De tweede opdracht

Bij de tweede opdracht mogen jullie een verhaal afmaken. Wat voor verhaal je afmaakt, hangt ook nu weer af van je geboortedatum. Neem het beginstukje over in je eigen verhaal.

Jaar dat je geboren bent:
1990-1995:
Het regende pijpenstelen en Wanda deed met tegenzin haar paraplu open. Ze baalde ervan dat Lenny met de auto weg was, maar ze kon niet anders dan gaan. Haar handen werden rood van de kou en ze omklemde haar paraplu stevig. De wind waaide hard en ze wist niet of deze het wel ging volhouden tot het einde van haar tripje.

1996-2001:
Toen Wanda een voet buiten zette, voelde ze de warme gloed van de zon in haar gezicht branden. In een kort spijkerbroekje en een rood hemdje liep ze vrolijk door het stralende weer. Het was dertig graden, bijna te warm om zo’n eind te lopen, maar als ze de schaduw opzocht, was het vast wel te doen. Beter dan Lenny, die in een verstikkende auto moest zitten…

Maand waarin je geboren bent:
Januari-Juni:
Na een eind lopen kwam ze bij het gebouw aan waar ze Xander zou ontmoeten. Ze voelde zich schuldig dat ze hem opzocht – het was niet eerlijk tegenover Lenny – maar het was te belangrijk voor haar om niet te gaan. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze hem bij het tafeltje zag zitten.

Juli-December:
Na een eind lopen kwam ze bij het gebouw aan waar ze Xander zou ontmoeten. Ze was blij dat hij haar nog wilde zien en wilde helpen na dat akkefietje tussen Lenny en hem van laatst. Ze moest er maar niet bij vertellen dat ze Lenny graag wilde verrassen. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze hem bij het tafeltje zag zitten.

Dag waarop je geboren bent:
1-16:
‘Hallo Xander,’ groette ze hem.
‘Wanda.’ Hij knikte kort naar haar. Hij was koeler dan hij meestal was en Wanda hoopte niet dat er iets ergs gebeurd was.
‘Het kostte me even moeite, maar dan ben ik er ook.’ Ze schoof de stoel tegenover hem naar achteren en ging zitten.
Hij reageerde niet. Wanda keek nerveus toe hoe hij met geërgerd met zijn vingers op tafel bleef tikken. Ze schraapte haar keel, maar zei niets. Ze wachtte tot hij zou zeggen wat er met hem aan de hand was.


17-31:
‘Hallo Xander,’ groette ze hem.
‘Hé Wanda!’ Hij glimlachte breed. Hij was vrolijker dan hij meestal was en Wanda vroeg zich af waarom.
‘Het kostte me even moeite, maar dan ben ik er ook.’ Ze schoof de stoel tegenover hem naar achteren en ging zitten.
‘Ach, van een beetje moeite word je alleen maar sterker!’ Wanda verbaasde zich over zijn optimisme en keek nerveus toe hoe hij enthousiast met zijn vingers op tafel bleef tikken. Ze wilde hem vragen waar al die vrolijkheid vandaan kwam, maar zei niets. Ze wachtte tot hij zou zeggen wat er met hem aan de hand was.




Het verhaal moet tussen de 1000-2000 woorden lang zijn. Het moet geschreven worden zoals het beginstukje geschreven is: derde persoon en verleden tijd. Via een privé bericht mogen jullie het weer inleveren bij mij. De inleverdatum is op Valentijnsdag: 14 februari.