Inzending opdracht 1 - MarshmallowS

Rood - 1 week - Liefde

Het was maandagavond en Sarah staarde nadenkend uit het raam terwijl ze de rode wijn langzaam liet ronddraaien in haar wijnglas. Het raam keek uit op Central Park, New York, wat nu verlaten was gezien het late uur. Sarah was een succesvolle zakenvrouw en ze hield van haar job, maar toch voelde ze een leegte binnenin. Ze was nu tweeëndertig jaar oud en ze verlangde naar een kind. Maar haar prins op het witte paard was nog altijd niet langsgekomen. Een zucht verliet haar lippen en ze keek even naar de rode vloeistof in haar glas alvorens het kristal aan haar lippen te zetten en de wijn in een keer naar binnen te gieten.
“Heb ik al gezegd dat je prachtig staat met die rode jurk van je?” vroeg een warme stem achter haar. Ze draaide zich om en bekeek de man die het compliment had gegeven onderzoekend aan. Ze had hem nog nooit eerder gezien.
“Niet dat ik me kan herinneren,” antwoordde ze “hebben wij elkaar al ontmoet?”
“Ik geloof het niet, mijn naam is Alex, CEO van het bedrijf waarmee je ongeveer een uur geleden een contract mee hebt afgesloten.”
“Dus jij bent de bewuste CEO van Seamen International.”
“En u bent Sarah Dwaine”
“Hoe weet u mijn naam?” vroeg ze terwijl ze zijn gezicht met de intens bruine ogen, lichte stoppelbaard en fijne neus aandachtig bestudeerde.
“In tegenstelling tot u kijk ik wel eerst met wie ik te maken krijg voor ik mijn handtekening zet.”
“U bent degene die uw secretaris heeft gestuurd voor de officiële afhandelingen. Als u zelf aanwezig was geweest zou dit niet onze eerste ontmoeting zijn.”
Alex glimlachte lichtjes. Hij was knap, dat moest ze toegeven. Ze wendde haar blik af van zijn gezicht en staarde weer door het raam naar buiten. De man intrigeerde haar, iets in haar wilde hem beter leren kennen.
“Central Park,” zei Alex zacht terwijl hij naast haar ging staan, zijn hand op slechts enkele centimeters verwijderd van de hare. Sarah moest moeite doen om zijn vingers niet aan te raken.
“Overdag is het mooier.”
“Dan zal ik nog eens terug moeten komen om het in daglicht te aanschouwen.”
Sarah richtte zijn blik weer op zijn bruine ogen.
“U nodigt uzelf uit?”
“Als u dat goedvindt tenminste.”
“Wat denkt u van donderdagnamiddag?”
“Dat zou moeten lukken.”
Ze zwegen allebei en Sarah richtte haar ogen weer op de stad. Ooit had ze in een klein dorp gewoond waar je de sterren nog kon zien schitteren aan de hemel. Maar ook zij was aangetrokken geweest door de grote stad. En hier zat ze dan. Een succesvolle zakenvrouw in een luxueuze loft, gastvrouw van een pretentieus zakenfeest, alles wat ze ooit als klein meisje had gewild. En toch miste ze de boerderij waar ze met haar ouders en haar grotere broer had gewoond. Ergens diep in haar zat er een verlangen genesteld om terug te keren naar dat rustige plaatsje, zonder de drukte die ze in de miljoenenstad elke dag ervoer.
“Mag ik deze dans van u?” vroeg Alex waardoor ze uit haar gedachten werd gehaald. De muziek die zachtjes uit de boxen had geklonken was opgedreven en verscheidende koppels waren al over de stenen vloer aan het glijden.
“Graag,” antwoordde ze.
Alex nam haar rechterhand vast en ze zette haar wijnglas op een van de ronde tafeltjes, bedekt met een rood tafelkleed, die in de ruimte stonden alvorens ze haar linkerhand om zijn schouder legde. Een warme tinteling schoot door haar lichaam toen ze Alex’ hand op haar heup voelde. Ze begonnen langzaam rond te draaien en haar hart versnelde toen ze merkte hoe weinig ruimte er tussen haar eigen lichaam en dat van Alex’ aanwezig was. Een brandend verlangen trok door haar heen, ze wilde Alex’ lichaam tegen het hare voelen, zijn hart voelen bonzen tegen haar borstkas. Maar ze hield zich in. Ze kende de man nauwelijks.
“Bent u getrouwd?” vroeg terwijl ze haar ogen op de zijne richtte.
“Nee, en ik heb ook geen vriendin.”
“Dat verbaast me, van een knappe man zoals u zou ik niet gauw verwachten dat hij vrijgezel was.”
“Als CEO heb je nu eenmaal weinig tijd.”
Het liedje eindigde en Alex’ liet haar rechterhand langzaam los om hem vervolgens op haar andere heup te plaatsen. Hij boog zich lichtjes naar voor en Sarah’s adem stokte in haar keel toen ze zijn warme adem over haar oor voelde strijken terwijl hij fluisterde: “Je bent een mooie vrouw Sarah, ik zie je donderdag.” Toen trok hij zich lichtjes terug en plaatste een kus op haar mondhoek. Een vreemde tinteling trok door Sarah’s lichaam toen ze zijn lippen op haar huid voelde maar voor ze kon reageren had Alex’ zich al omgedraaid. Ze keek hem na toen hij door de ruimte liep richting de lift die hem naar beneden zou brengen. Zou het geluk dan eindelijk kunnen keren? Vroeg ze zichzelf af terwijl ze met haar vingers over de plaats streek waar zijn lippen net nog hadden gelegen.

De volgende twee dagen focuste Sarah zich voornamelijk op haar werk, maar haar gedachten waren steeds bij de mysterieuze Alex en ze hoopte dat het snel donderdag zou worden. De man had een bepaald soort aantrekkingskracht over haar. Ze wilde zijn lippen op de hare voelen. Ze wilde haar vingers over zijn baard laten glijden. Ze wilde zijn hart voelen kloppen. Ze voelde zich net een verliefde puber. Donderdag bleef ze bewust thuis. Ze zag hoe de tijd tergend langzaam verstreek. Toen het zes uur werd en ze dacht dat hij niet meer zou komen hoorde ze een klop op de deur. Een opgewonden gevoel trok door haar heen en ze snelde naar de glazen deur. Ze draaide de sleutel om waardoor er een klik te horen was en een brede glimlach gleed om haar lippen toen ze Alex in de deuropening zag staan. In zijn hand hield hij een bosje rode rozen.
“Voor jou,” zei hij met zijn warme stem.
Sarah nam het boeketje van hem over en snoof gelukzalig de geur op die de bloemen afgaven.
“Vergeef me voor het late uur, maar ik kon echt niet vroeger komen.”
“Dat geeft niet,” antwoordde Sarah. “Als straf mag jij voor mij koken vanavond.”
“Met veel plezier.”
Een grijns gleed om Alex’ lippen. Sarah draaide zich met een scheve glimlach om en zette de bloemen in een vaas terwijl Alex richting de keuken liep en de koelkast opentrok om te zien wat hij zou klaarmaken. Na het avondeten, waar Sarah intens van had genoten, zette ze wat muziek op en stak haar hand uit naar Alex. Die liet zich gewillig omhoog trekken. Deze keer liet Sarah geen ruimte tussen hen beide. Ze voelde zijn hart bonzen tegen haar borstkas en glimlachte gelukzalig. Ze richtte haar ogen op de bruine kijkers van Alex. Even staarden ze elkaar zwijgend aan.
“Mag ik je een ding vragen?” vroeg Alex haar met schorre stem.
“Natuurlijk.”
“Wat is je lievelingskleur?”
“Rood,” antwoordde ze, ietwat verbaasd.
“Dat dacht ik al,” grijnsde Alex.
Toen boog hij zich iets naar voor en voelde Sarah zijn zachte lippen op de hare. Genietend sloot ze haar ogen.
“Blijf je voor het weekend?” vroeg ze.
“Met veel plezier.”