELE grote familie, de meesten werken bij van die speciale bureaus) maar ze zijn verhuisd, en ik kan niet traceren waarnaartoe.


pov michelle
23 augustus 16 uur

AH MAN ITALIE IS WARM ZEG!!!!!!! ik zucht, ik kan me niet eens ocncentreren om een goede foto te maken. het is hier gewoon zo vloekwoord-dat-begint-met-een-f (man da was lastig om te typen zeg>.<) HEET!!! ik heb een wit jurkje aan, witte ballerina's (waar een beetje goed op zit) en wat gouden sieraden om. die irritanten mede studenten zitten te roepen dat ik op moet schieten. rustig, ik ben bijna klaar!!! roep ik als ik weer een goede foto probeer te maken. voor slimme harwerkenden studenten zijn ze wel erg dom, zien ze niet dat ik verdomme een mooie foto probeer te maken!!
we hebben net ingechekt in een groot en heel luxe hotel. en nu zijn we venetie aan het verkennen. het plan was dat we om half 4 in de gondel zouden stappen, maar die mooi gebouwen leiden me wat af:X ik moet nog een plan verzinnen om straks uit het hotel te glippen en het oude huis van katja te vinden. ja ik heb nog steeds de hoop niet opgegeven...
oh zal ik jullie misshcien vertellen wat er is gebeurd sinds 4 jaar geleden. ik woon nou in ons te grote huis aan het strand. het huis is zeg maar een heel groot restaurant en boven zit er nog een heel groot huisXD. ik woon daar samen met heeeeeeel veel familie. en ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt.
hoe ik me voel?? nou ik zal eerlijk zijn sinds 4 jaar geleden voel ik me een beetje leeg vanbinnen. hoewel mijn familie die leegte een beetje heeft opgevuld. ik lach allang weer, maar volgens selina is het allang niet meer dezelfde lach. ze zei iets met dat het mijn ogen niet meer vrolijk twinkelde en dat als ik lach je niet meer zoiets zag van wou zij is gelukkig. achja, ik moet eerlijk zijn, waar iedereen bij is gedraag ik me heel vrolijk en happy en zo, net als vroeger, maar vanbinnen voel ik me leeg. nog steeds....
en de rest van mijn leventje?? ik zit nu op een middelbare school in china, het scholensystem is daar anders: je komt op het vmbo en dan als je het goed doet ofzo kan je nog naar een hoge school. wat dus betekent dat je heel goed moet werken op school en stuff om dat te doen. nouja, ik ben een van de beste uit mijn klas, ik werk nog harder dan vroegerXD en het groepje waarmee ik nu opgezadeld zit zijn 2 jaar ouder ofzo. dit tochtje door europa was alleen voor de beste leerlingen van school ofzoXD en ik ben de jongste>.< en hjet slechte scholingssysteem in china is ook de rede dat iik nu in het buitenland opzoek ben naar een goede middelbare school, omdat ik naar harvard wil.
ik heb altijd naar harvard gewilt, maar ik zat altijd te twijfelen of ik naar harvard ging of een muziekcarriere wilde beginnen. eerlijk gezegd wilde ik beide, maar ik heb allang die droom opgegeven. je zou het niet zeggen, want mijn neef noemt me het 'muziekwondertje'. hoezo?? nou elke dag na shcool als ik mijn hw eindelijk afheb zie je mij wel aan het strand met mijn gitaar of urenlang achter mijn piano. dat zijn de enige UREN dat je een echte lach op mijn gezicht ziet. de zwarte en witte toetsen en de nylon snaren zijn mijn toevlucht geworden, om alles om me heen te kunnen vergeten, al het verdriet dat nog diep in me zat kun worden getoond..
schiet nou op!!!!!! hoor ik die irrigassies weer roepen. ok ok!!! ik kom al, goed ze zijn echt DOM!!!!
ik stel mijn camera goed in, maar dan wordt mijn aandacht getrokken door een meisje dat uit een bootje stapt. ik kan alleen haar achterkant zien, maar ze heeft blond beetje golf, krullend haar. dat doet me denken aan.. dan ontmoeten haar ogen me, haar groen-blauw-grijze ogen met bruin om de pupillen snijden in mijn ogen. omg dat kan gewoon niet...
we rennen naar elkaar toe. en raken vast in een strakke omhelzing. omg ik heb je gemist, snikt katja, ik voel tranen op mijn schouder. ik jou ook zeg ik terwijl ik mijn ogen sluit om de tranen proberen te stoppen.

kom mee, zegt katja terwijl ze me verder de bruggen oversleept. kom het is warm, zeur ik. ze grinnikt, weet ik:P
met een ijsje in onze handen lopen we vrolijk door venetie. we komen aan ergens dichtbij een muziekwinkel, die naast het water licht. dan loopt er een meisje met lichtbruin haar langs. wow dat lijkt net, beginnen ik en katja. we kijken elkaar raar aan en moeten dan lachen, net als in de goede oude tijden, hik ik lachend. katja en ik kunnen niet stoppen met lachen en we trekken aandacht van sommige mensen. dan kijkt de brunette onze kant op. dat kaan gewoon niet. MAARTJE !!!!! roepen ik en katja hysterisch.



Oh wacht valsalarm-_- Dat was Maartje niet he, zegt katja terwijl we halfwegrennen. nope..



*tijdsprong 6 uur, op katja's dak*
we zitten nu wat te praten en ik heb katja verteld wat er allemaal is gebeurd vlak nadat ze weg was. ze zit nu nog een beetje bij te komen van de schrik terwijl ik de pizza op zit te eten die ze had gemaakt. ze heeeft volgens mij veel geoefend op het pizza maken (ik hoorde geen brandalarm ofzo:X)
"WHAAAAAAH!!!! WAHAH!!!!!"
holy s-woord wat is dat? vraag ik. hierdoor moet katja lachen, ik vloek nl nog steeds niet:D
nog meer gegil, serieus zit jij op school met die mensen? vraag ik. katja grinnikt. nog meer gekrijg en gegil, man het klinkt alsof er een kat wordt gevild.
maar uiteindelijk gaan we toch maar kijken wat er is. "WHAAH!!!" en er rennen wat meisje voorbij. die kant op dus!
het enige wat we daar zien is een hele groep meisjes en ik had nooit gedacht dat meiden zo hard konden gillen-.- en vallen er nou een paar flauw??
oh kijk, zeg ik en ik was naar een poster op een paal. we lopen dichterbij.

omg

en we blijven daar geshokkeerd naar staren.
'THE JONAS BROTHERS IN TOWN' we kijken elkaar aan en kijken dan weer terug naar de poster. holy s-woord...
er staat onder '23 august, last minute tickets, *straatnaam*, 8 PM'
en nu is het 7 uur. achja gaan we maar verder kijken. katja sleept me mee naar de straat en daar staat al een hele groep hysterische meiden. wow de jongens wilden altijd al gillende hysterische fans, zeg ik sarcastisch. nee, dat was joe, grinnikt katja. lol.
ok een plan.... ik heb het zegt katja en ze doet iets dat ik nooit had verwacht. ze hurkt neer op de grond en probeert door de benen heen te kruipen-.-
zucht. ik neem een grote hap lucht en: "OMG ARE THAT THE JONAS BROTHERS AT THE PIZZARIA??!!!!" o god sta me bij. en ik spring net op tijd aan de kant. katja daar integen ligt op de grond te creperen. ik help haar overeind. lol, zegt ze droog. zijn alle mensen hier zo slim?? vraag ik. uh.. ja eigenlijk wel, zegt katjaXD we lopen rustig naar het loket. en daar staat. maartje?? nee geen valsalarm dezekeer. dat is maartje. maartje, maartje, ze staat daar, recht voor ons, dat is maartje. maartje! katja en ik kijken geshokeert naar elkaar en dan rennen we op maartje af en persen alle lucht uit der longenXD maartje staat daar een beetje in shock naar ons te kijken. joehoe maartje, en katja zwaait wat met haar handen voor maartjes ogen. nope geen reactie. hmmmm... misschien moeten we haar in de rivier duwen, zegt katja. hmm, goed idee, zeg ik danXD en we trekken haar mee. in een keer wordt ze op magische wijze wakkerXD

*tijdsprong, concert, in het midden van de mensenXD*
"ok nu hebben we wat vrijwilligers nodig" zegt joe in de microfoon. oh god, red, "WHAAAAAHAAAAAHAHAHAHAHAH!!" allemaal gegil-.- Joe ik haat je, mompel ik. en zo te zien geniet joe van alle aandacht. de witte zoeklichten sprongen aan. nog meer gegil, nice -.- en hoe toevallig de spots bleven op ons hangen. -_-
en jb kijkt ons geshokeert aan. de fans zijn opeens stil. thank god... denk ik. jb kijkt ons nogsteeds aan, alsof ze bang zijn dat dit een droom is. en langzaam maar zeker lopen ze van het podium af en lopen ze naar ons toe.

ik weet zeker dat vanaf dit moment alles zou veranderen.



23 augustus de gebroken dag die geheeld werd...