Louis Tomlinson

Het was zover. Vandaag zouden we voor de eerste keer optreden met 5SOS als ons voorprogramma. Volgens mij zijn die gasten echt goed bezig. Misschien krijgen we er ooit wel spijt van dat we hen als voorprogramma gevraagd hebben. Harry, Zayn, Liam en Niall komen binnen. 'Heb jij er zin in?' Vraagt Harry. 'Ja ik kan echt niet wachten. Het is echt spannend.' Niall knikt. 'Ik heb honger.' 'Voorspelbaar.' Zeggen we in koor. Niall kan ook altijd en overal eten. Dat zal nooit veranderen denk ik. Niet dat ik wil dat hij zou veranderen. Onze band was perfect zoals hij was, ik zou ze nooit meer kunnen missen. 'Louis, je bent weer aan het dromen.' Zegt Liam en tikt op mijn schouder. 'Sorry.' Zeg ik schuldig en kijk zielig naar Harry die blijkbaar aan het praten was. 'Zullen we iets gaan eten en dan naar de jongens?' Herhaalt Harry rustig. 'Klinkt goed.' Zeg ik zacht. 'Waar dacht je nu weer aan?' Vraagt Liam nieuwsgierig. 'Ik dacht aan het feit dat ik niet wil dat de band ooit verandert. Ik zou jullie echt niet meer kunnen missen.' De jongens kijken me aan. Wanneer ze door hebben dat ik het echt meen beginnen ze te lachen. Harry trekt me in zijn armen en knuffelt me bijna plat. Hierdoor vallen we kei hard op de grond. De andere jongens profiteren hier direct van en komen mee op de vleeshoop liggen. Na wat geknuffel en geplaag roep ik: 'Als de journalisten ons nu zouden zien zouden ze dit zeker een gang bang noemen.' Rollend van het lachen laten we elkaar los en geven we elkaar wat ruimte. Niall staat als eerste op. 'Oké, nu heb ik dus echt super veel honger.' Opnieuw schieten we in de lach. 'Jij hebt altijd honger.' Zegt Zayn. Toch vertrekken we, we weten allemaal dat we niet meer zoveel tijd hebben voor 5SOS hier zal zijn.

Voor de zoveelste keer sleurt Niall ons mij naar Nando's. Omdat ze hem daar al echt kennen laten ze ons boven zitten zodat we rustig kunnen eten. Heel erg fijn want daardoor hebben we alle tijd om te eten zonder lastig gevallen te worden. 'Smaakt het?' Vraag ik aan Niall. 'DKDKJGJGHOGHKLDG.' Antwoord hij met zijn mond vol. Opnieuw schiet er een lachsalvo door ons heen. We kunnen bijna niet ophouden tot mijn gsm gaat. 'Oh ow... We moeten ons echt wel haasten. Straks zijn we nog te laat voor onze gasten.' Snel drinken we onze glazen leeg en eten alles op. Niall sleurt zoals altijd nog eten met zich mee. We rennen naar het hotel. We zitten net in de zetel wanneer er op de deur geklopt wordt. 'Zouden ze dat zijn?' Vraagt Harry. 'Nee, het zijn de cheerleaders.' Grap ik. Even blinken Harry's ogen maar dan verkoopt hij mij een mep. 'Onozelaar!' Lachend wandel ik naar de deur en laat onze gasten binnen. 'Hoi, ik ben Louis. Loop maar lekker verder.' 'Luke.' 'Ik ben Calum.' 'Ik ben Michael.' 'En ik ben Ashton.' 'Hoi.' Zeg ik nog een keer en sluit de deur. Vrolijk volg ik de jongens.

We overlopen geduldig de planning van de avond. Dan is het tijd voor Michael, Calum, Ashton en Luke om zich klaar te maken. Ook wij moeten ons klaarmaken. Wanneer de jongens vertrokken zijn durft Harry eindelijk de vraag te stellen die al een hele tijd op zin lippen ligt. 'Vonden jullie het ook zo vreemd?' 'Hoe bedoel je vraagt Liam. 'Ik had het gevoel dat Luke ons helemaal niet leuk vindt.' Zegt hij met een pruillip. 'Dat gevoel had ik ook.' Zeg ik zacht. 'Ik denk dat we dat allemaal wel hadden.' Zegt Zayn. 'Maar de rest waren toch toffe jongens. Niet?' Vraagt Liam. 'Ja, misschien zijn ze gewoon zenuwachtig. Iedereen reageert daar anders op. Toch?' Zeg ik, de jongens knikken en we maken ons klaar. Hopelijk draait Luke nog wat bij tijdens of na het concert.