006 Legolas

Bijna iedereen zit nog aan tafel, als Thorin met tranen in de ogen de eetzaal binnen komt. Nog voor hij iets zegt, weet ik al dat er iets scheelt met Eleanor. 'Gandalf je moet meekomen, nu. Eleanor is vergiftigd, met wolfsmelk.' vertelt Thorin droevig, maar haast zich dan terug naar boven. Gandalf volgt hem en meteen loop ik mee naar boven. Daar tref ik Eleanor lijkbleek aan, haar ogen dicht en haar ademhaling is erg zwak. 'Gandalf, kan ik helpen?' zeg ik meteen, aangezien ik best een paar genezende spreuken ken.
'Ja, je moet naar buiten toe, ga in het bos dan op zoek naar lavendelbloemen, rozemarijn, koningskaars en salie. Breng ook water mee uit het meer, met een beetje geluk zit daar nog restanten van haar eigen magie in.' zegt Gandalf me en ik knik waarna ik meteen naar buiten loop. Al heel snel vind ik alle kruiden en ik neem een hele kan water mee vanuit het meer.
Als ik terug ben met alle ingrediënten, maakt Gandalf een soort anti serum. 'Legolas, ik zou willen dat je met elvenmagie het serum helpt sneller te werken en genezen.' zegt Gandalf en ik knik toestemmend. Na een paar zinnen uitgesproken te hebben boven het serum, giet Gandalf het mengsel volledig in haar mond en Eleanor slikt het uit reflex allemaal in. 'En nu moeten we afwachten en de kruiden met de magie zijn werk laten doen blijf het liefst wat uit haar buurt. Er is kans dat ze slaat zonder dat ze het beseft.' zegt Gandalf en hij gaat zitten aan het einde van haar bed. Thorin staat op van een stoel en gaat naar Eleanor toe, om haar hand voorzichtig in de zijn te nemen.
Zo staat hij daar een tijdje tot Eleanor plots rechtop zit. Ze roept dat ze met rust wil gelaten worden en als Thorin haar probeert te kalmeren, geeft ze hem een mep in het gezicht. 'Thorin, laat haar los en ga achteruit.' roept Gandalf hem toe en verbaasd stapt Thorin wat naar achter. Een paar van de andere dwergen lachen er even mee, waarna Gandalf zegt dat hij hem had gewaarschuwt.
'Kom even mee, frisse lucht gaat je goed doen.' verlaat er mijn mond en Thorin kijkt me half wantrouwig aan, maar stemt dan toch in. Eleanor laat zich weer achterover vallen en sluit haar ogen opnieuw. Samen met Thorin ga ik het kasteel uit en lopen we richting het kleine bosje toe.

Na even gewandeld te hebben, zetten we ons neer op een steen, die met verschillende zonder reden in het midden van het bos staan. 'Het komt wel in orde, ze is een sterke vrouw.' zeg ik als ik Thorin zijn bezorgde gezicht zie. 'Ze deed dat enkel onder invloed van het serum, ze weet niet wat ze doet nu.' vertel ik verder, aangezien hij daarmee lijkt in te zitten.
'Hmmhm.' komt er enkel uit zijn mond en hij staart naar een boom. Duidelijk in gedachten verzonken, lijkt het alsof Thorin gaat wenen omdat hij bang is dat ze het niet gaat halen.
'Weet je dat ze altijd over jou heeft gepraat tegen mij?' begin ik te vertellen om hem af te leiden. Zijn ogen kijken me meteen aan en ik weet dat hij nieuwsgierig is.
'Een maand nadat jij van hier vertrokken was, heb ik gezien hoe het haar langzaam aan kapot aan het maken was. Ze werd met de dag stiller, ze deed amper iets en ze glimlachte niet meer. Toen ik haar vroeg waarom ze zo deed, antwoordde ze me zelfs niet. Op die dag besloten onze vaders dat we aan elkaar verloofd moesten worden en dat hebben ze dan ook zo snel mogelijk bekend gemaakt.' zeg ik met een triestig gezicht, aangezien ik geen verplichte verloving wou. 'Ook al lag bij beiden ons hart bij een ander, we hadden geen keuze. Eleanor begon uiteindelijk weer op haar positieven te komen en toen heb ik haar gezegd dat ze me alles kon zeggen. Ik heb toen beloofd dat ik niets tegen onze vaders zou zeggen en langzaam aan begon ze me haar verhaal te vertellen hoe ze jou had ontmoet en hoe snel ze verliefd werd op jou.' zeg ik, alsof het allemaal gisteren nog maar gebeurd was. Thorin luistert aandacht naar mijn woorden, alsof dit het spannendste verhaal is dat er bestaat.
'Ze vertelde me ook dat ze met jou mee weg wou uit Ëandor, zodat ze niet meer aan haar plichten moest voldoen en met jou samen kon zijn. Natuurlijk ging haar vader daar niet mee akkoord toen ze vertelde dat ze met jou mee wou gaan en hij huurde Azog in om jou aan te vallen. Natuurlijk wist haar vader niet dat je toen al aangevallen was door een draak, maar Azog ging je opwachten in Moria. Eleanor wou je verwittigen, maar ze werd tegen gehouden door Azog zelf en opgesloten in de kerkers van haar vader. Bijna een maand heeft ze zich daar begeven. Maar als haar hofdame haar niet verteld had dat je nog leefde, was ze hier niet meer geweest. Ze vechtte om te blijven, in de hoop dat je haar zou komen halen. Nadat ik bij haar gearriveerd was, heeft ze zichzelf voor alles de schuld gegeven en begon ze met zichzelf te straffen. Uiteindelijk heeft ze zichzelf verboden om nog buiten te gaan, tot dat haar schuld wordt vergeven. Ik heb haar voor het eerst zien glimlachen nadat wij hier waren aangekomen. Haar gezicht stond verbaasd, maar in gedachten was ze echt blij om je weer te zien.' vertel ik de rest en Thorin laat het even bezinken.
'Maar waarom leek het alsof ze me haatte in het begin?' vraaft Thorin me.
'Omdat haar vader haar heeft laten martelen, zodat ze zou zeggen dat ze niet meeging met jou. Ze hoopte echter dat je opstand ging bieden, waarna ze toch mee zou gegaan zijn. Ze haat je daar niet voor Thorin, ze is gewoon nog steeds teleurgesteld. En natuurlijk heeft die vergiftiging alles gewoon erger gemaakt.' leg ik hem uit en hij knikt.
'Ik heb er ook onder geleden, maar niet zo erg als zij. Ik hoop dat we het kunnen uitpraten.' Zegt Thorin, met zijn blik opnieuw gericht op het water. 'Kom, laten we naar binnen gaan. Ik wed dat het anti serum uitgewerkt zal zijn.' Zeg ik met een kleine glimlach. We zetten ons terug recht en samen stappen we terug richting het kasteel.