{34} Arena - Jordan Moonshine

Na heel lang zwoegen en ploeteren in de grote woestijn, met een hete brandende zon in mijn rug, en een bloedende kleine wonde in mijn been, ben ik eindelijk aan de top van de rots. De gouden hoorn des overvloeds blinkt voor mij in het zonlicht. Zo felle kleuren, veel te veel voor mijn ogen.
Het lijk van Octavia, of je kan het ook een lichaam zonder hoofd noemen, ligt in een grote plas bloed de verbranden door de zon. Het meisje uit 3 is wanhopig naar spullen aan het zoeken, wanneer Vulcan met een brede grijns zijn zwaard in zijn buik steekt.
Zweterig hak ik mijn bijl in de jongen uit 10 zijn buik, die achteruit loopt en kreunend op de grond valt wanneer Lia een vlijmscherp getand mes in zijn rug steekt.
'Blijven volhouden!' hoor ik Vulcan roepen naar Edmund, ze zijn zij aan zij de tributen van de berg aan het verjagen.

Ik zie dat de tributen uit 8 net kunnen ontsnappen aan Ramon, en dat er nu, na een halfuur lang vechten eigenlijk nog heel weinig tributen overgebleven zijn.
Alleen wij, de 6 beroeps, en het meisje uit 3 blijven nog over. 'Hihihi' lacht Lia, terwijl ze een nieuw stalen zwaard van de hoop pakt.
Vulcan doet precies het zelfde. Het meisje kan alleen maar emotie loos voor zich uitstaren.
Plotseling loopt ze weg, en duikt ze naar beneden, terwijl ze het rotsluik opent.
Vliegensvlug, supersnel, maar net niet snel genoeg, want ik zie één van de messen van Ocean in haar steken.
'We hebben het overleefd' zegt Edmund met een knipoog. Vulcan gebaart dat dat toch normaal is.
'Hé, waar is Octavia?' vraagt Ramon pijnzend. 'Geen idee' zegt Ocean eerlijk.
'Kijk, daar ligt haar hoofd!' grapt Vulcan , terwijl hij met zijn wijsvinger naar een bloederige plas wijst.
Heel even lijkt Ramon woedend te worden, maar daarna zegt hij wat kalmer. 'Ze is dus vermoord'
'Inderdaad, wie zou dat gedaan hebben?' vraagt Lia, met een knipoog naar Edmund.
Alleen de tributen uit 2 en ik weten dat ik ze heb onthoofd.
'Totaal geen idee' antwoord Edmund droogjes.
'Ik durf te wedden dat het Swaggerboy was, we moeten snel genoeg afrekenen met hem' merkt Vulcan op.
Als ik hem was, zou ik ook wel meteen denken dat hij haar had vermoord, dat klinkt op een of andere mannier gewoon heel erg logisch.

'Laten we alle bruikbare spullen van de Hoorn nemen, en opslaan op een veilige mannier, daarna kunnen we opzoek gaan naar een waterbron'
Dit is Vulcan weer. 'Moeten we ons niet opsplitsen?' zegt het roste meisje uit 1. 'Nog niet vandaag, in elk geval' antwoord ik.